Απόφαση της Σύσκεψης Συνδικαλιστών της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή  

www.antarsya.gr

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

τηλ.: 2132063582, 6948369941, 6934535084, 6932828964

email: pressantarsya@gmail.com

12/9/2013 

Απόφαση της Σύσκεψης Συνδικαλιστών της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

Πραγματοποιήθηκε σύσκεψη συνδικαλιστών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αθήνα το Σάββατο 31.8.13, όπου συζητήθηκαν η ανάγκη του εργατικού-λαϊκού ξεσηκωμού σαν απάντηση του εργατικού κινήματος στην επίθεση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, η συμβολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτό το στόχο και η οργάνωση της παρέμβασή της. Από τη Σύσκεψη διαμορφώθηκε Γραμματεία Συνδικαλιστικού και καταλήχτηκε η παρακάτω απόφαση:

1.  Η  ΑΝΤΑΡΣΥΑ πραγματοποιεί την συνδικαλιστική της σύσκεψη μέσα στο πιο κρίσιμο φθινόπωρο. Η συγκυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε πλήρη αδιέξοδο κάτω από μία διπλή πίεση.

Από τη μια μεριά είναι η κατάρρευση του success story που με επιμονή έχτιζαν ο Σαμαράς και οι υπουργοί του. Τα οικονομικά τους μέτρα που βύθισαν στην φτώχια, την εξαθλίωση και την ανεργία, όχι μόνο δεν οδηγούν σε καμία διέξοδο από την οικονομική κρίση αλλά αντίθετα είναι  πλέον αποδεκτό από όλους ότι θα χρειαστεί ένα νέο μνημόνιο για να σαρώσει ακόμη περισσότερο τις όποιες εργατικές κατακτήσεις έχουν απομείνει.

Το χρέος ξεπέρασε τα 320 δισ. (πάνω από 160% του ΑΕΠ) και ήδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση για το χρηματοδοτικό κενό που θα προκύψει το 2014 και ανέρχεται σε 4-10 δισ. περίπου (ή 11-17 δισ. ευρώ, αν συνυπολογιστεί και η εξυπηρέτηση του χρέους). Συνολικά στην ερχόμενη περίοδο ο καπιταλισμός θα εξακολουθήσει να κινείται στο βάλτο της ύφεσης και της ιστορικής του κρίσης (μηδενική ή αναιμική ανάπτυξη στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, επιβράδυνση και προβλήματα στις BRICS κ.λπ.).

Στο έδαφος αυτό και με πρωτοβουλία των Γερμανών (Σόιμπλε) και των κοινοτικών εκπροσώπων (Ντάισελμπλπυμ, Ρεν κ.λπ.)  ανακοινώθηκε ήδη νέο «πακέτο βοήθειας» ύψους 11 δισ. ευρώ περίπου, που συνοδεύεται τόσο με την άτεγκτη εφαρμογή των προηγούμενων όσο και με ένα νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα! Σε αυτά τα πλαίσια αναβαθμίζεται διαρκώς η απαίτηση του ευρωπαϊκού κυρίως κεφαλαίου (με προεξάρχον το γερμανικό) για σκληρότερη και άμεση εποπτεία της ελληνικής οικονομίας και λεηλασίας του δημόσιου πλούτου (απαίτηση των Γερμανών βιομήχανων για πλήρη υπαγωγή όλης της κρατικής περιουσίας στον ESM, της ανάληψης της ηγεσίας του ΤΑΙΠΕΔ από ξένο μάνατζερ κ.λπ.).

2.  Από την άλλη,  ακόμη και το καλοκαίρι μπόρεσαν να υπάρξουν σημαντικοί αγώνες και αντιστάσεις. Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ συνεχίζουν, για σχεδόν τρεις μήνες, τις καταλήψεις στα κτίρια σε όλη την Ελλάδα και την εκπομπή του δικού τους απεργιακού προγράμματος, δείχνοντας τι σημαίνει εργατικός έλεγχος, ενώ συνεχίζεται το «εμπάργκο»στην κυβερνητική ΥΕΝΕΔ, εμπάργκο που καλούμε να συνεχιστεί και να διευρυνθεί. Παρ’ όλους τους εκβιασμούς πολλοί αρνήθηκαν να κάνουν αίτηση στην πειρατική «ΔΤ» που αδυνατεί να εκπέμψει πλήρες πρόγραμμα Υπήρξε πλήθος κινητοποιήσεων στα νοσοκομεία όλο το καλοκαίρι για να αποτρέψουν το κλείσιμο 8 νοσοκομείων που ανακοίνωσε ο φασίστας Γεωργιάδης, αλλά και να σταματήσουν τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις. Απήργησαν και διαδήλωσαν πολλές φορές μέσα στον Αύγουστο και συντονίζονται από τα κάτω κόντρα στην γραφειοκρατία για να κλιμακώσουν. Οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών σ’ όλη την επικράτεια με παραστάσεις, διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις, συσκέψεις και διαδηλώσεις δίνουν τον τόνο στις επερχόμενες ΓΣ των εκπαιδευτικών που βάζουν πλώρη για απεργία διαρκείας στα μέσα του Σεπτέμβρη.

3.  Η δικομματική κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει μια εικόνα ισχύος αλλά στην πραγματικότητα είναι αντιμέτωπη και με τα αδιέξοδα της πολιτικής και τη λαϊκή οργή. Η υποχώρηση της λαϊκής ανοχής στην κυβέρνηση, η μαζική χειροτέρευση της κατάστασης, η διαρκής φθορά που υφίσταται από την συνέχιση των αγώνων, η υποχώρηση των αυταπατών του success story και η αίσθηση ότι «δεν υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ», η υποχώρηση στην λαϊκή συνείδηση βασικών πυλώνων της πολιτικής τους όπως το ευρώ και συνολικά ο ευρωπαϊσμός, η κρίση και η ανυποληψία του πολιτικού συστήματος, η ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, (διαμάχη των ιμπεριαλιστικών κέντρων ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία κ.λπ., για το αν θα γίνει «νέο κούρεμα» ή όχι και ποιος θα το πληρώσει, για τον έλεγχο των φιλέτων της κρατικής περιουσίας και των φυσικών πόρων, για τον ευρύτερο γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας κ.λπ.)  δείχνουν την πραγματική αδυναμία της κυβέρνησης και γενικότερα τα στοιχεία της αστάθειας στο πολιτικό σύστημα.

Για αυτό η δημιουργία ρηγμάτων και ανατροπής είναι ρεαλιστική επιλογή. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες για νικηφόρους αγώνες εδώ και τώρα.

4.  Ο κίνδυνος του πολεμικού τυχοδιωκτισμού του ιμπεριαλισμού στην Συρία θα προκαλέσει περαιτέρω ανάφλεξη όλων των ανταγωνισμών στην περιοχή και τεράστια ένταση του κινδύνου γενίκευσης των πολεμικών αναμετρήσεων. Η άμεση, πολεμοχαρής ευθυγράμμιση της ελληνικής κυβέρνησης και της ελληνικής ολιγαρχίας με την ιμπεριαλιστική επέμβαση, σηματοδοτεί τον μεγάλο κίνδυνο να συρθεί ο λαός ακόμα βαθύτερα στους πολεμικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή. Θα σηματοδοτήσει νέα συγκρούσεις στο πολιτικό σκηνικό. Δείχνει ότι η ολιγαρχία για τα συμφέροντά της δεν θα διστάσει ακόμα και απέναντι σε πολεμικές περιπέτειες. Υπογραμμίζει την ανάγκη ενός μεγάλου αντιπολεμικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, το πλούτισμα των αγώνων με την αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική πλευρά. 

5.  Από την άλλη πλευρά, όπως είχαμε εκτιμήσει το καλοκαίρι, το πολιτικό αδυνάτισμα της δεν την καθιστά λιγότερο επικίνδυνη το αντίθετο.

Κυβέρνηση, τρόικα και κεφάλαιο επιχειρούν  να κλιμακώσουν τις αντιδραστικές τομές που δεν έχουν «ποσοτικό» / εισπρακτικό χαρακτήρα, αλλά μια εκ βάθρων υπεραντιδραστική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού σε όλους τους τομείς (εργασία, εκπαίδευση, υγεία, κοινωνικές υποδομές-δημόσια αγαθά, ενημέρωση κ.λπ.) με έμφαση στην πλήρη κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, την μαζική ιδιωτικοποίηση / εμπορευματοποίηση /  και τον έλεγχο-καταστολή του κινήματος και της αριστεράς.

Έτσι το αμέσως ερχόμενο διάστημα θα ανοίξουν αντικειμενικά όλα τα μέτωπα: Συγκεκριμένα:

ü         Προχώρημα των 25.000 εφεδρειών/απολύσεων στο δημόσιο.

ü         Μεγάλα χτυπήματα –τομές σε εκπαίδευση (με αιχμή το νέο Λύκειο σκληροί ταξικοί φραγμοί- δημιουργία μαζικής στρατιάς απλήρωτης εργασίας- μαθητείας), υγεία (νοσοκομεία που κλείνουν, διαθεσιμότητες), κοινωνικές υπηρεσίες.

ü         Κλείσιμο και πώληση των πιο στρατηγικών δημόσιων υποδομών (ΕΑΣ, ΛΑΡΚΟ, ΕΥΑΘ/ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, διαχείριση απορριμμάτων κ.λπ.), αλλά και τεράστια αύξηση στις τιμές των «κοινωνικών αγαθών» (π.χ. του ρεύματος) λόγω απελευθέρωσης των τιμολογίων.

ü         Κλείσιμο εκατοντάδων μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων και νέα εκτίναξη της ανεργίας.

ü         Φορολογική καταιγίδα για την εργαζόμενη πλειοψηφία παράλληλα με την προκλητική φοροαπαλλαγή / φοροαποφυγή για το κεφάλαιο.

Παράλληλα προωθούνται μέχρι το τέλος του χρόνου πολύ σημαντικές ανατροπές

ü      Άνοιγμα της δυνατότητας πλειστηριασμών και της πρώτης κατοικίας,

ü      Νέο ασφαλιστικό που δεν θα περιλαμβάνει μόνο μείωση συντάξεων αλλά και δομική αλλαγή σε λογική ανταποδοτικότητας-ιδιωτικοποίησης.

ü      Απελευθέρωση των απολύσεων και νέα μείωση του κατώτατου μισθού

ü      Πιθανότατα κούρεμα, αρπαγή των καταθέσεων, με κάποια παραλλαγή του μοντέλου Κύπρου, μαζί με το νέο «μνημόνιο».

6.      Σε αυτές τις συνθήκες η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει να δώσει όλες της τις δυνάμεις για να διαμορφωθεί πρώτα απ' όλα ένα απεργιακό μέτωπο διαρκείας τον Σεπτέμβρη. Με κλιμάκωση και απεργίες διαρκείας παντού. Με καταλήψεις υπηρεσιών και χώρων δουλειάς. Με δουλειά και συσπείρωση των κλάδων εκείνων που μπορούν να αποτελέσουν ατμομηχανή. Χωρίς μια τέτοια συντονισμένη απεργιακή κινητοποίηση, με πραγματικό κόστος για την κυβέρνηση δεν υπάρχει περίπτωση να ανοίξει το κρίσιμο ρήγμα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το ερχόμενο διάστημα θα συμβάλλει σε κλιμάκωση των αγώνων για τα δικαιώματα των εργαζόμενων για ψωμί-δουλειά, παιδεία, ελευθερία για όλους!

Για να υπάρξει γενική αντεπίθεση του κινήματος με συνολικό αντικυβερνητικό, αντιμνημνιακό, αντι-ΕΕ αγώνα για:

ü      Να μην περάσουν τα μέτρα, να ανατραπεί η βάρβαρη πολιτική τρόικας-ΕΕ-κεφαλαίου και η άθλια δικομματική κυβέρνηση. 

ü      Να πάρουν πίσω όλα τα αντιδραστικά μέτρα και τους νόμους τους. 

ü      Να ανοίξει ο δρόμος συνολικά για την  αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου-κυβέρνησης-ΕΕ,  ενάντια στην αντιδραστική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού για να φορτώσει στους εργαζόμενους την κρίση του.

7.  Σε αυτό το πλαίσιο: Επιδιώκουμε να υπάρξουν κλάδοι που να αποφασίσουν απεργία διαρκείας μέσα από γενικές συνελεύσεις. Εκμεταλλευόμαστε όσες απεργίες έχουν ήδη προκηρυχθεί (π.χ. 48ωρη ΑΔΕΔΥ) αλλά δεν μένουμε εκεί. Επιδιώκουμε το συντονισμό των ίδιων των κλάδων ώστε να μην εξαρτιέται η εξέλιξη των αγώνων από τους συσχετισμούς στη συνομοσπονδία.

Προωθούμε την οργάνωση του κινήματος από τα κάτω! Με συγκρότηση απεργιακών επιτροπών και επιτροπών αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς. Με γενικές συνελεύσεις και συντονιστικά των σωματείων, των αγωνιστών και των κλάδων που παλεύουν. Σε κάθε χώρο και σε κάθε περιοχή. Αυτά αποφασίζουν και ελέγχουν τον αγώνα. 

8.  Προβάλλουμε την αναγκαιότητα και την συνεκτικότητα του αντικαπιταλιστικού προγράμματος (εργατικός έλεγχος ενάντια στις απολύσεις και τα κλεισίματα, έξοδος από ευρώ-ΕΕ, διαγραφή χρέους, εκτεταμένες εθνικοποιήσεις, αναδιανομή του πλούτου και σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα, ενταγμένα σε μια συνολική αντικαπιταλιστική ανατροπή), σε σύνδεση με τους αγώνες που γίνονται και τις αιχμές που αναδεικνύονται σε κάθε χώρο. (π.χ. πώς δένεται η πάλη κατά των απολύσεων, της διαθεσιμότητας και του «νέου Λυκείου» στην εκπαίδευση, με το συνολικό βάθαιμα της εκμετάλλευσης των αυριανών εργαζόμενων, τα ιδιωτικά καπιταλιστικά συμφέροντα που λυμαίνονται την εκπαίδευση, την πολιτική της ΕΕ κ.λπ.). Πρέπει να πείθουμε πιο αποτελεσματικά ότι η απόκρουση / ανατροπή της αντεργατικής καταιγίδας και η κατοχύρωση των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων, η υλοποίηση του προγράμματος απαιτεί συνολικότερη ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική, τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και την ΕΕ, κλονισμό και ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

9.  Οι διάφοροι συντονισμοί που έχουν γίνει το προηγούμενο διάστημα από κομμάτια που προσπαθούν να προχωρήσουν πέρα από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δείχνουν το μέγεθος της κρίσης της επίσημης γραφειοκρατίας. Αξιοποιούμε κάθε τέτοια δυνατότητα χωρίς καμία αυταπάτη ή αναμονή για τον ρόλο που μπορούν να παίξουν από μόνες τους ακόμα και οι όποιες “αριστερές διαφοροποιήσεις” εμφανίζονται στις ηγεσίες διαφόρων ομοσπονδιών. Η οργάνωση και η δύναμη της βάσης σε κάθε χώρο μπορεί να κάνει την πραγματική διαφορά, να δώσει στο κίνημα την ώθηση που χρειάζεται για να ανατρέψει την κυβέρνηση και την πολιτική της. Αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα συντονισμού ομοσπονδιών διεκδικώντας να καλύψουν και να γενικεύσουν τα βήματα που κάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρο από τα κάτω. Πιέζουμε τις ομοσπονδίες ακόμα και τα τριτοβάθμια όργανα, αλλά δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τον ρόλο τους.

Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της  ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δώσουμε τις δυνάμεις μας, σε αυτήν την κατεύθυνση, χωρίς να υποκαταστήσουμε τα σχήματα στους χώρους μας ούτε να αντικαταστήσουμε τους υπαρκτούς συντονισμούς που έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται σε μια σειρά από χώρους (το Συντονιστικό των Νοσοκομείων, δημόσιο, εκπαίδευση, ΝΠΙΔ κ.λπ.). Επιδιώκουμε όλες αυτές οι πρωτοβουλίες να φτάσουν να συνενωθούν σε μια μεγάλη ενοποιημένη πρωτοβουλία, πρωτοβάθμιων σωματείων, αγωνιστικών ομοσπονδιών και άλλων πρωτοβουλιών.

10.     Αποφασιστικής σημασίας ζήτημα είναι η στήριξη της απεργίας διάρκειας των εκπαιδευτικών. Επιδιώκουμε  να αναδειχθεί η παιδεία σε ζήτημα της νεολαίας και όλου του λαού.  Με αντίστοιχο τρόπο δουλεύουμε στο δημόσιο, και στα μέτωπα της υγείας και των ΟΤΑ διεκδικώντας να γενικευτεί το απεργιακό μέτωπο έξω από τους χώρους της παιδείας και να αγκαλιάσει όλο το δημόσιο. Συμβάλλουμε με τις δυνάμεις που έχουμε, στην «οργάνωση από τα κάτω» του συνδικαλιστικού κινήματος στις ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, άλλες της ενέργειας κ.λπ., λιμάνια), στις τράπεζες και τους άλλους χώρους που το ερχόμενο διάστημα θα ανοίξουν μέτωπα (ξεπούλημα / ιδιωτικοποίηση για ενέργεια, νερό, απολύσεις στις τράπεζες κ.λπ.). Δίνουμε την μάχη στον ιδιωτικό τομέα. Σε κάθε χώρο δουλειάς. Ενάντια στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τις απολύσεις, τις μειώσεις των μισθών. Για να πληρωθούν οι εκατοντάδες χιλιάδες απλήρωτοι εργαζόμενοι.

11.     Οικοδομούμε  το κοινωνικό μέτωπο-το ευρύτερο αγωνιστικό μέτωπο ρήξης-ανατροπής- γύρω από τις κινητοποιήσεις. Με λαϊκές συνελεύσεις και εκδηλώσεις στις γειτονιές. Με καμπάνιες αλληλεγγύης για να σπάσουμε την απόπειρα απομόνωσης των απεργών, ενάντια στις απόπειρες κοινωνικού αυτοματισμού που επιδιώκει η κυβέρνηση. Με πολιτικές πρωτοβουλίες προς τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς, όπως και το προηγούμενο διάστημα. Με πλατύ κίνημα υπεράσπισης των κοινωνικών αγαθών που τώρα διακυβεύονται (υγεία – παιδεία – συγκοινωνίες). Με αιτήματα που ενώνουν κλάδους π.χ. όχι στις απολύσεις – όχι στο ταξικό σχολείο, όχι στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες – δημόσια υγεία για όλο το λαό, όχι στην ιδιωτικοποίηση των μεταφορών και της ενέργειας – φτηνή ενέργεια – δωρεάν συγκοινωνίες για το λαό. Με προετοιμασία για την αντιμετώπιση των κατασταλτικών μέτρων της κυβέρνησης. Παίρνουμε πρωτοβουλίες για το κεφαλαιώδες ζήτημα της ανεργίας

12.     Παλεύουμε για να βγει μπροστά και το νεολαΐστικο κίνημα. Τόσο οι μαθητές όσο και οι  φοιτητές είναι στο στόχαστρο των νέων μέτρων. Πρέπει να συντονιστούμε με τους νεολαίους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια προσπάθεια να υπάρξουν συντονισμένες μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις.

13.        Στις δυνάμεις του ταξικού συνδικαλισμού και της αντικαπιταλιστικής αριστερά πέφτει μεγάλη ευθύνη, με δεδομένη και το γεγονός ότι οι συνδικαλιστές της κοινοβουλευτικής Αριστεράς δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων.

Οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να στηρίζουν μαζικές κινητοποιήσεις σε μια σειρά από κλάδους, όμως η γενική γραμμή του κόμματος είναι η αναμονή της κοινοβουλευτικής εναλλαγής, η «σταθεροποίηση της οικονομίας» με διαχείριση και όχι ανατροπή του μνημονιακού κεκτημένου του κεφαλαίου, που στο εργατικό κίνημα «μεταφράζεται» σε μια «ελεγχόμενη αντιπαράθεση», μέσα στα όρια των σχεδιασμών της γραφειοκρατίας, ορισμένες φορές και σε σύγκρουση με τις ριζοσπαστικές τάσεις του κινήματος. 

Το ΠΑΜΕ από την άλλη πλευρά, θεωρεί το ζήτημα της κυβερνητικής ανατροπής στο έδαφος των αγώνων  πριμοδότηση του ΣΥΡΙΖΑ και έτσι όχι μόνο δεν το θέτει,  αλλά εκφράζει  παροιμιώδη ατολμία και αντίθεση στην κλιμάκωση των  αγώνων και καταστροφικό σεχταρισμό απέναντι στις άλλες αγωνιζόμενες δυνάμεις του κινήματος, πολιτική που το οδηγεί ακόμα και με την συμπόρευση με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ενάντια σε προτάσεις για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Το ΠΑΜΕ έχει τεράστιες ευθύνες για την ουσιαστική διάλυση του ΕΚΑ αυτήν την πολύ κρίσιμη περίοδο, την εξέλιξη της απεργίας των καθηγητών, την καθήλωση  πολλών αγώνων

14.        Δεν παραβλέπουμε τις αντιφάσεις, τις καθυστερήσεις, τα προβλήματα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ούτε υποτιμούμε την αποκαρδιωτική επίπτωση της εξαθλίωσης και κυρίως της παρατεταμένης ανεργίας. Ξέρουμε πολύ καλά την ανασφάλεια των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Όμως, πιστεύουμε ότι σήμερα μια γραμμή κλιμάκωσης μπορεί να εμπνεύσει τους εργαζομένους, να τους ξαναδώσει μέρος της αυτοπεποίθησής τους, να τους κάνει να στρατευτούν στον αγώνα. Δεν είναι εύκολο, όμως μπορούμε να δώσουμε αυτή τη μάχη.

15.        Παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για την συμβολή και την παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις επερχόμενες μάχες.

ü      Καλούμε όλα τα μέλη και τους αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ άμεσα σε Γενικές Συνελεύσεις για να οργανώσουμε την παρέμβασή μας.

ü      Οργανώνουμε την παρουσία μας με υλικά, περιοδείες και καμπάνιες, με διαρκή πολιτική παρουσία στους αγώνες, με πλατιά ενημέρωση του λαού.

ü      Δημιουργείται με ευθύνη της ΚΣΕ προσωρινή γραμματεία συνδικαλιστικού που θα αναλάβει την καλύτερη οργάνωση της εργατικής μας δουλειάς. διευκολύνοντας τους συνδικαλιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δραστηριοποιηθούν και να συντονιστούν.

Αθήνα, 31 Αυγούστου 2013

http://www.antarsya.gr/node/1611