Οι 100 εκβιαστικές ημέρες για την κυβέρνηση Τσίπρα.

Άρθρο του Αλέξανδρου Καζναφέρη.

Ο εκβιασμός γίνεται σε συνεργασία. Όπως και πάντα, στην ιστορία υπήρχαν συνεργάτες και προδότες στα φασιστικά καθεστώτα που ερχόταν στο παρελθόν να κατακτήσουνε την χώρα, έτσι και σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται. Είναι ιστορικός ο αγώνας των 100 ημερών που η κυβέρνηση στέκεται στα πόδια της χωρίς απώλειες, είτε κοινωνικές, είτε ανθρωπιστικές, είτε οικονομικές. Δίνει μία μάχη που μέχρι σήμερα έχει τονώσει την ελληνική υπερηφάνεια και ψυχή, σε αντίθεση με την εσωτερική τρόικα που αυτή καταγράφεται από οικονομικούς παράγοντες και από συγκεκριμένους Έλληνες πολιτικούς οι οποίοι εκφράζουν οικονομικά συμφέροντα τα οποία θέλουν να λεηλατήσουν τον πλούτο της χώρας και δίνουν την δική τους μάχη για τα δικά τους συμφέροντα με την οργανωμένη μηχανή τους που λέγεται επικοινωνιακή πολιτική μέσω των ΜΜΕ και τους σύγχρονους κουκουλοφόρους τηλεοπτικούς σταρ να κατευθύνουν την προπαγάνδα για να μην επιτευχθεί μία καλή συμφωνία για την χώρα. Πολλές φορές όμως η ουσία είναι ένα σχετικό πράγμα. Πολλοί πιστεύουν ότι η νοστιμιά στον αστακό κρύβεται στην ψίχα αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο και ούτε πάντα αλήθεια. Στην αστακομακαρονάδα η νοστιμιά και το ζουμί βγαίνει από το καύκαλο, οπότε αν αυτοί πάρουν την ψίχα και αφήσουν το καύκαλο για τους άλλους, ποιοι είναι τελικά οι κερδισμένοι; Αυτοί όμως προσπαθούνε να τα πάρουν όλα, και την ψίχα και το καύκαλο. Η συνταγή τους κρατάει χρόνια. Ο πλούτος της χώρας διαχειρίζεται από πολύ λίγους επιχειρηματίες, οι οποίοι, όπως και στο παρελθόν έχουνε διαλύσει κυβερνήσεις με μεγάλες πλειοψηφίες και έχουνε διορίσει εγκάθετους πρωθυπουργούς, έτσι και σήμερα θέλουνε να διαλύσουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Αυτό διότι ο φόβος της οικονομικής δικτατορίας της χώρας είναι η επιτυχία της κυβέρνησης καθώς μέσα σε αυτήν την κοινοβουλευτική ομάδα υπάρχει μία πλειοψηφία βουλευτών που θέλουνε να στηρίξουν την λαϊκή ετυμηγορία την οποία έχουν πάρει από τον Ελληνικό λαό. Φοβούνται λοιπόν την δημοκρατία και την διαφάνεια και φοβούνται επίσης ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να είναι απρόβλεπτη για αυτούς.

Οι 100 ημέρες του Τσίπρα είναι οι πιο επιτυχημένες μέχρι σήμερα. Φαίνεται στην διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής. Ποτέ ως τώρα δεν είχε η Ελλάδα τόσο τεκμηριωμένη και αξιόπιστη εξωτερική πολιτική, πολιτική η οποία έχει εδραιώσει την θέση της χώρας γεωστρατηγικά και πολιτικά, έχει αναδείξει την γεωστρατηγική της δύναμη αλλά και την προσφορά που κάνει και μπορεί να κάνει τόσο στην Ευρώπη, στην Μεσόγειο αλλά και στις άλλες μεγάλες δυνάμεις. Η διαχείριση της σκληρής διαπραγμάτευσης μέχρι σήμερα, με την Ελλάδα να απαιτεί και να επιβάλει γραμμές μέσω καθαρών δημοκρατικών διαδικασιών, και η σοβαρή και ειλικρινής προσέγγιση των ουσιαστικών προβλημάτων, αντιμετωπίστηκε με αυστηρότητα από τους ξένους εταίρους μας.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μαζί με τους ενορχηστρωτές της διαπλοκής τους, ανακοινώνανε ότι η χώρα θα φαλιρίσει και ότι δεν έχει να πληρώσει. Αντιθέτως, η χώρα αναπτύσσεται και τον τελευταίο μήνα βλέπει τα έσοδα της να αυξάνονται κατά 18% στα ταμεία. Η ελληνική κοινωνία δεν απαιτεί ρευστότητα στην αγορά σε επιχειρήσεις, σε οργανισμούς και σε οικονομικούς παράγοντες που λεηλατούν τον πλούτο της χώρας. Η ρευστότητα στην χώρα θα ορθοποδήσει όταν το τραπεζικό σύστημα θα είναι υγειές και όταν η διαχείριση του χρέους των πολιτών θα χειρισθεί πραγματικά από τον κρατικό φορέα, δηλαδή τα κουρέματα των δανείων θα γίνονται από αξιόπιστους κρατικούς φορείς και όχι από ιδιώτες τραπεζίτες στους οποίους δεν ανήκουν οι τράπεζες και παρουσιάζονται ως διαφημιστικά σποτάκια ενώ στην ουσία δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση Τσίπρα κινδυνεύει από την οικονομική δικτατορία της διαπλοκής η οποία, σε συνεννόηση με τους ξένους δανειστές, ετοιμάζει και προσπαθεί να δημιουργήσει έναν πολιτικό κραδασμό στην χώρα με στόχο να χάσει ο Τσίπρας κομμάτι της ριζοσπαστικής κοινοβουλευτικής του ομάδας και να συμπληρώσουν αυτήν την απώλεια οι εκπρόσωποι της διαπλοκής – το Ποτάμι, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. …Και έτσι θα έχουν έναν πρωθυπουργό σε ομηρία. Η διαπλοκή ξέρει να προσεγγίζει και να διορίζει εκπροσώπους στο καινούριο κρατικό κανάλι που οι παραγωγές φτιάχνονται από εταιρείες της διαπλοκής και κατευθύνουν την δικιά τους πολιτική.

Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει δυο μεγάλα όπλα στα χέρια της. Μπορεί να κάνει ένα δημοψήφισμα, και αν πραγματικά πιέζεται πολύ από την διαπλοκή και το αισθάνεται αυτό, ας κάνει και άλλο ένα δημοψήφισμα που να αφορά στις κρατικές τράπεζες με ονομαστικές μετοχές. Για να μπορέσουν έτσι να κουρευτούν τα δάνεια των Ελλήνων πολιτών. Διότι επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, η κυβέρνηση Τσίπρα είναι στην ίδια θέση εκβιασμού που ήταν η κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά που τότε δεν είχε κυβέρνηση αλλά είχε συγκυβέρνηση με τον Βενιζέλο και τον αντιμνημωνιακό Σαμαρά και με το Ζάππειο 1 και το Ζάππειο 2 κάνανε πρωθυπουργό τον Παπαδήμο.  Το ίδιο σενάριο θέλουνε να δημιουργήσουνε αλλά με άλλο σκηνικό.

Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, έχει την άμεση δημοκρατία και η μεγάλη δυσαρέσκεια και απογοήτευση της Ελληνικής κοινωνίας είναι η τοπική αυτοδιοίκηση η οποία, όταν της ζητήθηκε η βοήθεια από το Ελληνικό κράτος, οι δήμαρχοι της συμπεριφέρθηκαν ως ανθέλληνες. Εκεί καταλαβαίνουμε τι μηχανισμούς διαθέτει η διαπλοκή.

Η κυβέρνηση Τσίπρα μόνη της μπορεί να πετύχει. Οι σύμμαχοι της είναι η κοινοβουλευτική της ομάδα και ο Ελληνικός λαός. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Οι κοινωνίες στρουθοκαμηλίζουνε. Πριν λίγες μέρες μαζευτήκανε χιλιάδες νέοι στην πλατεία Συντάγματος και διεκδικήσανε την απελευθέρωση της κάνναβης. Πολλοί άνθρωποι διαμαρτυρηθήκαν και κατηγορήσανε την εκδήλωση αυτή. Και εγώ προσωπικά δεν είμαι οπαδός της κάνναβης αλλά σε συζητήσεις που είχα με πολλούς ανθρώπους διαφόρων πεποιθήσεων, το συμπέρασμα είναι ένα: Δεν μπορείς να αφήνεις αυτή την νεολαία, αυτούς τους χιλιάδες ανθρώπους, στα χέρια των εμπόρων και τον εκβιασμό του παρακράτους που διαχειρίζονται το εμπόριο της μαριχουάνας.

Οι κοινωνίες εξελίσσονται, απελευθερώνονται. Έτσι θα πρέπει να απελευθερωθούμε και από τις οικονομικές δικτατορίες που με τα τηλεφωνήματα που λαμβάνει ο κάθε πολίτης από τις εισπρακτικές εταιρείες των τραπεζών για τα χρέη τους, πιέζεται και εκβιάζεται οικονομικά και ψυχολογικά.

Η κυβέρνηση Τσίπρα αν δεν διαχειριστεί και δεν χτυπήσει την οικονομική δικτατορία και την διαπλοκή στην Ελλάδα, θα έχει κατάληξη αντίστοιχη με αυτή του Γιώργου Παπανδρέου…

Αλέξανδρος Καζναφέρης

Καθηγητής Μ.Ι.Τ