Email.

Το Email μας...
r.telxinas@yahoo.gr

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Η Λαϊκή Συσπείρωση ψήφισε λευκό για την προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας για τους μειωμένους συντελεστές

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Δελτίο τύπου
Για τη συνεδρίαση του Π.Σ. Ν.ΑΙΓΑΙΟΥ στις 27/10/2015

Η Περιφερειακή Αρχή στο Π.Σ. της 27ης Οκτωβρίου στη Σαντορίνη, έφερε πρόταση για προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της Υπουργικής Απόφασης που κατήργησε τους μειωμένους συντελεστές σε έξη νησιά του Αιγαίου.
Η Λαϊκή Συσπείρωση ψήφισε λευκό γιατί:
α)Η επιλογή της δικαστικής οδού για την μη κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ενδέχεται να αποβεί αρνητική και να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα για όλα τα νησιά, κρίνοντας με βάση τις μέχρι σήμερα αντιλαϊκές αποφάσεις των δικαστηρίων, όταν αμφισβητείται  η συμφωνημένη με την ΕΕ δημοσιονομική πολιτική της χώρας.
β) Η όποια διεκδίκηση , ακόμα και η δικαστική πρέπει να στηρίζεται στη συμμετοχή, στην οργανωμένη μαζική δράση των ίδιων των νησιωτών για την μέγιστη δυνατή πολιτική πίεση, ώστε να έχεις πιθανότητες θετικών εξελίξεων. Αντίθετα, διαφαίνεται ότι μεταφέρεται στις αίθουσες των ελληνικών και ευρωπαϊκών δικαστηρίων ο αγώνας για το δίκιο των νησιωτών, δηλαδή των θεσμών που παίζουν το δικό τους ρόλο στην επιβολή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.
γ)Η δραματική οικονομική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων, δεν αλλάζει,  αν περιοριστεί ο αγώνας στη διατήρηση μόνο των μειωμένων συντελεστών, όταν την ίδια στιγμή αυξάνονται οι συντελεστές του ΦΠΑ σε όλα τα είδη και εξαφανίζει το οικογενειακό εισόδημα η βάρβαρη φορολογία. Γι’ αυτό η Λαϊκή Συσπείρωση προτείνει στους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους σε όλο το λαό να διεκδικήσουμε όχι μόνο να μη χάσουμε δικαιώματα που δεν μας τα χάρισαν αλλά κατακτήθηκαν με μαζικούς αγώνες, αλλά τον μηδενισμό αυτού του αντιλαϊκού φόρου, του ΦΠΑ στα τρόφιμα, στα φάρμακα, στη παιδεία και υγεία, στο νερό, ΔΕΗ-ΟΤΕ, στο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, και της ληστρικής φορολογίας. Να φορολογηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου με 45%.
2)Η Λαϊκή Συσπείρωση στην πρόταση της Περιφερειακής Αρχής για αίτημα στο Υπ. Εσωτερικών περί τροποποίησης των χιλιομετρικών αποστάσεων(γενικά και αόριστα) για τη μεταφορά μαθητών παίρνοντας υπόψη τη «νησιωτικότητα», κατέθεσε συγκεκριμένη πρόταση με κριτήριο την ασφάλεια και την απρόσκοπτη μεταφορά των μαθητών στα σχολεία τους: «να καταργηθούν οι προϋποθέσεις των χιλιομετρικών αποστάσεων για την μεταφορά των μαθητών στα σχολεία τους και να διασφαλιστεί η δωρεάν και ασφαλή μεταφορά τους από και προς τα σχολεία με κρατική επιχορήγηση».
 Η αφοπλιστική απάντηση του εισηγητή, ποιος θα πληρώσει τόσα χρήματα, αποδεικνύει ότι δεν περνά καν από τη σκέψη τους να φορολογηθεί ο αμύθητος πλούτος που παράγεται από εκατομμύρια εργαζόμενους και καταλήγει σε κεφαλαιοκράτες, ενώ οι εργαζόμενοι δεν δικαιούνται να στείλουν τα παιδιά τους δωρεάν με μέσα μαζικής μεταφοράς στο σχολείο.
Η αποχή της Λαϊκής Συσπείρωσης από τη ψηφοφορία ήταν ό,τι λιγότερο μπορούσε να κάνει εκείνη τη στιγμή για χιλιάδες γονείς, όταν έστω και ενός παιδιού το δικαίωμα να πάει στο σχολείο ή  να  κινδυνεύει η ασφάλειά του  κατά τη μεταφορά του, επειδή δεν έχει να πληρώσει, δεν χωρά σε υπέρ-κατά-λευκό ή παρών.
Το γονεϊκό κίνημα, οι σύλλογοι εκπαιδευτικών και τα σωματεία πρέπει να παρέμβουν αποφασιστικά για την κατάργηση όλων των αντιδραστικών Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων που βάζουν εμπόδια στη μόρφωση των παιδιών μας.
Ρόδος 29-10-2015 


Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

ΚΚΕ: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Τ.Ε. Νότιας Δωδεκανήσου
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο χειμώνας έρχεται και η θάλασσα του Αιγαίου μετατρέπεται σε υγρό τάφο εκατοντάδων προσφύγων, που φεύγουν από τις πατρίδες τους με ρίσκο ακόμα και αν χαθούν στη θάλασσα οι ίδιοι μαζί με τα μικρά παιδιά τους, προκειμένου να γλυτώσουν από τη φρίκη του πολέμου και της φτώχειας.
Η καθημερινή τραγωδία των προσφύγων έχει αιτία και είναι οι επεμβάσεις στις χώρες τους από την Αμερική, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Ρωσία που ανταγωνίζονται για το ποιος θ’ αρπάξει το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου των περιοχών αυτών.
Έχει τεράστια ευθύνη η κυβέρνηση, που όχι μόνο δηλώνει με κάθε ευκαιρία σ’ αυτούς που προκαλούν την δυστυχία και τον όλεθρο, ότι θα διαθέσει κάθε μέσον για την πάταξη της «τρομοκρατίας», αλλά επιπλέον τους έχει τάξει ακόμα μια βάση στη Κάρπαθο, για να διευκολύνει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τις επιχειρήσεις τους.
Η στάση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δίνει την ευχέρεια στις ίδιες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που δημιούργησαν το πρόβλημα του προσφυγικού, να το αξιοποιούν στη συνέχεια για να προωθήσουν σχέδια όπως: η συνδιαχείριση του Αιγαίου, η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, η εκμετάλλευση ακόμα πιο φθηνού εργατικού δυναμικού.
Ο  ελληνικός λαός από την άλλη πλευρά, παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει από τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν στην πλάτη του, στη συντριπτική του πλειοψηφία αποδεικνύει, ότι είναι λαός με αξίες αγκαλιάζοντας τους πρόσφυγες. Αποτελούν εξαίρεση, μικρή μειοψηφία που πρέπει να απομονωθούν, αυτοί που καλλιεργούν και σπέρνουν το μίσος, τη διαίρεση, αυτοί που αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες σαν εχθρό, υποδαυλιζόμενοι και από την εγκληματική - ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Η πάλη του λαού μας και η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και ξεριζωμένους είναι ανάγκη να συνδυαστούν με πάλη για:
Κατάργηση των κανονισμών του Δουβλίνου, της Σέγκεν , και κατάργηση της FRONTEX.
Να μη δημιουργηθούν στην Ελλάδα στρατόπεδα συγκέντρωσης χιλιάδων εγκλωβισμένων, αλλά να γίνεται απευθείας μεταφορά των προσφύγων από τα νησιά στα σημεία εισόδου της χώρας προορισμού τους με ευθύνη και χρηματοδότες την ΕΕ και τον ΟΗΕ.
Μέτρα για την αξιοπρεπή διαμονή, διατροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των προσφύγων, για το χρονικό διάστημα που χρειάζεται μέχρι την αναχώρησή τους για τις χώρες προορισμού τους. Ενημέρωση του λαού για τις όποιες ανάγκες υπάρχουν για να εκφραστεί η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.
Για να σταματήσει το ατελείωτο μαρτύριο εκατομμυρίων ανθρώπων στους δρόμους της προσφυγιάς, πρέπει να βάλουν οι λαοί τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις στοχεύοντας το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης που την γεννά από φτώχεια και πολέμους.

Ρόδος 30/10/2015

Πόσοι και ποιοί χωρούν σε ένα κόσμο γεμάτο φράχτες και φόβο;

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Παναγιώτης Μαυροειδής/ Πηγή: Παντιέρα





Η πρώτη είδηση ήταν στις 19 Οκτώβρη:

«Στα τραύματά του υπέκυψε ένας πρόσφυγας στο Ισραήλ από την Ερυθραία που θεωρήθηκε, λανθασμένα Παλαιστίνιος καμικάζι: Τον πρόσφυγα, που είχε υποβάλει αίτηση για άσυλο, πυροβόλησε φύλακας και στη συνέχεια περαστικοί τον κλώτσησαν και τον λίντσαραν ενώ βρισκόταν στο έδαφος».
Ακόμη όμως μεγαλύτερη εντύπωση έκανε η επόμενη είδηση, τρείς μόλις μέρες αργότερα:
«Θανάσιμα πυροβόλησε στρατιώτης στην Ιερουσαλήμ έναν Ισραηλινό που θεώρησε ‘’παλαιστίνιο τρομοκράτη‘’, σε ένα περιστατικό που προστίθενται σε όσα δείχνουν με τον δραματικότερο τρόπο την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα».
Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των ειδήσεων είναι ότι προέρχονται από μία χώρα στην οποία η ανάπτυξη συστημάτων και επιχειρήσεων ασφαλείας, είναι επιστήμη, αλλά και πεδίο βιομηχανικής και εμπορικής δραστηριότητας με διεθνή ορίζοντα.
Πόσο επικίνδυνος μπορεί να είναι ένας ρακένδυτος πρόσφυγας από την Ερυθραία και γιατί θεωρείται άραγε κατ’ αρχήν ύποπτος για τρομοκρατική δράση;
Την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση υψώνει ολοένα και περισσότερους φράχτες για να προστατεύσει τα εξωτερικά της σύνορα.
Ο νέος φράχτης στα σύνορα της Ουγγαρίας και Σερβίας έχει μήκος 175 χιλιόμετρα, ενώ ετοιμάζεται και νέος στα σύνορα Ουγγαρίας και Ρουμανίας.
Η Ελλάδα έχει κατασκευάσει φράχτη 12 χιλιομέτρων στα σύνορα με την Τουρκία, όπως και η Βουλγαρία σε μήκος 35 χιλιομέτρων. Η τελευταία μάλιστα σχεδιάζει να τον επεκτείνει κατά 120 χιλιόμετρα.
Από το 2014 ως το 2020 η ΕΕ θα δαπανήσει για την προστασία των εξωτερικών της συνόρων 9 δις ευρώ.
Το συρματόπλεγμα ‘’τύπου ΝΑΤΟ’’ που μπαίνει σε αυτούς τους φράχτες, έχει δολοφονικές προδιαγραφές: Υπάρχουν μεταλλικές λεπίδες, ώστε αν κάποιος παγιδευτεί σε αυτές, κάθε περαιτέρω κίνησή του, αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμού του.
Την ίδια στιγμή η Σλοβενία ανακοίνωσε νέες εξουσίες στο στρατό για την αντιμετώπιση των προσφύγων.
Οχήματα μάχης οπλισμένα με πολυβόλα στέλνει στη μεθόριο με τη Σερβία η κυβέρνηση της Ουγγαρίας.
Απελάσεις προσφύγων ακόμη και με στρατιωτικά μεταγωγικά αεροσκάφη, σχεδιάζει η Γερμανία, σύμφωνα με την Deutsche Welle, όταν οι αιτήσεις ασύλου απορρίπτονται.
Είναι λοιπόν τόσο επικίνδυνοι τα εκατομμύρια των ανθρώπων που τρέχουν να σωθούν από τον πόλεμο, περιδιαβαίνοντας νηστικοί Ασία, Αφρική και Ευρώπη;

(Συγκλονιστικές εικόνες από το πορευόμενο στη Σλοβενία ανθρωπομάνι-βίντεο)

‘’Εδώ πεινάμε εμείς αγαπητέ μου… Εμείς θα λύσουμε το πρόβλημά τους; Ή μήπως θέλεις να βουλιάξουμε όλοι μαζί, για να λέμε ότι είμαστε αλληλέγγυοι;’’
Η απάντηση αυτή θα ακουστεί στο λεωφορείο, στη δουλειά, στο καφενείο, στη συγγενική γιορτή και πολλοί θα κουνήσουν επιδοκιμαστικά τα κεφάλια.
‘’Δεν είναι θέμα ρατσισμού ή προκατάληψης, αλλά ρεαλιστική προσέγγιση…’’,
θα προσθέσει και κάποιος που θέλει να τα έχει καλά με την αντιρατσιστική του συνείδηση, αλλά και με την «μέση» αντίληψη για το θέμα.

Yπάρχει άραγε κάποιο νήμα που συνδέει την ανέχεια στην Ελλάδα, την ΕΕ, το δράμα των προσφύγων και τις κολοσσιαίες επιχειρήσεις «ασφάλειας»;

Ο περίφημος «μέσος» άνθρωπος είχε ως τώρα μια αντίληψη περί του κράτους, ως ένα ελάχιστο προστατευτικό δίχτυ προστασίας του κοινωνικού συνόλου σε μια χώρα.
Η κλασσική εκδοχή του «κράτους πρόνοιας» στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο, όταν τουλάχιστον γεννήθηκε ως πολιτική έννοια, αφορούσε την παροχή ασφάλειας βασικά στον κοινωνικο-οικονομικό, βιοποριστικό τομέα. Σε μια γενική συνθήκη όπου οι βασικοί κανόνες έδιναν προτεραιότητα στην ελευθερία δράσης τους κεφαλαίου και την απρόσκοπτη συσσώρευση κερδών από αυτήν, υπήρχε η υπόσχεση της κάλυψης των «παράπλευρων απωλειών» (ανεργία, χαμηλά εισοδήματα σε τμήματα των εργαζομένων, αποκατάσταση υγείας κ.α.) από το κράτος πρόνοιας. Η σχετική και μερική αναδιανομή ερχόταν σε δεύτερο χρόνο και ως συμπληρωματική λειτουργία, ενώ ταυτόχρονα προϋπόθετε τη διεξαγωγή σκληρών κοινωνικών αγώνων.
Η εξασφάλιση των πολιτών έναντι της εγγενούς στον καπιταλισμό αβεβαιότητας στην κοινωνικο-οικονομική σφαίρα και του φόβου που αυτή προκαλούσε, συνιστούσε ταυτόχρονα τη νομιμοποιητική βάση της εξουσίαςκαι της λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας: Βασική λειτουργία με βάση τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας, αλλά με ταυτόχρονη εξασφάλιση εισοδήματος και δουλειάς στην εργαζόμενη πλειοψηφία και με δίχτυ προστασίας για τις ‘’κακές στιγμές’’ ή τους ‘’αδύνατους να τα καταφέρουν στο παιχνίδι της αγοράς’’.
Η εποχή αυτή ανήκει πλέον στο παρελθόν. Στο σύγχρονο ολοκληρωτικό καπιταλισμό, είναι σε εξέλιξη μια τεράστια τομή, μεταξύ των άλλων, σε ότι αφορά το μαράζωμα όλων των θεσμών του παλιού κράτους πρόνοιας, ταυτόχρονα με την αύξηση των ελευθεριών της αγοράς και την εμπορευματοποίηση του συνόλου της κοινωνικής ζωής και του χρόνου.
Οι προστατευτικές λειτουργίες περιορίζονται πλέον σε ειδικές κατηγορίες (απόλυτα εξαθλιωμένα τμήματα του πληθυσμού, ανάπηροι κ.α.), την ίδια ώρα που αλλάζει ο χαρακτήρας τους καθώς από δικαιωματικές παροχές και καταχτήσεις, μετατρέπονται σε φιλεύσπλαχνες χάριτες προς «ανίκανους» ή «losers».
Οι νέο-συντηρητικοί μιλούν για «ενεργές πολιτικές ανάπτυξης με μείωση του σπάταλου κράτους». Οι ‘’αριστεροί’’ διαχειριστές της σοσιαλδημοκρατίας (ή τύπου ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα), περηφανεύονται για κοινωνική ευαισθησία και αλληλεγγύη προς τους πλέον φτωχούς. Αμφότεροι όμως περιγράφουν την ίδια αντιδραστική τάση και κατάσταση, την οποία διαχειρίζονται με τον ίδιο κατά βάση τρόπο, απλά την περιγράφουν κοιτώντας την από διαφορετική γωνία, ανάλογα με τα αυτιά που χαϊδεύουν.

Αντιστρέφοντας μια συνηθισμένη νομική έκφραση, το κράτος πρόνοιας προσλαμβάνει μια όλο και πιοσυσταλτική εκδοχή.
Αυτή όμως η αλλαγή έχει πολιτικές συνέπειες, καθώς ταυτόχρονα αποσαθρώνεται η νομιμοποιητική βάση της αστικής εξουσίας και της μαζικής αστικής δημοκρατίας. Όταν μια εξουσία δεν προστατεύει, δεν έχει νόημα το «δούναι-λαβείν» μαζί της και ακόμη περισσότερο δε χαίρει σεβασμού και στήριξης. Η αύξηση της πολιτικής απάθειας, η μείωση του πολιτικού ενδιαφέροντος, η απόσυρση από τη θεσμική πολιτική, αποτελούν όψεις αυτής της τάσης σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Στην Ελλάδα, μεταξύ 2004 και 20015, δύο εκατομμύρια άνθρωποι μετακινήθηκαν από την εκλογική συμμετοχή προς την αποχή και αυτό δεν έχει να κάνει με τα καλέσματα των …αναρχικών.
Ένα κράτος που δεν προστατεύει πλέον έναντι της οικονομικής αβεβαιότητας, διευρύνει την πηγή νομιμοποίησης του ρόλου του στο πεδίο της παροχής ασφάλειας. Οι εκδοχές είναι πολλές, από την διασφάλιση τηςπροσωπικής ασφάλειας, έως αυτής του κράτους, του έθνους, του ιδιαίτερου πολιτισμού ή της φυλής.
Η μετάβαση αυτή είναι ολοφάνερη σε όλες τις χώρες. Αρκεί να φέρει κανείς στο νου του τη ρητορική των αστικών και φασιστικών κομμάτων, αλλά και όλων των κυβερνήσεων, γύρω από τα θέματα αυτά και τη μαζική υστερία που δημιουργούν στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.
Δεν πρόκειται ωστόσο για μια μετάλλαξη του ρόλου του κράτους, ως αυτό να είναι ένα αυτοτελές υποκείμενο και εργαλείο άσκησης εξουσίας και πολιτικών σε αυτονομία από τη συνολική αστική κυριαρχία. Οι νέες λειτουργίες του, εξαιρετικά πιο κατασταλτικές, έχουν και πάλι τις ρίζες τους -και μάλιστα πολύ βαθύτερα από πριν – στο φόβο και την αβεβαιότητα της κοινωνικής θέσης που πηγάζει από την οικονομική κοινωνική λειτουργία του σύγχρονου καπιταλισμού. Δημιουργούν ωστόσο αγωνίες, που εστιάζουν σε πιο ‘’κοντινά’’ πράγματα και διοχετεύονται σε μελήματα προσωπικής ασφάλειας.
Βασικό στοιχείο της παραγωγής του αναγκαίου επιπέδου φόβου που νομιμοποιεί ένα νέο ρόλο του κράτους, αποτελούν οι ‘’ξένοι’’, οι ‘’άλλοι’’.
Στόχος και αποτέλεσμα αυτής της λειτουργίας, είναι ο υποβιβασμός σε δεύτερο επίπεδο της οικονομικής κοινωνικής βάσης της αβεβαιότητας και η αντικατάστασή της από ένα νεφέλωμα αόρατων απειλών στο πεδίο της προσωπικής ασφάλειας.
Είναι εντυπωσιακό το πώς εμπεδώνεται αυτή η μετάβαση ως αντεστραμμένη λογική μέσα σε κινήματα που θέλουν να είναι αντισυστημικά: Σε μεγάλα τμήματα του αντεξουσιαστικού χώρου, κυριαρχεί η γενικόλογη αντικρατική και αντικατασταλτική ρητορική, έξω από μια συνολική αντικαπιταλιστική επαναστατική θεώρηση που θα στόχευε κεφάλαιο, κράτος και κυβερνήσεις ως ενιαίο συνασπισμό εξουσίας. Πρόκειται για επικίνδυνη μονομέρεια, που αντανακλά ωστόσο πλευρές της νέας πραγματικότητας.
Χώρες ολόκληρες, οι σύγχρονες πόλεις τους, οι συνοριακές περιοχές, μα και κάθε μικρή κοινωνική συγκρότηση, μετατρέπονται σε φυτείες φόβου, εργαστήρια αναζήτησης και εντοπισμού των αόρατων ή ορατών κινδύνων από τους «άλλους» που απειλούν την κανονικότητα του «εμείς».
Μπορεί οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι αλλοεθνείς ή αλλόθρησκοι, να αποτελούν εύκολες περιπτώσεις εντοπισμού του «ξένου», ωστόσο ο πληθωρισμός των κινδύνων, με τις οποίες τρέφεται η μέση συνείδηση δεν περιορίζεται μόνο σε αυτούς. Ας προσέξει κανείς τη θεματολογία των κινηματογραφικών ταινιών ή των ειδήσεων από ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα μαζικής ενημέρωσης: Τρομοκράτες, κρυφοί τζιχαντιστές, παιδόφιλοι, οροθετικές πόρνες, διαρρήκτες, βιαστές κ.α., είναι παντού και πουθενά, ως να γλιστρούν γύρω μας ύπουλα και να μας απειλούν ανά πάσα στιγμή, εμάς και τα παιδιά μας.
Ένας τέτοιος διαρκής, αέναος, ύπουλος, αόρατος κίνδυνος, προϋποθέτει αναγκαστικά προληπτικά μέτρα ασφάλειας. Αν η βάση της συλλογικής κοινωνικής ζωής είναι ακριβώς η κοινότητα και η διαρκής αναζήτηση αυτής, το πεδίο που χρειάζεται για να σταθεί στα πόδια της η κοινωνία του φόβου, είναι η διαιρετότητα.
Η διαίρεση όμως προϋποθέτει φράχτες και τείχη. Μπροστά τους το τείχος του Βερολίνου μοιάζει παιδική χαρά…
Φυσικά οι φράχτες, τα σύνορα, έχουν δύο πλευρές. Αναγκαστικά, περιφράσσουμε ‘’εμάς’’, περιτοιχίζοντας ή αποκλείοντας τους «άλλους»…
Μα όσο υψώνονται οι φράχτες ασφαλείας, τόσο γιγαντώνεται το αίσθημα του φόβου και της ανασφάλειας για τους «άλλους» που είναι απέξω (‘’ή μήπως έχουν παρεισφρήσει και μέσα;’’).
Εδώ πλέον, έχουν ανοίξει ασκοί του Αιόλου… Αν θέλουμε να σωθούμε από τους ‘’άλλους’’, πρέπει να μην τους βλέπουμε ως πρόσωπα και ανθρώπινα υποκείμενα. Ένα χαμογελαστό προσφυγόπουλο, μια μάννα που κρατά με λαχτάρα το παιδί της, ένας άντρας που κλαίει σαν μικρό παιδί ψάχνοντας την πνιγμένη κορούλα, μια όμορφη γυναίκα ή μια υπέργηρη κυρία που οδύρεται για τα φάρμακά της που χάθηκαν στη θάλασσα, όλες αυτές οι εικόνες ενεργοποιούν ηθικές παρορμήσεις και αισθήματα. Ακόμη και σε συνοριοφύλακες…
Προϋπόθεση επομένως μιας αποτελεσματικής «πολιτικής ασφάλειας» ενάντια στους «ξένους», είναι ηαποπροσωποίηση και απανθρωποποίησή τους, η μετατροπή τους σχεδόν σε τέρατα, σε αντικείμενα και τελικά σε θεμιτούς στόχους. Ακόμη και αν αποδεικνύονται αθώοι εγκληματικών πράξεων, λογίζονται απλά ως «παράπλευρες απώλειες» … Σχεδόν όπως γίνεται σε ένα πόλεμο: Αν δείς τον στρατιώτη του εχθρού ως George 21 ετών, με σγουρά μαλλιά και όχι ως στόχο, η μηχανή του πολέμου δε δουλεύει. Άσε που κινδυνεύεις να σε σκοτώσει αυτός…
Ο αποκλεισμός ή/και η εξόντωση των «ξένων», μετατρέπεται πλέον σε υγειονομική δράση. Ας θυμηθούμε λίγο τη γλώσσα των ναζί ή και των σύγχρονων φασιστικών κινημάτων περί ‘’κατσαρίδων’’ ή τα καλέσματα ‘’να ξεβρωμίσει ο τόπος’’…
Όμως, η ασφάλεια προϋποθέτει σαφή διαιρετότητα έναντι των άλλων. Για να ξεχωρίζουν και να εντοπίζονται οι ‘’άλλοι’’, πρέπει να μοιάζουμε όσο γίνεται περισσότερο «εμείς».
Η τάση προς μια κοινότητα όλο και μεγαλύτερης ομοιότητας είναι χαρακτηριστική σε όλα τα αντιδραστικά και ρατσιστικά κινήματα. Πραγματική ψύχωση, αλλά και αεικίνητη μηχανή παραγωγής φόβου έναντι της ..μόλυνσης από άλλους. Ο αξέχαστος Βασίλης Ραφαηλίδης, ειρωνευόταν σχετικά την …αιματολογία ως θλιβερή βάση πολιτικών και ιστορικών προσεγγίσεων από μεριάς της εθνικιστικής ακροδεξιάς.
Μόνο που- και εδώ η ζωή εκδικείται- αυτή η μανία της ομοιότητας, από ένα σημείο και πέρα, όπως επισημαίνει ο Ζ. Μπάουμαν, «δεν αποτελεί μόνο απόσυρση από την ομορφιά της ποικιλίας και της ετερότητας, αλλά και από την εμπλοκή στη ζωηρή αλλά ταραχώδη, δεσμευτική αλλά βαριά, αλληλεπίδραση μέσα στην κοινότητα των όμοιων».
Όντας μεταξύ ομοίων, δεν έχεις την ανάγκη να κοιτάξεις βαθύτερα μέσα στον άλλον, τον γνωρίζεις όλο και λιγότερο. Τον συγχέεις τελικά με τον «ξένο», όλο και συχνότερα. Σαν τον άδικο Ισραηλινό πολίτη που σκότωσε ο επίσης Ιστραηλινός στρατιώτης…
Είναι χαρακτηριστικό, πως όλες οι έρευνες αναφέρουν ότι τελικά η αίσθηση της κοινότητας, είναι ακόμη μικρότερη εντός αυτών που ζουν μέσα σε περιφραγμένα οικιστικά συγκροτήματα, μια τάση πολύ ισχυρή στη Νότια Αμερική, αλλά και στις ΗΠΑ.
Εννοείται, πολύ περισσότερο, πως όσοι ζουν μόνο με τους ομοίους τους, έχοντας περιτοιχίσει τους άλλους, αφήνοντάς τους «απέξω», χάνουν όλο και περισσότερο την ικανότητα να συμβιώσουν μαζί τους, να αντέξουν οποιαδήποτε διαφορά. Ακριβώς για αυτό το λόγο ο τρόμος για τον «άλλο», μεγαλώνει. Η κοινωνία της μανιακής αναζήτησης της ασφάλειας, αναπαράγει διαρκώς την ανασφάλεια και την καταφυγή στην επαναληπτική ρουτίνακαι προσωπική μοναξιά, μακριά από κάθε αίσθηση ποικιλίας, έκπληξης και απροσδόκητου. Παράγει μονήρεις ανθρώπους (ή περίκλειστες φοβισμένες κοινωνίες σαν το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ), που ζουν σεσυμπαγή ιδιωτικά κουκούλια, μέσα σε ένα άμορφο, ζελοειδή απέραντο κοινωνικό κενό που θυμίζει πεδίο διαρκούς πολέμου.
Ο πυρήνας της αποτυχίας των φραχτών στον Έβρο και σε όλη την Ευρώπη, έγκειται ακριβώς στην (απίθανη) επιτυχία λειτουργίας τους: Το κυνήγι των προσφύγων, ο αποκλεισμός ή εγκλεισμός τους σε κέντρα κράτησης (εκτός των χρειαζούμενων για φτηνή εργασία…), ο πνιγμός τους στη θάλασσα, το μόνο που έχουν ως αποτέλεσμα είναι η ενίσχυση του αισθήματος του φόβου και της ανασφάλειας, το φούντωμα του μίσους, η υποχώρηση της ανεκτικότητας, η απώλεια της ομορφιάς της ποικιλίας.

Είναι σα να αδειάζει κανείς εντελώς τα νερά της πισίνας για να εξασφαλίσει απόλυτη ασφάλεια στο κολύμπι των παιδιών, έναντι κινδύνων πνιγμού ή μετάδοσης μικροβίων.

Ας στοχαστούμε λίγο πάνω στον ορισμό του παραλογισμού:

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιτρέπει και δε δημιουργεί νόμιμες και ασφαλείς διαδρομές των προσφύγων, την ίδια ώρα που διαπραγματεύεται πολιτικές κατανομής ενός μέρους τους στις διάφορες χώρες μέλη της, στο βαθμό που θα φτάσουν εκεί, αν δεν πνιγούν, δεν κομματιαστούν από τις νάρκες, δεν πεθάνουν από την πείνα ή το κρύο!
Όσο όμως ενισχύονται τα σύνορα, εσωτερικά (εντός των πόλεων και των κοινωνιών) και εξωτερικά (κρατών, αλλά και αυτών της ΕΕ), άλλο τόσο βγαίνει κερδισμένος ο φόβος και η απειλή του πολέμου. Πρόκειται για ένα καθοδικό σπιράλ, που αναπτύσσεται με δολοφονική ταχύτητα.
Η ψύχωση για ασφάλεια και εθνική (ή άλλη) καθαρότητα, γεννά αμοιβαία υποψία, αποδυναμώνει την αμοιβαία εμπιστοσύνη, έχει ανάγκη από διαχωριστικές γραμμές, εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και τελικά τον πόλεμο. Θεριεύει μαζί με το φόβο, την εχθρότητα, την επιθετικότητα, ενώ κονταίνει τα ανθρώπινα αισθήματα, την εμπιστοσύνη ως βάση της συλλογικής κοινωνικής ζωής και την απέχθεια σε κάθε μορφή ανθρώπινης ταπείνωσης.
Οι πραγματικά εντυπωσιακές εκδηλώσεις αλληλεγγύης ειδικά από κατοίκους των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, δείχνουν πως η ελληνική κοινωνία αντιστέκεται στον θανατερό κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν όχι οι πρόσφυγες αλλά η κοινωνία του φραχτών και του φόβου.

Ας αντιστρέψουμε το ερώτημα.

Δεν είναι οι πρόσφυγες που δε χωρούν σε ένα κόσμο και μια ανθρωπότητα που, επιτέλους, δεν είναι ιδιοκτησία ούτε του κεφαλαίου, ούτε των εθνών κρατών, ούτε και των ολοκληρώσεων τύπου ΕΕ.
Είναι αυτή η προοπτική ενός κόσμου γεμάτου φράχτες που δε χωράει στο όνειρο μιας αξιοβίωτης συλλογικής ζωής για την ανθρωπότητα.
Είναι ακριβώς αυτή η περίκλειστη, έμπλεη φόβου ζωή και η ανθρωπολογική μετάλλαξη που προκαλεί ο σύγχρονος καπιταλισμός, που δε χωρούν στο όραμα μιας οικουμενικής καθολικής απάντησης στο ερώτημα της κοινωνικής απελευθέρωσης, της ειρηνικής (έστω ανήσυχης) συνύπαρξης και συμβίωσης ανθρώπων και πολιτισμών, που προϋποθέτει συντριβή του αστικού και ιμπεριαλιστικού κόσμου.


Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

TA ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ

Η εισαγωγή τού ενιαίου νομίσματος, τού Ευρώ, συνεπάγεται τήν ΑΝΙΣΗ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ, μεταξύ τών χωρών-μελών. Όμως, πρίν από τήν ένταξη στήν ΟΝΕ καί τό Ευρώ, τό νόμισμά μας η δραχμή καί η νομισματική πολιτική ήταν στό πλαίσιο τού εθνικού κράτους, όχι μόνο ένα μέσο ανταλλαγών αλλά καί ένα εργαλείο αναπτυξιακής καί κοινωνικής πολιτικής, αφού η νομισματική κυριαρχία εξασφάλιζε στό εθνικό κράτος μιά σχετική ευελιξία στήν παροχή ρευστότητας στήν οικονομία καί στήν αναπροσαρμογή τής ισοτιμίας τού νομίσματος γιά τήν διαφύλαξη η προαγωγή τής ανταγωνιστικότητας τής οικονομίας, τής προώθησης τών εξαγωγών καί μιάς έμμεσης προστασίας τής εθνικής παραγωγής.
Η καθήλωση επίσης τής ΕΚΤ(Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας)σέ ένα ρόλο Κέρβερου μόνο γιά τόν πληθωρισμό, χωρίς νά ασχολείται καθόλου μέ τήν ανάπτυξη, τήν απασχόληση, άρα μέ τήν μείωση τής ανεργίας καί τήν χρηματοδότηση (ρευστότητα) τών κρατών-μελών, οδηγεί τίς οικονομίες αυτές νά υφίστανται πολύ υψηλό κόστος από τό ισχυρό ευρώ, καί νά μή μπορούν νά εφαρμόσουν τίς δικές τους εθνικές πολιτικές ανάπτυξης, εφόσον στερήθηκαν πλέον τήν νομισματική τους πολιτική καί δεσμεύοντας τήν χώρα στούς κανόνες τού <<ελεύθερου>> παγκοσμιοποιημένου εμπορίου καί τής κοινής αγοράς.
Η ΕΚΤ έχει καταστεί <<κράτος εν κράτει>> αφού:

1.Υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητος θεσμός άσκησης νομισματικής πολιτικής μέ τεράστιες εξουσίες στό πλαίσιο τού Ευρωσυστήματος.
2.Εποπτεύει τίς 130 μεγαλύτερες συστημικές τράπεζες τής Ευρωζώνης.
3.Είναι σύμφωνα καί μέ τά παραπάνω καί Δανειστής τών κρατών--μελών τής ΕΕ, έχοντας αγοράσει καί μάλιστα μέ σκόντο στήν δευτερογενή αγορά κρατικά ομόλογα αξίας 212 Δίς Ευρώ.
4.Είναι μέλος τής Τρόικας(τώρα Κουαρτέτου)πού έχει φτωχοποιήσει τίς χώρες τού Μνημονίου.

Ολα τά παραπάνω έχουν οδηγήσει σέ μετάλλαξη τού θεσμού τής ΕΚΤ καί αυτό πού τήν ενδιαφέρει κυριότατα είναι νά διασφαλίσει τά κέρδη της ως Δανειστής τών κρατών--μελών. Ασκεί εκβιαστική πολιτική στούς Ευρωπαικούς Λαούς(θυμηθείτε τό κλείσιμο τών Ελληνικών Τραπεζών τόν περασμένο Ιούλιο),στό όνομα τής δήθεν διάσωσης τού Ευρώ.Αυτό έγινε απέναντι στήν Ιρλανδία, στήν Κύπρο, καί στίς αρχές Φεβρουαρίου 2015 έγινε καί έναντι τής Ελλάδας μέ τήν παράνομη απόφαση τής ΕΚΤ  νά μή δέχεται ομόλογα τού Ελληνικού Δημοσίου στίς πράξεις τού Ευρωσυστήματος από τίς 16 Φεβρουαρίου 2015,ενώ γνώριζε πολύ καλά ο Ντράγκι ότι η Ελλάδα μέχρι τίς 28 Φεβρουαρίου 2015 ήταν σέ πρόγραμμα.
Η παραπάνω δραστηριότητα τής ΕΚΤ έχει εγείρει σοβαρές αντιρρήσεις από πολλές πλευρές. Ήδη από τόν Μάρτιο τού 2013 τό Ευρωπαικό Κοινοβούλιο μέ ψήφισμά του έχει ζητήσει τήν άρση τής σύγκρουσης συμφερόντων στό πλαίσιο τής ΕΚΤ.Τό ίδιο ζήτησε τόν Ιανουάριο τού 2015 καί ο Γενικός Εισαγγελέας τού Δικαστηρίου τής ΕΕ.

Επανερχόμενοι στό θέμα τού ανταγωνισμού, χώρες όπως η Ελλάδα, έχασε σημαντικό μέρος τών Ευρωπαικών αγορών πού είχε κατακτήσει η χώρα μας μέ μεγάλο κόπο,γιατί συνάντησαν σέ αυτές τόν ανταγωνισμό τρίτων χωρών χαμηλού κόστους.
Αντιθέτως, χώρες όπως η Γερμανία, πού έχει υψηλή ανταγωνιστικότητα λόγω τής βιομηχανικής καί τεχνολογικής της παραγωγής, επωφελήθηκαν διπλά: Πρώτον, κατέκτησαν νέες αγορές γιά τίς εξαγωγές τους,καί δεύτερον αντικατέστησαν μεγάλο μέρος τών καταναλωτικών προιόντων πού εισήγαγαν μέχρι τότε από χώρες-μέλη τής ΕΕ,μέ φθηνότερα καταναλωτικά προιόντα τρίτων χωρών.

 Όπως αναφέρει ο Περικλής Νεάρχου στό πρόσφατο βιβλίο του Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ,ο εθνικός πλούτος μετατρεπόμενος σέ χρηματιστηριακή αξία, στοχοποιείται από κερδοσκοπικές αγορές καί hedge funds πού υποβιβάζουν τήν αξία στρατηγικών τομέων τής χώρας σέ κλάσμα τής πραγματικής τους αξίας.
Τά χρηματιστικά προιόντα, όπως τά παράγωγα κάθε είδους πού αντιπροσωπεύουν μιά ΕΙΚΟΝΙΚΗ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, υλοποιούνται καί εν συνεχεία μετατρέπονται σέ πραγματική οικονομία, μέ τήν αγορά τών hedge funds τού εθνικού πλούτου, δημοσιονομικά εύθραυστων καί υπερχρεωμένων χωρών.
Τό χάσμα ανάπτυξης μεταξύ τού Ευρωπαικού Βορρά καί Νότου μεγαλώνει διαρκώς, όπως καί τό Δημόσιο χρέος μέ τίς χώρες τού Νότου νά μετατρέπονται σέ οφειλέτες καί τίς Βόρρειες σέ Δανειστές. 
Η παγκοσμιοποιημένη αγορά, αντιπροσωπεύοντας τίς τεράστιες οικονομικές καί κοινωνικές ανισότητες πού υπάρχουν μεταξύ τών διαφόρων χωρών τού κόσμου, ανατρέπει, μέ τήν σειρά της, κάθε ισορροπία μεταξύ κεφαλαίου καί εργασίας, στήν Ευρώπη. Ώς αποτέλεσμα αυτών, πιεζόμενοι οι μισθοί, πρός τά κάτω,ωθούν στόν περιορισμό τού κοινωνικού κράτους καί υποκινούν τήν μετανάστευση από τρίτες χώρες εργατικού δυναμικού(ανειδίκευτου ως επί τό πλείστον),ώς αντίδοτου στήν μετεγκατάσταση τών επιχειρήσεων καί γιά τήν βελτίωση τής ανταγωνιστικότητάς τους.
Η δυνατότητα καί η ελευθερία αυτή κάθε Ευρωπαικής χώρας νά αναζητήσει χωριστά τό δικό της συμφέρον στήν παγκόσμια αγορά καί όχι, ώς μιά, υποτίθεται, ενωμένη πολιτική οντότητα, στρέφει τόν διεθνή ανταγωνισμό εναντίον τής συνοχής καί τής κοινής ανάπτυξης τής ΕΕ καί εναντίον τής ίδιας τής πολιτικής ενοποίησής της.
Οι αδύναμες οικονομικά χώρες(όπως η δική μας),υπό τήν απειλή καί πίεση τών Δημοσιονομικών τους προβλημάτων καί τού αυξανόμενου Δημόσιου Χρέους, παγιδεύονται σέ πολιτικές λιτότητας,ενώ έχουν ανάγκη από αναπτυξιακές πολιτικές. Τό ευρώ γιά τήν στήριξη τού οποίου έχει τόν κύριο λόγο τό οικονομικά ισχυρότερο κράτος (Γερμανία, Γαλλία), αναδεικνύεται τελικά σέ όχημα ηγεμονίας τού κράτους αυτού στήν Ευρωζώνη.Επί πλέον,τό Eurogroup (πού αποτελεί άτυπη μορφή Συμβουλίου, αφού δέν προβλέπεται από τίς καταστατικές διατάξεις), έχει τόν πρώτο λόγο,όπου ηγεμονεύουν οι οικονομικά ισχυρότερες χώρες(διάβαζε Σόιμπλε).
Ισχυρίζονται οι κήνσορες υπέρ τού ευρώ, ότι όλα αυτά πού γίνονται στή χώρα μας(διάλυση κοινωνικού κράτους, μείωση μισθών καί συντάξεων, εργασιακή ζούγκλα, διάλυση παιδείας καί υγείας, κλπ,), γίνονται πρός αύξηση τής Ελληνικής ανταγωνιστικότητας, γιατί έτσι, ισχυρίζονται, θά έλθουν οι ξένες επενδύσεις, καί άρα η ανάπτυξη στήν χώρα μας. Όμως ισχύουν τά αντίθετα|: 
Στήν γειτονική μας Βουλγαρία, μετά τήν κατάρρευση τού καθεστώτος Τόντορ Ζίβκωφ, εφαρμόστηκε στήν χώρα ένα πολύ σκληρό πρόγραμμα νεοφιλελεύθερων <<μεταρρυθμίσεων>> καί δημοσιονομικής εξυγίανσης. Αποτέλεσμα; Η Βουλγαρία αποτελεί σήμερα <<πρότυπο>> διεθνούς ανταγωνιστικότητας,όμως,μέ πολύ χαμηλές αμοιβές εργασίας, συντάξεις τών 150 Ευρώ, καί <<επενδύσεις>>, όπου τά φιλέτα τά αγόρασαν, κυρίως, Γερμανοί, έναντι πινακίου φακής. Επενδύσεις δέν γίνονται. Γιατί όμως; Εφόσον, η ΕΕ απέτυχε νά εξελιχθεί σέ πραγματική πολιτική ένωση μέ κοινή ανάπτυξη καί εξελίχθηκε ουσιαστικά σέ ζώνη ελευθέρου εμπορίου,χώρες όπως η Βουλγαρία πού δέν διαθέτουν παραγωγή προιόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, βρίσκονται σέ πολύ μειονεκτική θέση. Γιατί, αφ ενός δέν μπορούν νά ανταγωνιστούν τίς άλλες χώρες στίς διεθνείς αγορές, καί αφ ετέρου, νά ελέγξουν τήν εσωτερική τους αγορά καί νά ασκήσουν τή δική τους Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική, λόγω τών αυστηρών Ευρωπαικών κανονισμών πού έχουν υπογράψει. Έτσι η Βουλγαρία προσπαθεί νά προσελκύσει Ευρωπαικές επενδύσεις, οι οποίες λόγω χαμηλού κόστους, θά μπορούσαν νά ανταγωνιστούν τά προιόντα τρίτων  χωρών (Κίνας, Βιετνάμ, κλπ). Νά γίνει δηλαδή η Βουλγαρία εξέδρα μερικής παραγωγής,ώστε νά καλύπτεται τό ελάχιστο αναγκαίο ποσοστό πού επιβάλλει η Ευρωπαική νομοθεσία γιά νά χαρακτηριστεί ένα προιόν Ευρωπαικό καί περισσότερο χώρος συναρμολόγησης προιόντων τρίτων χωρών, πού προορίζονται γιά τήν Ευρωπαική Αγορά. Αυτό ,όμως, δέν είναι εύκολο νά γίνει γιατί η Ευρωπαική Επιτροπή επαγρυπνεί καί παρεμβαίνει, επικαλούμενη αθέμιτο ανταγωνισμό.
Όσο αφορά τίς πολυαναμενόμενες Ευρωπαικές καί άλλες επενδύσεις πού θά γίνουν στήν Ελλάδα επί Μνημονίων, θέλω νά επισημάνω τά εξής:
Εάν η Ευρώπη εφάρμοζε Κευνσιανές πολιτικές, όπως συνέβαινε τά πρώτα 30 μεταπολεμικά χρόνια, τότε οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες τής ΕΕ θά προσείλκυαν επενδύσεις από τίς περισσότερο αναπτυγμένες χώρες στό πλαίσιο τής γνωστής δυναμικής παραγωγής--κατανάλωσης. Όταν όμως μέ ανοικτά σύνορα η ενίσχυση τής κατανάλωσης καταλήγει σέ ενίσχυση τής εισαγωγής ξένων προιόντων, είναι κατανοητό,ότι τό Κευνσιανό μοντέλο δέν μπορεί νά εφαρμοστεί. Κατ αναλογίαν, λοιπόν, καί στήν Ελλάδα, οι ξένοι <<επενδυτές>> πού μάς επισκέπτονται, στρέφονται στήν φτηνή εξαγορά τών φιλέτων τής Ελληνικής οικονομίας (όπως αυτή από τήν Γερμανική  κρατική FRA-PORT  πού εξαγόρασε τά 14 ελληνικά αεροδρόμια γιά 40 χρόνια). Βέβαια κανείς δέν αναφέρει  ότι μέσω τής εξαγοράς τών ελληνικών αεροδρομίων, η Γερμανία θά ελέγχει πλήρως τό 90% τού ελληνικού τουρισμού πού διακινείται αεροπορικώς. Απλά τέτοιου είδους επενδυτές αποσκοπούν στήν υφαρπαγή τού εθνικού πλούτου τών χωρών πού περιέρχονται σέ κατάσταση πλήρους εξάρτησης καί ξένου οικονομικού ελέγχου, λόγω Δημοσιονομικής κατάρρευσης καί εξωτερικού χρέους.
Καί τό τρίτο <<αριστερό>> Μνημόνιο χειροτερεύει τήν προιούσα οικονομική καί κοινωνική κατάρρευση.Στό τέλος τού 2015 τό χρέος τής Ελλάδας θά φθάσει τά 340 Δις Ευρώ η στό 200% τού ΑΕΠ.Τό Ελληνικό χρέος είναι μή βιώσιμο.
Τέλος γιά τά περί κυριαρχίας καί Δημοκρατίας ο στρατηγός Ντέ Γκώλ είχε πεί:
<<Η  κυριαρχία  καί η Δημοκρατία είναι σάν δύο όψεις τού ιδίου νομίσματος>>.


ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΠΟΙΟΥ;

Γράφει ο Γιώργος  Κασσάρας

π. βουλευτής Δωδεκανήσου
Μέλος του Π. Σ. της Κοινωνικής Συμφωνίας

Με αφορμή την αποπομπή, σε λιγότερο από 2 χρόνια και του δεύτερου κατά σειρά  προσώπου που προΐστατο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων,   θέλω να καταθέσω κάποιες σκέψεις γι’ αυτόν τον δήθεν  ανεξάρτητο θεσμό.
Η  ΓΓΔΕ  αν δεν είναι η πιο σημαντική Δημόσια Υπηρεσία, είναι σε κάθε περίπτωση από τις σημαντικότερες. 
Ως υπηρετήσας, επί 35 συναπτά έτη, στις υπηρεσίες που την συγκροτούν,  γνωρίζω εκ των έσω το σοβαρό εθνικό ρόλο που επιτελούν   και  γι’  αυτό  τις χαρακτηρίζω ως  ισάξιες με τις υπηρεσίες Εθνικής Άμυνας της χώρας, η λειτουργία των οποίων άλλωστε, δεδομένου του «δει δη χρημάτων»,  συνδέεται και εξαρτάται άμεσα από την αποτελεσματική λειτουργία της ΓΓΔΕ και συνολικά  του Υπουργείου Οικονομικών.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ  ΓΓΔΕ  ΑΠΟ… ΤΟΥΣ  ΑΛΛΟΥΣ
Ας  δούμε λοιπόν, κατ’ αρχήν,  τι εννοούμε  λέγοντας ανεξάρτητη ΓΓΔΕ. 
- ανεξάρτητη από την κυβέρνηση;
- ανεξάρτητη από την τρόικα;
- ανεξάρτητη από τα κόμματα;
- ανεξάρτητη από διάφορα οικονομικά και λοιπά συμφέροντα;
Αν  απαντήσουμε  σε αυτά  τα ερωτήματα,  νομίζω ότι  θα  έχουμε αυτομάτως περιγράψει
την ιδιότητα και τον ρόλο του προσώπου,  που πρέπει να είναι επικεφαλής των Δημοσίων Εσόδων.
Το  πρόβλημα είναι ότι σε αυτά τα ερωτήματα  ο καθένας από τους  παραπάνω απαντά μεν,  «ναι,  πρέπει να είναι ανεξάρτητη», εννοώντας όμως από όλους τους άλλους,  εξαιρώντας  φυσικά  τον εαυτό του. Συγκεκριμένα:
Η κυβέρνηση εννοεί ότι είναι η  Δημόσια Υπηρεσία δια της οποίας εφαρμόζεται η φορολογική πολιτική και επομένως πρέπει να λειτουργεί υπό τις εντολές της. 
Η  τρόικα εννοεί ότι η ΓΓΔΕ  που συλλέγει τα έσοδα, πρέπει να λειτουργεί υπό την καθοδήγηση και  την υψηλή εποπτεία της,  αφού η Ελλάδα είναι καταχρεωμένη και εξαρτώμενη οικονομικά από τους δανειστές. 
Τα κόμματα, λειτουργώντας με τον παραδοσιακό παλαιοκομματισμό τους,  θεωρούν ότι μπορούν να παρεμβαίνουν, με σκοπό την ευνοϊκή αντιμετώπιση  των πολιτικών τους φίλων.
Τα διάφορα ιδιωτικά οικονομικά  συμφέροντα χρησιμοποιούν κάθε μέσο και τρόπο για να υπερασπιστούν  τον εαυτό  τους, αφού θεωρούν ότι το κράτος υπάρχει για να τους υπηρετεί.
 Έτσι λοιπόν, και δυστυχώς διαχρονικά, ο κάθε φορά ισχυρότερος θεσμός ή παράγων διορίζει, έστω και αν αυτό δεν είναι εμφανές, τον επικεφαλής Γενικό Γραμματέα, ο οποίος βέβαια είναι αναλώσιμος αλλά και ευάλωτος στις εξωθεσμικές παρεμβάσεις του θεσμού ή του οικονομικού παράγοντα  που τον επέβαλε.
ΓΓΔΕ: ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Η  προσωπική  μου άποψη  είναι ότι η ΓΓΔΕ δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια Δημόσια Υπηρεσία. Κορυφαία; Ναι! Νευραλγική; Ναι! Η καρδιά της Δημόσιας Διοίκησης; Ναι!  Σε κάθε περίπτωση όμως είναι μια Δημόσια Υπηρεσία και σαν τέτοια πρέπει να λειτουργεί. Όπως   κάθε άλλη Δημόσια Υπηρεσία, στηριζόμενη στο Σύνταγμα, στους νόμους του Κράτους και στις αρχές του Κράτους Δικαίου και  της  χρηστής διοίκησης.
Όπως  και κάθε Δημόσια Υπηρεσία, αλλά πρωτίστως αυτή που ελέγχει και φορολογεί τον παραγόμενο πλούτο της χώρας,  πρέπει να λειτουργεί ανεπηρέαστη από κάθε είδους συμφέροντα και μηχανισμούς. Δεν επιτρέπεται να την ποδηγετεί οποιοσδήποτε και ο επικεφαλής της πρέπει, πάση θυσία, να υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον. Στα ευνομούμενα κράτη η νομοθετική εξουσία (Βουλή) νομοθετεί και η εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση,  δια της Δημόσιας Διοίκησης, διοικεί  το κράτος. Ασφαλώς κάθε  παρεκκλίνουσα συμπεριφορά και παράνομη πράξη των διοικούντων  τιμωρείται ή πρέπει να τιμωρείται.
ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΤΙΣ  ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΡΧΕΣ
Ο έλεγχος και η τιμωρία είναι βασικά συστατικά της Δημοκρατίας. Στη χώρα μας δυστυχώς και αυτό το κομμάτι πάσχει σοβαρά.  Κάπως  έτσι μας προέκυψαν οι ανεξάρτητες αρχές.
Η   πολιτική  εξουσία,  αδυνατώντας να ξεφύγει από τον κακό εαυτό της και κυρίως την κακοδιοίκηση και την ατιμωρησία, εφηύρε τις ανεξάρτητες αρχές,  μεταθέτοντας έτσι την ευθύνη αλλά και το πολιτικό κόστος.
Με αυτόν τον τρόπο  βρεθήκαμε με πλήθος ανεξάρτητων(;) αρχών, πέραν από τις πέντε ρητά αναφερόμενες στο Σύνταγμα μας.  Όργανα – θεσμούς δημόσιας εξουσίας  δηλαδή, έξω από την κύρια  δομή  των υπουργείων, στις παρυφές της Δημόσιας Διοίκησης, τα οποία υποκαθιστούν σε σημαντικές  τους αρμοδιότητες δημοκρατικά νομιμοποιημένα όργανα, δεν λογοδοτούν στην δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και   η σωστή λειτουργία τους επαφίεται στην καλή πρόθεση του επικεφαλής τους. 
Το κράτος όμως και πολύ περισσότερο το δημόσιον συμφέρον, δεν μπορεί να βασίζεται σε προθέσεις  προσώπων. Υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο της Δημόσιας Διοίκησης, που ορίζει τον τρόπο λειτουργίας και μόνον αυτό πρέπει να είναι ο οδηγός. 
ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ  ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΓΓΔΕ
Εν τέλει και δεδομένων όλων των παραπάνω, θεωρώ ότι  εξ αρχής ήταν λάθος η αποδοχή της  λογικής  των δανειστών περί  ανεξάρτητης αρχής  Δημοσίων Εσόδων. Δεν είναι δυνατόν ο πιο νευραλγικός τομέας του κράτους, η καρδιά της Δημόσιας Διοίκησης να είναι ανεξάρτητη  αρχή ή Νομικό Πρόσωπο. Η πολιτική ευθύνη και το πολιτικό κόστος της δράσης της φορολογικής διοίκησης, δεν μπορεί να ανήκει σε κανέναν άλλον παρά μόνον στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας.
Αν θέλουμε, ως πολιτικό σύστημα, να κάνουμε κάτι πραγματικά ρηξικέλευθο  για τη Δημόσια Διοίκηση, πρέπει επιτέλους να την αναβαθμίσουμε και να την αφήσουμε να επιτελέσει ανεπηρέαστα το έργο της  και  ειδικά  στο κορυφαίο λειτούργημα της φορολόγησης.
Να την εμπιστευθούμε και να την θωρακίσουμε με το απαραίτητο νομικό πλαίσιο, γιατί διαθέτει σπουδαίο επιστημονικό δυναμικό  που  γνωρίζει καλύτερα πως προστατεύεται το δημόσιο συμφέρον.
Να ενοποιήσουμε όλους τους φορολογικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, υπό ένα ενιαίο κέντρο σχεδιασμού και συντονισμού, ώστε να σταματήσει ο κατακερματισμός και ο αποπροσανατολισμός των ελέγχων.  
Να προσφέρουμε συνάμα νομική προστασία και υποστήριξη στους ελεγκτές και στους υπαλλήλους της ΓΓΔΕ κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, καθότι αυτοί ελέγχουν και έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τα τεράστια συμφέροντα, αδυνατώντας με τους πενιχρούς μισθούς να υπερασπιστούν επαρκώς τους εαυτούς τους.   
Δεν χρειάζεται ασυλία ο επικεφαλής πολιτικός ή ο Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, όπως γράφτηκε ότι απαιτούν οι δανειστές. Δεν πραγματοποιεί τους ελέγχους αυτός. Αυτός συνήθως γίνεται αποδέκτης παράνομων παρεμβάσεων  και απλά οφείλει να μην υποκύπτει. Οι υπάλληλοι ελέγχουν και επιβάλλεται να ισχύσει και γι’ αυτούς π.χ. το άρθρο 177 του Ν. 4261/2014 που ισχύει για το  προσωπικό των Διευθύνσεων Ελέγχου της Γενικής Διεύθυνσης Δημοσιονομικών Ελέγχων του Υπουργείου Οικονομικών.
ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Θεωρούμε  ότι η Δημόσια Διοίκηση χωρίς εξωγενείς παρεμβάσεις, με αξιοκρατικές διαδικασίες μπορεί να αναδείξει, τον άριστο εκ των στελεχών της, στη θέση  του μόνιμου Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, ως καταληκτικού βαθμού στην ιεραρχία του Υπουργείου Οικονομικών. Ως  φυσικός ηγέτης και γνώστης της υπηρεσίας,  αυτός ο Γενικός Γραμματέας  θα μπορέσει να φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο του επικεφαλής της Γραμματείας,  υπερασπιζόμενος  το δημόσιο συμφέρον,  με βάση τις γνώσεις  και  τον όρκο του για πιστή τήρηση του Συντάγματος και των νόμων του κράτους και βέβαια εν γνώσει των συνεπειών του νόμου σε περίπτωση επιλήψιμης συμπεριφοράς.

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την 28η Οκτωβρίου 1940

Η 28η Οκτωβρίου 1940 αποτελεί για το λαό πηγή εξαγωγής συμπερασμάτων,
χρήσιμων για τον ίδιο σήμερα και αντίθετων από αυτά που προπαγανδίζει η αστική τάξη και τα κόμματά της, που επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία τα περί "εθνικής ενότητας", για να εξαπατούν τους εργαζόμενους και να τους κρατούν δεμένους στο άρμα της πολιτικής που συντρίβει τα δικαιώματά τους. Εθνική ενότητα σε μια ταξική κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει ούτε σε καιρό ειρήνης, ούτε στον πόλεμο.
Το ΚΚΕ τιμά τους απλούς ανθρώπους που αγωνίστηκαν με ανιδιοτέλεια τότε και αργότερα μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, καθώς και στρατιωτικούς που εξέφρασαν το γνήσιο λαϊκό πατριωτισμό.
Οι φυλακισμένοι και εξόριστοι κομμουνιστές ζήτησαν να σταλούν στο Μέτωπο, κάτι που αρνήθηκε η δικτατορία Μεταξά, ενώ στη συνέχεια παρέδωσε τους κρατούμενους στους κατακτητές, ανάμεσά τους και τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη, που τον έκλεισαν στο Νταχάου.
Στη συνέχεια το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στους κατακτητές. Μια χούφτα κομμουνιστές που ήταν ελεύθεροι και άλλοι που δραπέτευσαν από τις φυλακές ξεκίνησαν τον αγώνα μέσα στις δύσκολες συνθήκες της τριπλής κατοχής, αλλά και της ηττοπάθειας που καλλιεργούσαν στο λαό οι αστικές δυνάμεις, τόσο εκείνες που εγκατέλειψαν τη χώρα όσο και εκείνες που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή. Το ΚΚΕ ήταν ο βασικός εμπνευστής, καθοδηγητής και αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης. Έδωσε στον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Αυτός ο αγώνας προσφέρει παραδείγματα αξεπέραστου ηρωισμού. Προσφέρει επίσης πολύτιμα διδάγματα για τη λαϊκή πάλη σήμερα, για το δίκιο του λαού, για την εργατική εξουσία.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που συστατικό στοιχείο του υπήρξε και ο ελληνοϊταλικός, ήταν το αποτέλεσμα των αντιθέσεων μεταξύ των τότε ιμπεριαλιστικών χωρών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Τον πόλεμο τροφοδότησε η καπιταλιστική κρίση της δεκαετίας του ’30. Ψεύδεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που ισχυρίζεται ότι η οικονομική κρίση του 1929-1933 ξεπεράστηκε με την εφαρμογή της θεωρίας του Κέυνς. Γιατί το 1938 ξέσπασε νέα καπιταλιστική κρίση, ενώ την κεϋνσιανή γραμμή υλοποίησε και ο Χίτλερ.
Οι αντιθέσεις κυρίως ανάμεσα στις ΗΠΑ - Βρετανία - Γαλλία και Γερμανία - Ιαπωνία - Ιταλία, από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσαν να λυθούν παρά μόνο ένοπλα. Ταυτόχρονα, στόχος και των δυο ιμπεριαλιστικών μπλοκ ήταν η καταστροφή του πρώτου εργατικού σοσιαλιστικού κράτους, της Σοβιετικής Ένωσης, που αποτελούσε φάρο για όλους τους λαούς και ήταν έμπρακτη απόδειξη της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Κι αυτό, ανεξάρτητα από το ότι οι ΗΠΑ - Βρετανία υποχρεώθηκαν τελικά να συμμαχήσουν με την ΕΣΣΔ.
Η αλήθεια ότι "ο πόλεμος αποτελεί τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλα μέσα" παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη και διδακτική. Ιδιαίτερα σήμερα που πυκνώνουν οι εστίες πολέμων, με επίκεντρο την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και των αγορών από τους επιχειρηματικούς ομίλους. Είναι επομένως υπαρκτός ο κίνδυνος αυτοί οι ανταγωνισμοί να οδηγήσουν σε έναν πιο γενικευμένο πόλεμο. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το ΚΚΕ είναι έτοιμο να ασκήσει τον αυτοτελή ιδεολογικοπολιτικό και οργανωτικό ρόλο του για να μη βρεθεί ο λαός κάτω από τη σημαία των εκμεταλλευτών του.
Σήμερα, που η ΕΕ και τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα προσπαθούν να κρύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Που αποσιωπούν την τεράστια προσφορά της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του φασισμού, που εξισώνουν το φασισμό με τον κομμουνισμό, που ταυτίζουν την πάλη του εργατικού -λαϊκού κινήματος με την εγκληματική δράση ναζιστικών μορφωμάτων, όπως η Χρυσή Αυγή, που είναι ένα από τα χέρια του κεφαλαίου, αποτελεί ανάγκη οι μαζικοί φορείς, οι εκπαιδευτικοί, αλλά και κάθε τίμιος άνθρωπος να πρωτοστατήσουν για να μάθουν οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα η νεολαία όλη την αλήθεια για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Να μην περάσει η παραχάραξη της Ιστορίας.
Στηριγμένος στα διδάγματα από την Ιστορία, ο λαός να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, να αποκτήσει εμπιστοσύνη και δύναμη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη. Να βαδίσει στο δρόμο της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας, για να γίνει αφέντης του πλούτου που παράγει, έξω από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, σε μια κοινωνία, χωρίς φτώχεια, ανεργία, κρίσεις και πολέμους: Το σοσιαλισμό».
Τομεακή Επιτροπή Ν. Δωδεκανήσου του ΚΚΕ
28 Οκτώβρη 2015


Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ την Πέμπτη 22 Οκτώβρη

Δελτίο Τύπου
Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το συλλαλητήριο στο οποίο κάλεσε το ΠΑΜΕ την περασμένη Πέμπτη 22 Οκτώβρη με αιχμή την αντίσταση στις αντεργατικές ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση που προωθεί η κυβέρνηση.
Οι συμμετέχοντες συγκεντρώθηκαν μπροστά στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και στη συνέχεια πορεύθηκαν στο κέντρο της πόλης για να καταλήξουν στην πλατεία Κύπρου όπου και έγινε η κεντρική ομιλία.
Η συμμετοχή παρά τον άστατο καιρό ήταν καλή.
Σημαντικό στοιχείο ήταν η συμμετοχή νέων δυνάμεων, πέρα από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Συγκεκριμένα σχετικές αποφάσεις συμμετοχής εκτός από τα Σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είχαν πάρει και: η Α’ ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου, το Σωματείο των εργαζομένων της ΥΠΑ, το Σωματείο Εργατοτεχνιτών Οικοδόμων Ρόδου, το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου.
Η Γραμματεία Ρόδου του ΠΑΜΕ όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του νησιού να δώσουν τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 12 Νοέμβρη, να πυκνώσουν την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ μπροστά στο πανεπιστήμιο στις 11 το πρωί.
Γραμματεία Ρόδου του ΠΑΜΕ

23 Οκτώβρη 2015


Φοβού τους Γάλλους και δώρα φέροντας

Πλιάτσικο μετά τιμών
Φοβού τους Γάλλους και δώρα φέροντας - Επίσημα δείπνα με την Ελλάδα για κυρίως πιάτο.

Μαρία Τσολακίδη/ Πηγή: στον ΤΟΙΧΟ

Από τις πιο ειρωνικές στιγμές στην ιστορία της έζησε η Ελλάδα κατά την επίσημη επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Ολάντ. Την ώρα της ανάκρουσης του Ύμνου εις την Ελευθερία με τις καρικατούρες της ελληνικής κυβέρνησης ως παραστάτες στον Γάλλο πρόεδρο, οι γαλλικές εφημερίδες έβγαιναν στην κυκλοφορία με τίτλους: "Η Ελλάδα βρίσκεται προς πώληση".

Ήρθαν, είδαν κι άρπαξαν
Δυστυχώς για άλλη μια φορά το ιλουστρασιόν των επισημοτήτων και των μεγάλων λόγων περί "ελευθερίας", "ευρωπαϊκής αλληλεγγύης" και "Ελλάς-Γαλλίας: Συμμαχία" προσπαθεί να κρύψει την πραγματική αιτία της επίσκεψης των Γάλλων επιχειρηματιών που κρύβονται πίσω από την φούστα της γαλλικής δημοκρατίας. Η Figaro μέσω του κυρίου άρθρου της κρίνει ότι η Γαλλία "άργησε να κάνει ψώνια στην Ελλάδα αφού ένας ικανός αριθμός άλλων κρατών πρόλαβαν και πήραν τα φιλέτα της ελληνικής γης".
Η αναξιοπρέπεια της ελληνικής κυβέρνησης δεν έχει σταματημό εφόσον την ώρα που έχει αρχίσει την φοροεπιδρομή εναντίον του ελληνικού λαού, καλεί 70 επιχειρηματίες να διαλέξουν τι θα πάρουν σε τιμή προσφοράς με τον γνωστό μανδύα των "επενδύσεων για την ανάπτυξη".
«Κάποια τμήματα των ελληνικών αυτοκινητόδρομων, για παράδειγμα, βρίσκονται εδώ και καιρό στον κατάλογο των μελλοντικών ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα» γράφει η Figaro και έτσι καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο ένας από τους Γάλλους που συνοδεύουν την Ολάντ κατά την βασιλική του επίσκεψη στην Ελλάδα είναι ο Πιερ Κοπέ διευθυντής του κατασκευαστικού ομίλου Vinci. Πρόκειται για μια εταιρεία που έχει ήδη παραρτήματα στην Ελλάδα εφόσον έχει την εποπτεία της Ολυμπίας Οδού Α.Ε, του Αυτοκινητόδρομου Αιγαίου Α.Ε και βέβαια την ιδιοκτησία της γέφυρας Ρίου - Αντιρίου.

Νερό, απόβλητα και ενέργεια γαλλικών συμφερόντων
Με την τακτική του ξεπουλήματος μέσω ΤΑΙΠΕΔ των ακινήτων της χώρας, η κυβέρνηση ανοίγει τον δρόμο και για τις ουσιαστικές "επενδύσεις"-πλιάτσικο των ξένων εταιρειών. Το ελληνικό νερό είναι προς πώληση και όσο κι αν θέλει η αριστερή-εθνικοπατριωτική κυβέρνηση να μιλά απλά για την διαχείριση αυτού, ο Γενικός Διευθυντής της Suez, Ερικ Γκεμπαλί, είναι στην Ελλάδα για να αυξήσει το μερίδιο που ήδη κατέχει η ιδιωτική εταιρεία στην ΕΥΔΑΠ και στην ΕΥΑΘ. Παράλληλα με το νερό η Suez είναι μία εταιρεία που έχει επεκταθεί και στην διαχείριση των αστικών στερεών αποβλήτων και το πλιάτσικο φαίνεται ότι θα επεκταθεί και σε Περιφέρειες της Ελλάδας.
Ο γαλλικός τύπος μιλάει επίσης ευθύτατα για την πώληση της ενέργειας στην Ελλάδα και ότι ο Φιλίπ Ντελέρ της εταιρείας Alstom που συνοδεύει τον κ. Ολάντ είναι ένας πολύ ικανός παίκτης. Και πώς να μην είναι εφόσον η εταιρεία στην οποία προεδρεύει, επί 20 χρόνια έχει στήσει παραμάγαζα παίρνοντας έργα που μέχρι σήμερα πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι και τόκους για μίζες που έφαγαν πολιτικοί παράγοντες όπως ο προαστιακός σιδηρόδρομος Αθηνών, το Αττικό Μετρό, ο ατμοηλεκτρικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Μεγαλόπολη και σταθμούς ενέργειας στην Κομοτηνή και στην Πτολεμαΐδα. Από την κατασκευή θα πρέπει σιγά-σιγά να περάσουν και στην ιδιοκτησία του μέχρι χθες για τον Σύριζα αγαθού όπως είναι το ρεύμα.

Το τελειώνουν το πλάνο της απόλυτης κατοχής
«Παρά την καθυστερημένη άφιξή της στον παιχνίδι των ιδιωτικοποιήσεων, η Γαλλία πρέπει να εκμεταλλευθεί με οξυδέρκεια τις ατέλειες των άλλων επενδυτριών χωρών. Κυρίως της Κίνας, που ενδεχομένως θα αναθεωρήσει την πολιτική των επενδύσεών της στο εξωτερικό εξαιτίας της επιβράδυνσης του ρυθμού ανάπτυξης. Πρόκειται για μια αναπάντεχη τύχη για τους Γάλλους που είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη». Αυτά γράφουν οι γαλλικές εφημερίδες και οι αριστεροί υπουργοί καμαρώνουν επειδή θα έχουν την "τιμή" να είναι στο επίσημο γεύμα που πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι μαζί με τα αρπακτικά της Γαλλίας που ήρθαν να προλάβουν κομμάτι από το ξεπούλημα της Ελλάδας.
Η Γαλλία περπατά στον δρόμο που χάραξε η Γερμανία αν και συνεχίζει να παίζει το "καλό παιδί" που συμπαραστέκεται στο δράμα των Ελλήνων. Όμως δεν αλλάζει την γραμμή που είχε ανακοινώσει εδώ και καιρό ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ότι οι παραγωγικές ενέργειες της Ε.Ε όσον αφορά την "ανάπτυξη" της Ελλάδας θα πρέπει να έχουν στόχο την ενέργεια και την καινοτομία.
Η Γαλλία δεν θα μείνει έξω από το παιχνίδι των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας που θα αλώσουν κάθε βουνό, κάθε νησί και κάθε ποταμό που έχει ή σχεδιάζεται να έχει φράγμα, γι' αυτό καθόλου τυχαία σχολιάζοντας την επίσκεψη του κ. Ολάντ στην Ελλάδα ο οικονομολόγος της Saxo Bank δήλωσε ότι "στόχος του ευρωπαϊκού σχεδίου είναι να επιτρέψει την ανάπτυξη νέων πηγών ενέργειας. Πρόκειται για ένα κομβικό σταυροδρόμι για τους επενδυτές". Το κομβικό σταυροδρόμι είναι η Ελλάδα και η φιλολαϊκή κυβέρνηση άνοιξε τον δρόμο μετά την Γερμανία και την Κίνα και στην σύμμαχό της Γαλλία κάνοντας την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου να μοιάζει ως επικήδειος για μια χώρα που κάποτε την έλεγαν Ελλάδα.

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΚΤΟΠΛΟΙΚΟ

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Νέα “κατορθώματα”  της ασυδοσίας των ακτοπλόων εφοπλιστών με την κάλυψη της “για δεύτερη φορά “αριστερής” κυβέρνησης : αποκλεισμός της Σαντορίνης από Σύρο και Κρήτη  !  Στο μέσο του φθινοπώρου οι κάτοικοι της Σαντορίνης μπορούν να ταξιδέψουν για Σύρο ή την Κρήτη  μόνο με διανυκτέρευση και μέσω Πειραιά ( με το αντίστοιχο κόστος) ! 
Προφανώς η “ανάπτυξη” που εξασφαλίζουν για χρόνια οι εφοπλιστές, δεν αρκεί για στοιχειώδη συγκοινωνία μεταξύ των  νησιών μας ούτε και χωράει τις ανάγκες των νησιωτών.... Αρκεί η “αρπαχτή” του καλοκαιριού ενώ για τον υπόλοιπο χρόνο οι νησιώτες ας  ... μεταναστεύσουν .
Η πρόσφατη ( ελέω μνημονίου 3) κατάργηση των μειωμένων συντελεστών  ΦΠΑ, δηλαδή ενός από τα ελάχιστα μέτρα που προβλέπονταν ως αντιστάθμιση της πολιτικής που θεωρεί τα νησιά ως τουριστικά ταμεία  χωρίς εργαζόμενους, δείχνει την αντίληψη και της σημερινής, δήθεν αριστερής, κυβέρνησης. Δείχνει ακόμη και την υποκρισία των τοπικών αιρετών (βουλευτών, δημάρχων, περιφερειάρχη κλπ) που διαμαρτύρονται για τα προβλήματα, αλλά στηρίζουν την πολιτική που τα γεννάει !
Η κατάσταση αυτή δεν προέκυψε ξαφνικά, ούτε είναι προϊόν των μνημονίων και της κρίσης που ζούμε, αλλά διαμορφώθηκε μέσα σε μια δεκαετία από την εφαρμογή των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών (κανονισμός  Ε.Ε. 3577/92 « για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές») και την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας με αρχή τον νόμο 2932/01. Οι παρεμβάσεις αυτές χαιρετίστηκαν από  τα κόμματα και τους τοπικούς παράγοντες του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» με τα γνωστά παραμύθια του «ευρωπαϊκού κεκτημένου», του  ανταγωνισμού με κανόνες, της υγιούς επιχειρηματικότητας κ.λ.π. Θεσμοθετήθηκε έτσι η  εφοπλιστική ασυδοσία και μάλιστα με το αζημίωτο της κρατικής επιχορήγησης που έφτασε να ξεπερνά τα  εκατό (100) εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
   Η ζωή, δυστυχώς,  δικαιώνει πλήρως τις θέσεις του ΚΚΕ και της Λαϊκής Συσπείρωσης για τα αποτελέσματα που φέρνει  η πλήρης παράδοση του πλαισίου λειτουργίας της ακτοπλοΐας  στα εφοπλιστικά συμφέροντα, με την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα   της ανεπαρκούς σύνδεσης των νησιών και των πανάκριβων εισιτηρίων, που το χειμώνα για τα περισσότερα νησιά παίρνει δραματικές διαστάσεις. Οι εφοπλιστές και τα συμφέροντά τους αποκλείουν τα νησιά μας, ακόμη και το καλοκαίρι, και όχι οι αγώνες των ναυτεργατών, όπως ισχυρίζεται το μαύρο μέτωπο των προσκυνητών της «αγοράς» και της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας».
 Με αφορμή την πραγματικότητα της ιδιωτικής ακτοπλοΐας, όλοι και ειδικά οι νησιώτες πρέπει να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα για το που οδηγεί η παράδοση των λιμανιών , των εθνικών οδών και γενικά των υποδομών κοινής ωφέλειας στους ιδιώτες που εφαρμόζει ταχύτατα η  συγκυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ  με την στήριξη ΝΔ- ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι, είτε απευθείας είτε με «αναπτυξιακές» κοινοπραξίες.

Μοναδική λύση για τους νησιώτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι  ο αγώνας στην κατεύθυνση  που προτείνει το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση  : ο Δημόσιος Ενιαίος Φορέας Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, που  στα πλαίσια της Λαϊκής Οικονομίας θα λειτουργεί με βάση τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των εφοπλιστών. Ο φορέας αυτός, μαζί με τον αντίστοιχο Δημόσιο  Ενιαίο Φορέα Ναυπηγοεπισκευής, στα πλαίσια του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, μπορούν  να δώσουν απάντηση στον ιδιότυπο αποκλεισμό που επιβάλουν  οι εφοπλιστές – ειδικά τον χειμώνα – και να βοηθήσουν  στην ολόπλευρη ανάπτυξη των νησιών.
Ρόδος 23-10-2015

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το 21ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ Ελλάδας

ΣΩΜΑΤΕΙΟ  ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΙΚΑ ΡΟΔΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 24. 10. 2015

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην Αθήνα, στις 20 και 21.10. 2015, το 21ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ Ελλάδας. 
Στο Συνέδριο παραβρέθηκαν 167 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι 81 Σωματείων Συνταξιούχων ΙΚΑ από όλη την Ελλάδα. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ της Ρόδου εκπροσωπήθηκε από την πρόεδρό του Γεωργία Φαρμακίδου και το γραμματέα Πάρι Παπαθεοδώρου. Στο Συνέδριο παραβρέθηκαν και χαιρέτησαν οι R. Pancho και Quim Boix, μέλη του ΔΣ της Διεθνούς Ομοσπονδίας Συνταξιούχων. Στο συνέδριο έγινε ανταλλαγή απόψεων και κατατέθηκε η θετική και αρνητική πείρα από τους αγώνες δεκάδων σωματείων της χώρας.
            Στα συμπεράσματα του συνεδρίου τονίστηκαν μεταξύ άλλων τα εξής:
            Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δέχονται άγρια επίθεση από την κυβέρνηση που εφαρμόζει τις αποφάσεις της ΕΕ, της Ευρ. Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
            Το γνωστό πόρισμα «σοφών» είναι να καταργηθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας του ασφαλιστικού συστήματος. Αυτό επιδιώκει το κεφάλαιο μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ από τη δεκαετία του 1990.
            Το κίνημα των συνταξιούχων έχει κοινό πλαίσιο αιτημάτων με την εργατική τάξη: απαιτούν να ζήσουν σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες και τον πλούτο που παράγεται.
            Διακηρυγμένη πρόθεση της κυβέρνησης είναι να εντάξει όλα τα ασφαλιστικά ταμεία σε ένα. Συνεπώς και οι συνταξιούχοι πρέπει να έχουν ενιαίο οργάνωση σε ένα σωματείο σε κάθε περιοχή. Όλοι υποφέρουν από τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Οι διαχωρισμοί (δημόσιος - ιδιωτικός τομέας κτλ) είναι τεχνητοί και αδυνατίζουν την αποτελεσματικότητα του κινήματος.
            Η αλληλεγγύη πρέπει να γίνει βασικό ζήτημα. Να γίνει σύνθημά μας το «ένας για όλους όλοι για έναν». Θα πρέπει να καταγράψουμε τις ανάγκες και τα προβλήματα των φτωχών οικογενειών, των απόρων ασθενών κ.τ.λ.
            Οι πανελλήνιες κινητοποιήσεις ήταν θετικές και βοηθούν να μην απογοητευθεί ο κόσμος. Πρέπει να παλέψουμε την άποψη «ότι τίποτα δεν γίνεται».
            Η διακοπή της κρατικής οικονομικής ενίσχυσης της ομοσπονδίας έχει στόχο να εξοντώσει το κίνημα, ενώ παράλληλα ενισχύεται ο κυβερνητικός συνδικαλισμός

Για το ΔΣ

Η πρόεδρος                                                          Ο γραμματέας

Γεωργία Φαρμακίδου                                     Π. Παπαθεοδώρου   

Η ΕΕ οχυρώνεται και διαλέγει πρόσφυγες για εκμετάλλευση

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με κάθε απόφαση της για τους πρόσφυγες, δείχνει πώς αντιμετωπίζει τους ανθρώπους, τους ανθρώπους που εξαθλιωμένοι -και μετά από ένα ταξίδι ελπίδας και απελπισίας- ψάχνουν το νήμα για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Με την προϋπόθεση πως δεν έχουν πνιγεί. Ναι. Τόσο «απλά» και τόσο σκληρά είναι η πραγματικότητα.

Posted: 22 Oct 2015 12:22 PM PDT

Πηγή: Ημερόδρομος

Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαχειρίζεται το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, με δύο τρόπους, παράλληλα:
Οχυρώνεται και αυξάνει τα μέτρα καταστολής στα σύνορα της (Frontex, Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης), για να μετατοπίζει το πρόβλημα, για να το διώχνει έξω από την «αυλή» της.
Επιδιώκει να φτιάξει άμεσα ένα μηχανισμό διαλογής προσφύγων στην Ελλάδα και την Ιταλία σε σημεία που θα γίνεται έλεγχος («hot spot»). Πρόσφυγας ή μετανάστης. Και μετά οι δρόμοι είναι δύο: Ελπίδα για μετεγκατάσταση ή απέλαση. Ακόμα πρόσφυγας να χαρακτηριστείς, βέβαια, η μοίρα σου εξαρτάται από δεκάδες παράγοντες, που βάση έχουν την εκμετάλλευση σου.
Οι πρόσφυγες καθημερινά φτάνουν στην Ελλάδα. Οι ρυθμοί της μετεγκατάστασης σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως παρουσιάζονται από τις σχετικές αποφάσεις και αν λάβει κάνεις υπόψη του την πραγματικότητα, δεν δείχνουν πως τα πράγματα θα λυθούν, ακόμα και για εκείνους που θα καταφέρουν να φτάσουν στον προορισμό τους. Έτσι κι αλλιώς ο αριθμός (120.000 και από προηγούμενη απόφαση 40.000) δεν έχει καμία σχέση με τον αριθμό των προσφύγων, που έχουν φτάσει στην Ευρώπη και συνεχίζουν να έρχονται.
Η στάση χωρών όπως η Ουγγαρία, η Τσεχία και η Σλοβακία, που θέτουν ζητήματα για το θέμα της μετεγκατάστασης, δεν δείχνουν λιγότερη «ευαισθησία», σε σχέση, για παράδειγμα, με τη Γερμανία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκάστηκε λόγω της ατελείωτης ροής προσφύγων να πάρει κάποια μέτρα. Παρ’ όλα αυτά προχωράει σε αποφάσεις που δεν έχουν, τελικά, παρά μόνο δύο ερωτήματα: Τι θα τους κάνουμε αυτούς και πώς θα τους εκμεταλλευτούμε, όσο γίνεται;
Οι Γερμανοί βιομήχανοι είπαν ανοιχτά πως χρειάζονται φθηνό εργατικό δυναμικό Αν το ίδιο συνέβαινε, για παράδειγμα, και στην Ουγγαρία, η στάση της κυβέρνησης θα ήταν διαφορετική. Η οικονομία της Ουγγαρία είναι σε διαφορετική κατάσταση και δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή «ξένο» εργατικό δυναμικό. Το κριτήριο δεν είναι ανθρωπιστικό, είναι οικονομικό. Οι όποιες ανθρωπιστικές «κρίσεις» των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι, είτε γιατί αισθάνονται την πίεση των λαών τους και βλέπουν το πολιτικό κόστος, είτε γιατί το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο, που δεν γίνεται να μην κάνουν κάτι.
Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι να χαρακτηριστούν απλά «κακοί» οι κυβερνώντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ την εμπλοκή της Ένωσης στα δεινά των προσφύγων. Η συμμετοχή και η εκμετάλλευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις χώρες από τις οποίες προέρχονται οι πρόσφυγες, είναι κάτι δεδομένο. Εδώ είναι, άλλωστε, και η υποκρισία και η απανθρωπιά. Κάνουν τους «καλούς», γιατί αναγκάζονται να διαχειριστούν μια κατάσταση που οι ίδιοι έφτιαξαν, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.
Ο καθένας καταλαβαίνει πως το 1 δισεκατομμύριο για την κάλυψη αναγκών των προσφύγων, στην Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών πρόσφυγες και σε άλλους οργανισμούς, δεν φτάνει για να καλύψει τα στοιχειώδη. Η ανάγκη για διάλογο με χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει να κάνει με τίποτα άλλο από τη διαμόρφωση ευκαιριακών συμμαχιών, για την εκμετάλλευση του προσφυγικού ζητήματος.
Τα άμεσα μέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι «μπαλώματα». Είναι δείγμα αντιμετώπισης των προσφύγων. Η γενική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο προσφυγικό, είναι δείγμα της βαρβαρότητας της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυβερνήσεις της δεν είναι αθώες, για την κατάσταση που επικρατεί στις πατρίδες των προσφύγων και των μεταναστών, στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, σε χώρες της Αφρικής. Όπου υπάρχει κέρδος και γεωστρατηγική εκμετάλλευση η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εκεί, για να καταστρέψει. Και δεν έχει κανένα πρόβλημα να αλλάζει «τα άλογα» που υποστηρίζει στη διεθνή πολιτική σκακιέρα.

Έρχονται οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας

Οι πρόσφατες εικόνες στην Ισπανία με τους πλειστηριασμούς θα είναι καθημερινές
στην Ελλάδα από τις αρχές του 2016.


Posted: 22 Oct 2015 12:46 PM PDT

Με το ΦΕΚ 2289/15-10-2015 δημοσιεύτηκε η απόφαση με αρ. 148/10/5.10.2015 με την υπογραφή του διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας Ι. Στουρνάρα που βάζει τέλος στην παραπλάνηση της κυβερνητικής επικοινωνιακής διαχείρισης και ξεμπροστιάζει εντελώς τη πολιτική της.

Τελευταία «ευκαιρία» η 15η Δεκεμβρίου. Μετά όσοι δεν έχουν παρουσιαστεί στις τράπεζες θα χαρακτηριστούν μη συνεργάσιμοι και μέσα σε 30 μέρες θα κινηθούν οι διαδικασίες. Πλειστηριασμών και καταθέσεων. Έτσι απλά …
Με βάση το νέο κώδικα υποχρεώνεται ο δανειολήπτης για να περισώσει το σπίτι του να υπαχθεί σε ρύθμιση και να καταβάλλει την δόση που θα οριστεί, είτε από την τράπεζα είτε από το δικαστήριο, διαφορετικά χωρίς καμία άλλη αναβολή θα γίνεται ο πλειστηριασμός.
Τι κι αν χιλιάδες χρεοφειλέτες έχουν ΄χάσει τη δουλειά τους, τι κι αν άλλοι τόσοι με μειωμένα εισοδήματα και κουτσουρεμένες συντάξεις αδυνατούν να ανταποκριθούν ακόμα και στα στοιχειώδη μιας ανεκτής διαβίωσης , «ο νόμος είναι νόμος» για όλους. Εξαιρούνται βεβαίως οι μεγάλοι χρεοφειλέτες των τραπεζών, βιομήχανοι και «εθνικοί» εργολάβοι που τίναξαν τη μπάνκα στον αέρα, τα ΜΜΕ με εκατοντάδες εκ. χρέη από δάνεια, οι λωποδύτες του χρηματιστήριου και οι άρπαγες της περιουσίας των ταμείων, όσοι πλούτισαν με τις προμήθειες πολεμικού υλικού και πάει λέγοντας.
Η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστεράς» παραδίδει στα ξένα funds την περιουσία του λαού για
να περισώσει τους τραπεζίτες. Μαζί θα επωφεληθεί και το κράτος αφού οι κατασχέσεις ακόμα και της μοναδικής και πρώτης κατοικίας θα γίνονται για χρέη στην εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις παροχές κοινωνικών αγαθών. Το έχουμε ξαναγράψει: Επιχειρείται η μεγαλύτερη αναδιανομή ιδιωτικής περιουσίας, υπερ του κεφαλαίου μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο – μέρος του συνολικού σχεδιασμού για εκτεταμένη φτωχοποίηση της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.

Όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί ποντάρουν στην αδράνεια και το φόβο της κοινωνίας. Μόνο μια καθολική κοινωνική εξέγερση μπορεί να τους ανατρέψει. Η συγκυρία είναι ιστορική.

Πηγή: inred.gr

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΡΟΔΟΣυλλέκτης: http://rokar-rokar.blogspot.gr

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: http://rouvim.blogspot.com/

ΚΡΗΤΗΝΙΑ: http://www.kritinia.gr/

ΙΣΤΡΙΟΣ: http://istrio.blogspot.com/

ΣΟΡΩΝΗ: http://www.ampernalli.gr/

ΕΚΟΦΙΛΜ: http://www.ecofilms.gr/

ΡΟΔΟΣυλλέκτης: http://www.rodosillektis.com/

Η Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Ρόδου: http://opsrodou.gr/

ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ: http://www.hamogelo.gr

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ: http://www.pnai.gov.gr

ΔΗΜΟΣ ΡΟΔΟΥ: http://www.rodos.gr/el/