ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Με αφορμή την συνεδρίαση της 03/09/2013 της Διοίκησης του Ε.Κ.Ρ, η Δ.Ε.Α.Σ(Π.Α.ΜΕ) απευθύνει κάλεσμα συστράτευσης των εργαζομένων με τις ταξικές δυνάμεις του Π.Α.ΜΕ μέσα στα Σωματεία και ταυτόχρονα να ξεδιαλύνουν μια για πάντα τις αυταπάτες, ότι στο συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να πάμε όλοι μαζί, και αυτό δεν μπορεί να συμβεί γιατί;
Για άλλη μια φορά με αφορμή την Ανακοίνωση της Γ.Σ.Ε.Ε για την Δ.Ε.Θ , την οποία υιοθετεί και ασπάζεται η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ (ΠΑΣΚΕ - Συνεργαζόμενοι) γίνεται συστηματική προσπάθεια ενοχοποίησης μόνον των Μνημονίων, της Τροϊκας, του Δ.Ν.Τ, αθωώνοντας έτσι τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης στην Ελλάδα και την Ε.Ε που φέρνει κρίσεις, φτώχεια, εξαθλίωση, ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Συγκεκριμένα:
Η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ θεωρεί το Μνημόνιο’’ αποτυχημένο’’.
Υπήρχε άραγε ποτέ περίπτωση η εφαρμογή των Μνημονίων να έχει φιλολαϊκή διέξοδο; Ισα-ίσα που επιταχύνει την εφαρμογή των μέτρων που εδώ και δεκαετίες έχουν αποφασιστεί και εφαρμόζονται τώρα με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από την μεριά της αστικής τάξης και των κυβερνήσεων όλων των αποχρώσεων που υπηρετούν την Ανταγωνιστικότητα των Ευρωπαϊκών Μονοπωλίων. Τα μέτρα αυτά εφαρμόζονται σ΄ολες τις χώρες της Ε.Ε ανεξάρτητα από το βάθος της κρίσης, την ύπαρξη Μνημονίων, Δ.Ν.Τ. Τρόϊκας. Αρα τα Μνημόνια φυσικά και είναι επιτυχημένα από την πλευρά της ικανοποίησης των αναγκών της αστικής τάξης και των επιχειρηματικών ομίλων αφού σα το στόχο είχαν φτηνή εργατική δύναμη εδώ και τώρα, είτε μέσω του μισθού σε χρήμα είτε μέσω των παροχών στην υγεία, την ασφάλιση, την παιδεία, τις υπηρεσίες των Δήμων κλπ.
Η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ’’ θεωρεί ότι οι αριθμοί δεν τους βγαίνουν’’, δηλ. στην κυβέρνηση, στο Δ.Ν.Τ, στην Τροϊκα.
Όντως υπάρχουν δυσκολίες και αδιέξοδα στη διαχείριση του χρέους που στην κρίση διογκώθηκε αλλά και διαχείρισης και της ίδιας της καπιταλιστικής κρίσης. Όμως είτε με το ένα είτε με το άλλο μίγμα διαχείρισης τα αντιλαϊκά μέτρα, το φόρτωμα της χασούρας στις πλάτες των εργαζομένων είναι δεδομένα.
Επιπλέον, σε περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης υπάρχουν καπιταλιστές στην Ελλάδα, οι οποίοι καταγράφουν κέρδη. Ακόμα και εκεί που σήμερα υπάρχει χασούρα η θέση τους ενισχύεται με το τσάκισμα της τιμής της εργατικής δύναμης, των εισφοροαπαλλαγών για του εργοδότες, το ταϊσμα των επιχειρηματικών ομίλων με ‘’χοντρό’’ χρήμα από εισφορές των εργαζομένων μέσα από προγράμματα ΕΣΠΑ και τα ταμεία του ΟΑΕΔ.
Επικαλείται η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ τους ‘’δημοκρατικούς θεσμούς και διαδικασίες’’ που τώρα παραβιάζονται παραγνωρίζοντας ότι ζούμε σε μια βαθιά ταξική Δημοκρατία, γιατί τέτοια είναι η Δημοκρατίας της αστικής τάξης , Δικτατορία του Κεφαλαίου. Αυτή η αστική δημοκρατία διαχρονικά ένα και μοναδικό στόχο υπηρέτησε και εξακολουθεί να υπηρετεί: Την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και την κερδοφορία τους.
Θολώνει τα νερά η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ όταν επικαλείται στοιχεία για την ανεργία στην Ελλάδα την στιγμή που η ίδια ευλογεί την Ανταγωνιστικότητα, την Επιχειρηματικότητα, λες και η Ε.Ε που υπερασπίζεται δεν καταγράφει πάνω από 25 εκατομμύρια άνεργους και δεν είναι αυτή που προώθησε τα δουλεμπορικά γραφεία(νόμος Πρωτόπαππα);
Τώρα γίνεται υπερασπιστής των Σ.Σ.Ε που η ίδια η πλειοψηφία μαζί με τη Γ.Σ.Σ.Ε καλλιέργησε ανάμεσα στους εργαζόμενους τις αντιλήψεις του «μικρότερου κακού» και των «μειωμένων απαιτήσεων» απέναντι στην πίεση των εργοδοτών και των κυβερνήσεων του κεφαλαίου μπροστά στην υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων και χωρίς καμιά διάθεση οργάνωσης αγώνων στους χώρους δουλειάς.
Για πολλοστή φορά η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ μαζί με τη Γ.Σ.Ε.Ε παραπέμπουν τους εργαζόμενους στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους, δηλ. του συλλογικού καπιταλιστή γιατί αυτός είναι ο χαρακτήρας του για να λύσουν τις διαφορές με την εργοδοσία αδυνατίζοντας την όποια προοπτική ανάπτυξης αγώνων μέσα στους χώρους δουλειάς.
Καλούμε τους εργαζόμενους στο νησί να αναρωτηθούν:
Δεν είναι οι συνδικαλιστές που στελεχώνουν τη ΓΣΕΕ και την πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ που άνοιξαν τον δρόμο για μετοχοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ, δηλ. το σταδιακό ξεπούλημα στρατηγικών τομέων της χώρας στο μεγάλο κεφάλαιο;
Δεν είναι οι ίδιοι που αφυδατώνοντας την όποια προοπτική για αγώνες απαιτούν την ‘’ενδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών’’ του αστικού κράτους που έχει σαν θεό του το κλέψιμο της απλήρωτης εργασίας και μάλιστα την στιγμή που διαγράφει εργοδοτικές εισφορές δισεκατομμυρίων προς τα ασφαλιστικά ταμεία μόνον με μια υπουργική απόφαση;
Δεν είναι οι ίδιες παρατάξεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα που δήθεν τα ‘’βάζουν’’ με τις Τράπεζες και μέσα στο κίνημα με τις προτάσεις τους υπερασπίζονται τον ίδιο δρόμο ανάπτυξης, με τα εργαλεία της οικονομίας στους τραπεζίτες και τους επιχειρηματικούς ομίλους;
Δεν είναι οι ίδιοι που τους πιάνει τώρα ο πόνος για την ‘’λαϊκή κατοικία που βγάζουν οι τράπεζες στο σφυρί’’ και από την άλλη οι ίδιοι ξαλαφρώνουν τις τσέπες των τραπεζιτών από τις εργοδοτικές εισφορές καλώντας τους εργαζόμενους να μπουν στα Επαγγελματικά Ταμεία με εισφορές από την τσέπη τους , όπως προβλέπει ο ‘’νόμος Ρέππα’’;
Δεν είναι οι ίδιοι που από την μια χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα βάσανα της εργατικής τάξης και από τη άλλη απενοχοποιούν το αστικό κοινοβούλιο λες και δεν έχουν ψηφιστεί όλα τα αντεργατικά εκτρώματα-νομοθετήματα στο ‘’ναό της αστικής δημοκρατίας’’;
Η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ μαζί με την Γ.Σ.Ε.Ε έχουν κάνει καραμμέλα το περιβόητο ‘’ευρωπαϊκό κεκτημένο΄΄. Ας μας εξηγήσουν λοιπόν ποιο είναι που εμείς δεν μπορούμε να δούμε.
Μήπως τα 25 και πλέον εκατομμύρια άνεργοι και εκ των οποίων αρκετοί νέοι στην Ε.Ε;
Μήπως το ξεκλήρισμα της φτωχής και μικρομεσαίας αγροτιάς μέσα από τις Κοινές Αγροτικές Πολιτικές (ΚΑΠ) και τις ποσοστώσεις με συνέπεια την διατροφική εξάρτηση της χώρας μας;
Μήπως τα απανωτά διατροφικά σκάνδαλα που βάζουν σε κίνδυνο εκατομμύρια ζωές προκειμένου η παραγωγή να υπηρετήσει το καπιταλιστικό κέρδος και όχι την εξασφάλιση ποιοτικά ελεγχόμενων προϊόντων;
Μήπως τα ελλείμματα και τα δημόσια χρέη τρισεκατομμυρίων ευρώ κάθε καπιταλιστικής οικονομίας στη Ε.Ε;
Μήπως η ανυπαρξία συλλογικών διαπραγματεύσεων και Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με τους εργαζομένους έρμαια των αφεντικών τάχα να διαπραγματεύονται σε ατομικό επίπεδο το μισθό τους;
Μήπως το γεγονός ότι στη δεύτερη εξαγωγικά χώρα , στη Γερμανία ένας στους πέντε εργαζόμενους αμοίβεται με 400 ευρώ;
Μήπως το γεγονός ότι όλα τα κοινωνικά αγαθά στην Ε.Ε, Παιδεία, Υγεία, Περίθαλψη, Φάρμακο, Προσχολική Αγωγή, Δημοτικές Υπηρεσίες είναι πανάκριβα εμπορεύματα;
Μήπως η συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους με πρόσχημα την ειρήνη και την αποκατάσταση της δημοκρατίας μακελεύοντας ολόκληρους λαούς;
Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο θυμίζει στους εργαζόμενους του νησιού ότι έβαλε πρόταση στην πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ και δεν ψηφίστηκε για:
Μονομερή διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία, γιατί το χρέος των 360 δις δεν το δημιούργησε ο λαός και μάλιστα σε μια περίοδο που είχαν προηγηθεί τρελοί ρυθμοί ανάπτυξης.
Αποδέσμευση από τη Ε.Ε με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων ,κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και εφαρμοστικών νόμων.
Επικαλούνται την ενότητα, όμως στην πραγματικότητα μέσα στο κίνημα δουλεύουν δραστήρια για να χωρίσουν σε κομμάτια την εργατική τάξη ανάλογα με το αν είναι συμβασιούχοι, αν είναι μέσω προγράμματος, αν έχουν πτυχίο, συχνά με το αν είναι Έλληνες ή μετανάστες.
Η αλήθεια είναι όταν λένε ενότητα εννοούν ενότητα σε επίπεδο κορυφών, παρατάξεων, για να ξεπλύνουν και τις αμαρτίες τους, να έχουν αγωνιστικό άλλοθι. Τέτοια ενότητα όμως δεν την έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι.
Χρειάζεται ενότητα μεταξύ τους μέσα στο χώρο δουλειάς, στον κλάδο, ανεξάρτητα αν είναι παλιοί οι νέοι, αν έχουν σπουδάσει ή όχι, αν είναι στο Δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, αν είναι Έλληνες ή ξένοι. Με λίγα λόγια χρειάζεται ενότητα ταξική. Ξεπερνώντας όλους αυτούς που θέλουν να τους κρατήσουν μια ζωή στο γύψο.
Το Π.Α.ΜΕ στη χθεσινή συνεδρίαση κατέθεσε στόχους πάλης που αφορούν την υπεράσπιση της ζωής της λαϊκής οικογένειας, των ανέργων, της χορήγησης του επιδόματος ανεργίας για χιλιάδες εποχικούς εργαζόμενους και που πρέπει να γίνουν αντικείμενο συζήτησης μέσα στις Διοικήσεις και τις Γενικές Συνελεύσεις όλων των Σωματείων και να παρθούν αποφάσεις με στόχο την υπεράσπιση όλων των συναδέλφων ,ούτως ώστε κανείς να μην μείνει μόνος του στη κρίση.
Κάλεσε την πλειοψηφία άμεσα μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη για παρροδιακή απεργία όσο είναι σε εξέλιξη η τουριστική περίοδος και να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος προκειμένου να ασκηθεί πίεση για την μη κατάργηση του επιδόματος ανεργίας για χιλιάδες εποχικά εργαζόμενους.
Τέλος κάλεσε την πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ να καταδικάσει με κάθε τρόπο τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που προετοιμάζουν οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΗΠΑ και να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση καμιά εμπλοκή, καμιά παραχώρηση ελληνικού εδάφους.
Με αφορμή την συνεδρίαση της 03/09/2013 της Διοίκησης του Ε.Κ.Ρ, η Δ.Ε.Α.Σ(Π.Α.ΜΕ) απευθύνει κάλεσμα συστράτευσης των εργαζομένων με τις ταξικές δυνάμεις του Π.Α.ΜΕ μέσα στα Σωματεία και ταυτόχρονα να ξεδιαλύνουν μια για πάντα τις αυταπάτες, ότι στο συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να πάμε όλοι μαζί, και αυτό δεν μπορεί να συμβεί γιατί;
Για άλλη μια φορά με αφορμή την Ανακοίνωση της Γ.Σ.Ε.Ε για την Δ.Ε.Θ , την οποία υιοθετεί και ασπάζεται η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ (ΠΑΣΚΕ - Συνεργαζόμενοι) γίνεται συστηματική προσπάθεια ενοχοποίησης μόνον των Μνημονίων, της Τροϊκας, του Δ.Ν.Τ, αθωώνοντας έτσι τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης στην Ελλάδα και την Ε.Ε που φέρνει κρίσεις, φτώχεια, εξαθλίωση, ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Συγκεκριμένα:
Η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ θεωρεί το Μνημόνιο’’ αποτυχημένο’’.
Υπήρχε άραγε ποτέ περίπτωση η εφαρμογή των Μνημονίων να έχει φιλολαϊκή διέξοδο; Ισα-ίσα που επιταχύνει την εφαρμογή των μέτρων που εδώ και δεκαετίες έχουν αποφασιστεί και εφαρμόζονται τώρα με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από την μεριά της αστικής τάξης και των κυβερνήσεων όλων των αποχρώσεων που υπηρετούν την Ανταγωνιστικότητα των Ευρωπαϊκών Μονοπωλίων. Τα μέτρα αυτά εφαρμόζονται σ΄ολες τις χώρες της Ε.Ε ανεξάρτητα από το βάθος της κρίσης, την ύπαρξη Μνημονίων, Δ.Ν.Τ. Τρόϊκας. Αρα τα Μνημόνια φυσικά και είναι επιτυχημένα από την πλευρά της ικανοποίησης των αναγκών της αστικής τάξης και των επιχειρηματικών ομίλων αφού σα το στόχο είχαν φτηνή εργατική δύναμη εδώ και τώρα, είτε μέσω του μισθού σε χρήμα είτε μέσω των παροχών στην υγεία, την ασφάλιση, την παιδεία, τις υπηρεσίες των Δήμων κλπ.
Η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ’’ θεωρεί ότι οι αριθμοί δεν τους βγαίνουν’’, δηλ. στην κυβέρνηση, στο Δ.Ν.Τ, στην Τροϊκα.
Όντως υπάρχουν δυσκολίες και αδιέξοδα στη διαχείριση του χρέους που στην κρίση διογκώθηκε αλλά και διαχείρισης και της ίδιας της καπιταλιστικής κρίσης. Όμως είτε με το ένα είτε με το άλλο μίγμα διαχείρισης τα αντιλαϊκά μέτρα, το φόρτωμα της χασούρας στις πλάτες των εργαζομένων είναι δεδομένα.
Επιπλέον, σε περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης υπάρχουν καπιταλιστές στην Ελλάδα, οι οποίοι καταγράφουν κέρδη. Ακόμα και εκεί που σήμερα υπάρχει χασούρα η θέση τους ενισχύεται με το τσάκισμα της τιμής της εργατικής δύναμης, των εισφοροαπαλλαγών για του εργοδότες, το ταϊσμα των επιχειρηματικών ομίλων με ‘’χοντρό’’ χρήμα από εισφορές των εργαζομένων μέσα από προγράμματα ΕΣΠΑ και τα ταμεία του ΟΑΕΔ.
Επικαλείται η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ τους ‘’δημοκρατικούς θεσμούς και διαδικασίες’’ που τώρα παραβιάζονται παραγνωρίζοντας ότι ζούμε σε μια βαθιά ταξική Δημοκρατία, γιατί τέτοια είναι η Δημοκρατίας της αστικής τάξης , Δικτατορία του Κεφαλαίου. Αυτή η αστική δημοκρατία διαχρονικά ένα και μοναδικό στόχο υπηρέτησε και εξακολουθεί να υπηρετεί: Την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και την κερδοφορία τους.
Θολώνει τα νερά η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ όταν επικαλείται στοιχεία για την ανεργία στην Ελλάδα την στιγμή που η ίδια ευλογεί την Ανταγωνιστικότητα, την Επιχειρηματικότητα, λες και η Ε.Ε που υπερασπίζεται δεν καταγράφει πάνω από 25 εκατομμύρια άνεργους και δεν είναι αυτή που προώθησε τα δουλεμπορικά γραφεία(νόμος Πρωτόπαππα);
Τώρα γίνεται υπερασπιστής των Σ.Σ.Ε που η ίδια η πλειοψηφία μαζί με τη Γ.Σ.Σ.Ε καλλιέργησε ανάμεσα στους εργαζόμενους τις αντιλήψεις του «μικρότερου κακού» και των «μειωμένων απαιτήσεων» απέναντι στην πίεση των εργοδοτών και των κυβερνήσεων του κεφαλαίου μπροστά στην υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων και χωρίς καμιά διάθεση οργάνωσης αγώνων στους χώρους δουλειάς.
Για πολλοστή φορά η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ μαζί με τη Γ.Σ.Ε.Ε παραπέμπουν τους εργαζόμενους στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους, δηλ. του συλλογικού καπιταλιστή γιατί αυτός είναι ο χαρακτήρας του για να λύσουν τις διαφορές με την εργοδοσία αδυνατίζοντας την όποια προοπτική ανάπτυξης αγώνων μέσα στους χώρους δουλειάς.
Καλούμε τους εργαζόμενους στο νησί να αναρωτηθούν:
Δεν είναι οι συνδικαλιστές που στελεχώνουν τη ΓΣΕΕ και την πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ που άνοιξαν τον δρόμο για μετοχοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ, δηλ. το σταδιακό ξεπούλημα στρατηγικών τομέων της χώρας στο μεγάλο κεφάλαιο;
Δεν είναι οι ίδιοι που αφυδατώνοντας την όποια προοπτική για αγώνες απαιτούν την ‘’ενδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών’’ του αστικού κράτους που έχει σαν θεό του το κλέψιμο της απλήρωτης εργασίας και μάλιστα την στιγμή που διαγράφει εργοδοτικές εισφορές δισεκατομμυρίων προς τα ασφαλιστικά ταμεία μόνον με μια υπουργική απόφαση;
Δεν είναι οι ίδιες παρατάξεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα που δήθεν τα ‘’βάζουν’’ με τις Τράπεζες και μέσα στο κίνημα με τις προτάσεις τους υπερασπίζονται τον ίδιο δρόμο ανάπτυξης, με τα εργαλεία της οικονομίας στους τραπεζίτες και τους επιχειρηματικούς ομίλους;
Δεν είναι οι ίδιοι που τους πιάνει τώρα ο πόνος για την ‘’λαϊκή κατοικία που βγάζουν οι τράπεζες στο σφυρί’’ και από την άλλη οι ίδιοι ξαλαφρώνουν τις τσέπες των τραπεζιτών από τις εργοδοτικές εισφορές καλώντας τους εργαζόμενους να μπουν στα Επαγγελματικά Ταμεία με εισφορές από την τσέπη τους , όπως προβλέπει ο ‘’νόμος Ρέππα’’;
Δεν είναι οι ίδιοι που από την μια χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα βάσανα της εργατικής τάξης και από τη άλλη απενοχοποιούν το αστικό κοινοβούλιο λες και δεν έχουν ψηφιστεί όλα τα αντεργατικά εκτρώματα-νομοθετήματα στο ‘’ναό της αστικής δημοκρατίας’’;
Η πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ μαζί με την Γ.Σ.Ε.Ε έχουν κάνει καραμμέλα το περιβόητο ‘’ευρωπαϊκό κεκτημένο΄΄. Ας μας εξηγήσουν λοιπόν ποιο είναι που εμείς δεν μπορούμε να δούμε.
Μήπως τα 25 και πλέον εκατομμύρια άνεργοι και εκ των οποίων αρκετοί νέοι στην Ε.Ε;
Μήπως το ξεκλήρισμα της φτωχής και μικρομεσαίας αγροτιάς μέσα από τις Κοινές Αγροτικές Πολιτικές (ΚΑΠ) και τις ποσοστώσεις με συνέπεια την διατροφική εξάρτηση της χώρας μας;
Μήπως τα απανωτά διατροφικά σκάνδαλα που βάζουν σε κίνδυνο εκατομμύρια ζωές προκειμένου η παραγωγή να υπηρετήσει το καπιταλιστικό κέρδος και όχι την εξασφάλιση ποιοτικά ελεγχόμενων προϊόντων;
Μήπως τα ελλείμματα και τα δημόσια χρέη τρισεκατομμυρίων ευρώ κάθε καπιταλιστικής οικονομίας στη Ε.Ε;
Μήπως η ανυπαρξία συλλογικών διαπραγματεύσεων και Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με τους εργαζομένους έρμαια των αφεντικών τάχα να διαπραγματεύονται σε ατομικό επίπεδο το μισθό τους;
Μήπως το γεγονός ότι στη δεύτερη εξαγωγικά χώρα , στη Γερμανία ένας στους πέντε εργαζόμενους αμοίβεται με 400 ευρώ;
Μήπως το γεγονός ότι όλα τα κοινωνικά αγαθά στην Ε.Ε, Παιδεία, Υγεία, Περίθαλψη, Φάρμακο, Προσχολική Αγωγή, Δημοτικές Υπηρεσίες είναι πανάκριβα εμπορεύματα;
Μήπως η συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους με πρόσχημα την ειρήνη και την αποκατάσταση της δημοκρατίας μακελεύοντας ολόκληρους λαούς;
Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο θυμίζει στους εργαζόμενους του νησιού ότι έβαλε πρόταση στην πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ και δεν ψηφίστηκε για:
Μονομερή διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία, γιατί το χρέος των 360 δις δεν το δημιούργησε ο λαός και μάλιστα σε μια περίοδο που είχαν προηγηθεί τρελοί ρυθμοί ανάπτυξης.
Αποδέσμευση από τη Ε.Ε με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων ,κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και εφαρμοστικών νόμων.
Επικαλούνται την ενότητα, όμως στην πραγματικότητα μέσα στο κίνημα δουλεύουν δραστήρια για να χωρίσουν σε κομμάτια την εργατική τάξη ανάλογα με το αν είναι συμβασιούχοι, αν είναι μέσω προγράμματος, αν έχουν πτυχίο, συχνά με το αν είναι Έλληνες ή μετανάστες.
Η αλήθεια είναι όταν λένε ενότητα εννοούν ενότητα σε επίπεδο κορυφών, παρατάξεων, για να ξεπλύνουν και τις αμαρτίες τους, να έχουν αγωνιστικό άλλοθι. Τέτοια ενότητα όμως δεν την έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι.
Χρειάζεται ενότητα μεταξύ τους μέσα στο χώρο δουλειάς, στον κλάδο, ανεξάρτητα αν είναι παλιοί οι νέοι, αν έχουν σπουδάσει ή όχι, αν είναι στο Δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, αν είναι Έλληνες ή ξένοι. Με λίγα λόγια χρειάζεται ενότητα ταξική. Ξεπερνώντας όλους αυτούς που θέλουν να τους κρατήσουν μια ζωή στο γύψο.
Το Π.Α.ΜΕ στη χθεσινή συνεδρίαση κατέθεσε στόχους πάλης που αφορούν την υπεράσπιση της ζωής της λαϊκής οικογένειας, των ανέργων, της χορήγησης του επιδόματος ανεργίας για χιλιάδες εποχικούς εργαζόμενους και που πρέπει να γίνουν αντικείμενο συζήτησης μέσα στις Διοικήσεις και τις Γενικές Συνελεύσεις όλων των Σωματείων και να παρθούν αποφάσεις με στόχο την υπεράσπιση όλων των συναδέλφων ,ούτως ώστε κανείς να μην μείνει μόνος του στη κρίση.
Κάλεσε την πλειοψηφία άμεσα μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη για παρροδιακή απεργία όσο είναι σε εξέλιξη η τουριστική περίοδος και να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος προκειμένου να ασκηθεί πίεση για την μη κατάργηση του επιδόματος ανεργίας για χιλιάδες εποχικά εργαζόμενους.
Τέλος κάλεσε την πλειοψηφία του Ε.Κ.Ρ να καταδικάσει με κάθε τρόπο τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που προετοιμάζουν οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΗΠΑ και να απαιτήσουμε από την κυβέρνηση καμιά εμπλοκή, καμιά παραχώρηση ελληνικού εδάφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου