Συνέντευξη Τύπου της Γραμματείας Ρόδου του ΠΑΜΕ

Το μόνο αναγκαίο και ρεαλιστικό είναι ο παραγόμενος πλούτος να επιστρέψει στον παραγωγό του.

Να κατευθυνθεί για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων,

των λαϊκών στρωμάτων.

Το περασμένο Σάββατο 1η Νοέμβρη κορυφώθηκε η δίμηνη δράση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου σε ολόκληρη τη χώρα, με εξορμήσεις, κινητοποιήσεις, Γενικές Συνελεύσεις, Συσκέψεις και Συνεδριάσεις Σωματείων με στόχο πως οι εργαζόμενοι οργανώνοντας την πάλη τους θα αρνηθούν να ζήσουν με ψίχουλα, θα αρνηθούν να συμβιβαστούν με την εξαθλίωση. 1000 Σωματεία, Εργατικά, Κέντρα, ομοσπονδίες, πάνω από 200 στα οποία δεν πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, έκαναν δική τους υπόθεση αυτή την πρωτοβουλία, οργάνωσαν τη μετακίνησή τους, κατέβηκαν συντεταγμένα με τα πανώ και τα λάβαρά τους και ενώθηκαν με μια πραγματική ανθρωποθάλασσα πάνω από 100.000 εργαζομένων, ανέργων, αυτοαπασχολουμένων, συνταξιούχων.

Και στο νησί της Ρόδου έγιναν δεκάδες κινητοποιήσεις, συσκέψεις, περιοδείες σωματείων και πάνω από 60 συνάδελφοι παρά τη δυσκολία στη μετακίνηση και τα πανάκριβα εισιτήρια ακτοπλοϊκά και αεροπορικά, σε μια περίοδο που όλοι μετρούμε και το τελευταίο Ευρώ, πήραν μέρος στο πανελλαδικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την 1η Νοέμβρη. Δεκάδες άλλοι δεν κατάφεραν γι αυτό και μόνο το λόγο να πάρουν μέρος.

Ήδη τα συμπεράσματα που βγαίνουν συζητούνται στις διοικήσεις των σωματείων, στη Γραμματεία του ΠΑΜΕ, ώστε να αξιοποιηθούν τα βήματα που έγιναν για τη συνέχεια. Η μεγάλη έκταση του Πανελλαδικού συλλαλητηρίου αλλά και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του έχουν δημιουργήσει ενθουσιασμό, χωρίς να οδηγούν σε εφησυχασμό.

Το βήμα που πραγματοποιήθηκε πρέπει να συνεχιστεί με νέα δυναμική, κατά κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς. Καλούμε τα σωματεία του νησιού με μεγαλύτερη επιμονή και αποφασιστικότητα να οργανώσουν συσκέψεις και Γενικές Συνελεύσεις, να ενημερώσουν τους εργάτες και τις εργάτριες, να μπουν μπροστά για να σηκωθεί άνεμος διεκδικήσεων σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, να παλέψουμε για την επιτυχία της απεργίας στις 27 του Νοέμβρη.

Γιατί το μέλλον της εργατικής οικογένειας δε μπορεί να είναι η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση, η μόνιμη ανασφάλεια. Δε μπορεί κάθε μέρα να βασανίζεται, για να σωθούν τα κέρδη των εκμεταλλευτών, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

 Η ανάπτυξη που επικαλούνται και επιδιώκουν, θα φέρει σίγουρα νέα κέρδη για τους λίγους και για τους πολλούς θα συνεχίζεται η ανέχεια, η ζωή με ψίχουλα. O κρατικός προϋπολογισμός για το 2015 κινείται σε αυτό το πλαίσιο, ανακατανέμει ψίχουλα κόβοντας σημαντικά κονδύλια για την προστασία της εργατικής οικογένειας, θεωρεί δυσβάστακτο κόστος τις αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις.

Η ενίσχυση της κερδοφορίας των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, δε θα ανακουφίσει τους εργαζόμενους από τον εφιάλτη της ανεργίας, το σάρωμα των μισθών και των συντάξεων, τη φορολογία και την ακρίβεια. Η τωρινή, μεγάλη κερδοφορία για τους μεγαλοξενοδόχους στον κλάδο του τουρισμού και η ακόμα πιο μεγάλη επιδείνωση στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς για τους εργαζόμενους, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πώς εννοούν την ανάκαμψη.

 Να σταματήσουμε την αρπαγή του μόχθου μας!

Ουσιαστικές αυξήσεις παντού! Είναι στο χέρι μας!

Εδώ και τώρα:ΥΠΟΓΡΑΦΗ Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης με επαναφορά στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό, ως ελάχιστη βάση για αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς. Να επανέλθουν οι κατώτεροι κλαδικοί μισθοί στα επίπεδα του 2009. Να καταργηθεί το αίσχος των άθλιων μισθών πείνας, των 586 και 511 ευρώ. Κανένας εργαζόμενος χωρίς συλλογική σύμβαση. Να βάλουμε τέρμα στη σύγχρονη γκιλοτίνα των ατομικών συμβάσεων. Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νομοί που τσακίζουν τις συλλογικές συμβάσεις. Να αποκατασταθούν οι σταθερές εργασιακές σχέσεις.

Καμία νέα παρέμβαση στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.

Είναι ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ!

Εδώ και τώρα: Κάλυψη των απωλειών και πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών. Τα έχουν πληρώσει οι εργαζόμενοι με το παραπάνω! Να καλυφθούν άμεσα όλες οι ανάγκες των Ταμείων από το κράτος και τη μεγαλοεργοδοσία. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των εφαρμοστικών νόμων που επηρεάζουν την Κοινωνική Ασφάλιση  και τις συντάξεις. Κατώτερη σύνταξη στα 600 ευρώ. Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος. Άμεση αποκατάσταση των απωλειών, της 13ης και 14ης σύνταξης.

Να μπει τέρμα στον εφιάλτη της ανεργίας!

Εδώ και τώρα: Κάλυψη ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ για όσο διαρκεί η ανεργία. Επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ. Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να βαρύνονται το κράτος και οι εργοδότες. Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης

Να μην ανεχτούμε τις συνθήκες της σύγχρονης εξαθλίωσης!

Να μην περιμένουμε Σωτήρες.

Από τη δράση μας, τους αγώνες μας, τις διεκδικήσεις μας, εξαρτάται η “σωτηρία” μας, η αξιοπρεπής ζωή, η μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Να απορρίψουμε την αυταπάτη ότι αν αλλάξουν οι διαχειριστές στην κυβέρνηση θα γίνει πιο ανθρώπινο το εκμεταλλευτικό σύστημα, πως θα γυρίσει ο τροχός. Η αναμονή, η εναπόθεση ελπίδας σε κυβερνητικές εναλλαγές αποδείχτηκε πως δε φέρνει πίσω κατακτήσεις. Η αδράνεια, η καθυστέρηση δημιουργεί νέες υποχωρήσεις, νέες απώλειες, σταθεροποιείται η φτώχεια και η εξαθλίωση.

Να σπάσουμε τα δεσμά της σύγχρονης σκλαβιάς!

Οποιαδήποτε πρασινομπλέ ή ροζ διαπραγμάτευση στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα μας φορτώνει με νέες δεσμεύσεις για αντιλαϊκά μέτρα. Οι τωρινές υποσχέσεις-ψίχουλα κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύουν πως η στρατηγική τους είναι ενιαία, προστατεύουν τον πλούτο των επιχειρηματικών ομίλων, δίνουν ώθηση για τη μεγαλύτερη κερδοφορία τους και από την άλλη δίνουν φούσκες-αέρα στους εργαζόμενους.

 Η ζωή με αποδοχή των δεσμεύσεων και του χρέους σημαίνει ανεργία, φτώχεια, δυστυχία, μισή ζωή! Το εργατικό-λαϊκό κίνημα δε μπορεί να κάνει πίσω από το αίτημα για μονομερή διαγραφή του χρέους, για κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων και αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλιώς θα ζούμε κάτω από διαρκή «μνημόνια».

Οι εργαζόμενοι είναι οι παραγωγοί του πλούτου!

Αυτοί παράγουν, αυτοί κινούν τα εργοστάσια, τα λιμάνια, τις επιχειρήσεις.

Το μόνο αναγκαίο και ρεαλιστικό είναι ο παραγόμενος πλούτος να επιστρέψει στον παραγωγό του. Να κατευθυνθεί για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων.