Δήλωση της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Πάνος Μαντάς, Ηλίας Νικολόπουλος, Βαγγέλης Κρητικός     

                                                                                                                     4/7/2013

           O ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε σε κύρια δύναμη συσπείρωσης του λαού και στην συ-νέχεια σε αξιωματική αντιπολίτευση στηριζόμενος στην συμμαχική - μετωπική μορ-φή του η οποία κατάφερε να συνενώσει διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα Αντίστα-σης και στην πολιτική βούληση για σύγκρουση με τα Μνημόνια, τις Δανειακές Συ-μβάσεις και την κατοχοποίηση που επέβαλλε η Ε. Ένωση.

    Δεν μπόρεσε στο κρίσιμο διάστημα από τις εκλογές του Ιουνίου μέχρι σήμερα να ανατρέψει την κυβέρνηση Σαμαρά παρά την ισχνή κοινωνική στήριξη της τελευταί-ας, και δεν πέτυχε να αναστρέψει την πορεία της χώρας, διότι δεν προχώρησε πε-ραιτέρω την σύγκρουση την οποία ξεκίνησε. Ιδίως διότι δεν αντέταξε ένα σαφές σχέδιο άμυνας στην μετατροπή της χώρας σε «αθλιέστατο προτεκτοράτο» του Ευ-ρωπαϊκού Βορρά και δεν απάντησε με επαρκή τρόπο στο ζήτημα του «χρέους» και στον εκβιασμό που ασκείται μέσω του ΕΥΡΩ, παρότι στις διακηρυγμένες θέσεις του εμπεριέχεται το «καμιά θυσία για το ευρώ».

 Η υπαναχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από την συμμαχική - μετωπική μορφή και η μεταλ-λαγή του σε ενιαίο κόμμα, η οποία γίνεται υπό την πίεση της επίθεσης που έχει εξαπολύσει από έτους ο κ. Σαμαράς θεωρώντας τις συνιστώσες «ακραίο πολιτικό φαινόμενο», δεν πρόκειται να επιλύσει το πρόβλημα της «δημοσκοπικής στασι-μότητας» και της έλλειψης «πολιτικού ρεύματος» που εμφανίζει.

Αντιθέτως, θα τον ωθήσει σε υπαναχώρηση και σε αναδίπλωση και στο πολιτικό επίπεδο, την στιγμή ακριβώς που θα έπρεπε, ιδίως με την αλυσίδα των αφορμών που δίδονται (επιστράτευση καθηγητών, ΕΡΤ κ.ά.), να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να περάσει σε γενική αντεπίθεση, κηρύσσοντας σε πολιτικό Ανένδοτο στη χώρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται σήμερα να θέσει στο περιθώριο και να «μετατρέψει σε παρελθόν» την κυβέρνηση Σαμαρά και τους δορυφόρους της που πραγματικά αποτελούν «πολιτικό περιθώριο» και άκρως επικίνδυνη κατάσταση για τον λαό και όχι να επιζητεί την απομάκρυνση των συνιστωσών του που μπορούν να απο-δειχθούν σε αιχμές αυτού του αγώνα.

Χρειάζεται να μην υποκύψει στις σειρήνες μιας δήθεν «ομαλής εναλλαγής στην εξουσία», να μην εγκλωβιστεί στα «συστημικά νερά» συμπλέοντας με δυνάμεις που τάχα «αποσπάσθηκαν από την τρικομματική», αλλά να κηρύξει και «να πάρει στην πλάτη του» τη νέα ριζοσπαστικοποίηση που αποτελεί πολιτικό ζητούμενο και αναγ-καιότητα για τη χώρα. Αυτός είναι και ο δρόμος για να αφαιρεθούν τα περιθώρια από το ανερχόμενο φασιστικό μόρφωμα της Χ. Αυγής και όχι η επίρριψη των ευθυ-νών στον λαό.

Το ΔΗΚΚΙ συνέβαλε στο ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ από τον Ιούλιο του 2007, όταν η είσοδός του ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή θεωρείτο αμφίβολη και η συνέχειά του στην κεντρική πολιτική σκηνή κάθε άλλο παρά ήταν δεδομένη. Συμμετείχε με όρους πο-λιτικής ισοτιμίας θέτοντας συχνά σε καίρια ζητήματα (εθνικά, ΕΥΡΩ κ.ά.) τις δικές του διαφορετικές θέσεις χωρίς να δημιουργούνται τριβές ή πολυφωνίες στην ενιαία έκφραση. Συμμετείχε τέλος με την απουσία κάθε διαχωρισμού σε παλαιότερες (ΣΥΝ, ΑΚΟΑ, Ενεργοί Πολίτες, ΚΕΔΑ) και νεότερες συνιστώσες, εφόσον άλλωστε η συμμετοχή στον ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την περίοδο δεν σήμαινε παρά πολιτικό ρίσκο για όσες συλλογικότητες το αποφάσιζαν.

Το ΔΗΚΚΙ συμφώνησε με την κατάργηση του δικαιώματος του βέτο των συνιστωσών στην λήψη των αποφάσεων στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να αποκλειστούν μελ-λοντικές περιπτώσεις δυσπραγίας και τάχθηκε εξ΄ αρχής υπέρ της προώθησης της ενοποίησής του ώστε να διευκολυνθεί η καλύτερη λειτουργία του και η ενεργός συμμετοχή «ανέντακτων» και νέων μελών.  

-Διαφώνησε όμως με την μετάλλαξή του σε ενιαίο κόμμα εμμένοντας στην πάγια θέση του πως δεν χρειάζεται ένα «μοναδικό κόμμα», αλλά ένα μεγάλο μέτωπο οργανώσεων, κομμάτων και ανένταχτων, ένα νέο ΕΑΜ, ώστε να υπάρξει «αντί-παλο δέος» στην «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», και στον συνασπισμό των κέντρων της Δύσης που έχει στοχοποιήσει την χώρα και τον λαό της.

-Διαφώνησε επίσης με διαδικασίες ενοποίησης κατά τις οποίες όποιος διαθέτει μη-χανισμό έχει και τη δυνατότητα μέσω αθρόας εγγραφής μελών, πλειοψηφικών τρό-πων εκλογής κ.λ.π. να «εξαφανίζει» τους υπολοίπους καθώς και με προτάσεις όπως η εκλογή του προέδρου από το Συνέδριο που ευνοούν την αυτονόμηση της ηγεσίας.

-Το ΔΗΚΚΙ με απόφαση του 5^ου (έκτακτου) Συνεδρίου του που συνήλθε τον Ιούνιο στην Αθήνα αρνήθηκε την αυτοδιάλυσή του.

Κάνουμε έκκληση σε όλους όσους αγωνιστήκαμε μαζί τα τελευταία χρόνια και προ-ωθήσαμε από κοινού με επιτυχία το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ το Συνέδριο να μην αμφισβητήσει τον ιδρυτικό, συμμαχικό - μετωπικό του χαρακτήρα που τον έφερε ως εδώ. Να μην καταγραφεί ως Συνέδριο επίλυσης «οργανωτικών διαφορών» οι οποίες συνήθως αποκρύπτουν τα πραγματικά πολιτικά επίδικα και αναπαράγουν μονίμως την κρίση στην Αριστερά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κρίνεται πλέον με κριτήρια τα οποία απαιτούν να ξεπεράσει και όχι απλώς να δικαιολογήσει την σημερινή στασιμότητα, κριτήρια τα οποία δεν δικαιολογούν καμία υπαναχώρηση και αναδίπλωση. Το Συνέδριο να μην λειτουργήσει ως «σώμα εκλεκτόρων» που ξεκόβει την ηγεσία από την βάση, αλλά ως αφετηρία για μια νέα ριζοσπαστικοποίηση, ως αφετηρία για την αναστροφή της πορείας της χώρας.

Πάνος Μαντάς, Ηλίας Νικολόπουλος, Βαγγέλης Κρητικός