Η μόνη διέξοδος είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος η
ανάπτυξη της πάλης, η απόρριψη των υποκατάστατων, στην προοπτική της ανατροπής του ίδιου του
καπιταλισμού.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις
(ΚΟΙΝΣΕΠ) ή πώς ωραιοποιούνται οι
καπιταλιστικές επιχειρήσεις κατ΄όνομα
για να φαίνονται κοινωνικές.
Με ταχείς ρυθμούς προωθούνται από την Ε.Ε
και την κυβέρνηση, στο πλαίσιο της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020», δράσεις για την
ανάπτυξη της λεγόμενης «κοινωνικής επιχειρηματικότητας». Το Υπουργείο Εργασίας
έχει εδώ και ένα μήνα ανακοινώσει δημόσια πρόσκληση με τίτλο «Λειτουργία
Περιφερειακών Μηχανισμών Υποστήριξης της ανάπτυξης και προώθησης των Κοινωνικών
Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (Κοιν.Σ.Επ.) και ευρύτερα των πρωτοβουλιών της
Κοινωνικής Οικονομίας», καλώντας σε Αναπτυξιακές Συμπράξεις εταίρους που μπορεί
να είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης α'
και β' βαθμού και οι κοινωφελείς επιχειρήσεις τους, δημόσιοι οργανισμοί και
επιχειρήσεις, αναπτυξιακές ανώνυμες εταιρείες [του άρθρου 194 του Ν. 3852/2010
(Α' 87) και της περίπτωσης β' της παρ. 3 του άρθρου 252 του ν. 3463/2006 (Α'
114)], νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου κερδοσκοπικού ή μη κερδοσκοπικού
χαρακτήρα και συνδικαλιστικές οργανώσεις εργοδοτών και εργαζομένων. Οι
Αναπτυξιακές Συμπράξεις θα χρηματοδοτηθούν από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων
με συνολική δαπάνη που ανέρχεται περίπου στα 20 εκατομμύρια ευρώ (για την Περιφέρεια
Νοτίου Αιγαίου στα 1.101.000€), την ώρα που η κυβέρνηση αφήνει χωρίς επιδόματα
εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ανέργων ενώ προωθεί και την κατάργηση
προνοιακών επιδομάτων.
Οι Περιφερειακοί Μηχανισμοί Υποστήριξης
είναι μηχανισμοί που θα στηρίξουν τη δημιουργία νέων αλλά και υφιστάμενων Κοιν.Σ.Επ.
Οι Κοιν.Σ.Επ. νομοθετήθηκαν με τη λεγόμενη «κοινωνική οικονομία» επί κυβέρνησης
ΠΑΣΟΚ, με το Ν.4019/2011 («Νόμος Κατσέλη») και έχουν κεντρική φιλοσοφία τη
μετατροπή του κράτους σε ρυθμιστή του κοινωνικού περιβάλλοντος, από το κράτος χορηγό
των κοινωνικών παροχών. Δηλαδή, το κράτος απλά να καθορίζει ποιοι και πώς θα
παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες, αφού το ίδιο σταματά να τις παρέχει. Το κλείσιμο
ή η υποβάθμιση των κοινωνικών δομών μεθοδεύτηκε με τη συνεχή μείωση της κρατικής
επιχορήγησης, την απόλυση του προσωπικού τους, με συνακόλουθο την εμπορευματοποίηση
των έργων και των υπηρεσιών. Απαλλάσσεται έτσι το κράτος από την ευθύνη να
προσφέρει πλήρεις, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα στο λαό, όπως
είναι η Παιδεία, η Υγεία και η Πρόνοια, που τις έχει ήδη πληρώσει μέσω άμεσης
και έμμεσης φορολογίας.
Υποστηρικτές και πρωτεργάτες των Κοιν.Σ.Επ.
αναδείχνονται εκτός από το κυβερνητικό
πόλο Ν.Δ. , ΠΑΣΟΚ και οι της αντιπολίτευσης του πόλου του ΣΥΡΙΖΑ, με κοινή
γραμμή πλεύσης, σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού των ανέργων, ότι μπορεί να
υπάρξει κοινωνικό όφελος από μια επιχείρηση, μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα.
Οι Κοιν.Σ.Επ. εμφανίζονται να
δημιουργούνται εθελοντικά και από ανέργους, στηριζόμενες στην κακοπληρωμένη
εργασία και στην απειλή της ανεργίας ενώ αποτελούν όχημα για την παροχή
ανασφάλιστης («μαύρης») εργασίας σε κάθε είδους εργοδότες και μάλιστα με τη
βούλα του νόμου! Ενισχύουν την αυταπάτη ότι μπορεί να λύσουν οι άνεργοι τα
εργασιακά τους προβλήματα με τη μετατροπή τους σε επιχειρηματίες, ενώ στην
πραγματικότητα αυτό που τους σπρώχνει σε αυτή τη διαδικασία είναι η ανάγκη για
το μεροκάματο.
Έχοντας την εμπορική ιδιότητα, (σκοπός
είναι το κέρδος), καλούνται να κερδίσουν από τους πελάτες τους, που είναι οι…
δημότες. Το γεγονός ότι θα διανέμουν τα κέρδη με γνώμονα τις ανάγκες τους δεν
αναιρεί ότι θα λειτουργούν με τους κανόνες της αγοράς και άρα θα προσπαθούν να
είναι ανταγωνιστικές. Αυτό σημαίνει ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες και φθηνοί
εργαζόμενοι. Οι υπηρεσίες που παρέχονται μέσω αυτών δεν είναι για όλους, ούτε
για πάντα, αφού σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις λειτουργούν ανταποδοτικά στο
όνομα της «βιωσιμότητάς» τους.
Σε κάθε περίπτωση, οι ΚΟΙΝΣΕΠ όχι μόνο δεν
είναι μέσο αντιμετώπισης της ανεργίας και στήριξης των κοινωνικών ομάδων που
έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους -όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση και η ΕΕ- αλλά
ένα ακόμα αντιδραστικό υποκατάστατο στην ανάγκη για πλήρη και σταθερή εργασία
με δικαιώματα, που ο καπιταλισμός ούτε μπορεί, ούτε επιθυμεί να εξασφαλίσει.
Η μόνη διέξοδος είναι η ανασύνταξη του
εργατικού κινήματος η ανάπτυξη της πάλης, η απόρριψη των υποκατάστατων, στην προοπτική της ανατροπής του ίδιου του
καπιταλισμού.
Ρόδος
12 Νοεμβρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου