TA ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ

Η εισαγωγή τού ενιαίου νομίσματος, τού Ευρώ, συνεπάγεται τήν ΑΝΙΣΗ

ΑΝΑΠΤΥΞΗ, μεταξύ τών χωρών-μελών. Όμως, πρίν από τήν ένταξη στήν ΟΝΕ καί τό Ευρώ, τό νόμισμά μας η δραχμή καί η νομισματική πολιτική ήταν στό πλαίσιο τού εθνικού κράτους, όχι μόνο ένα μέσο ανταλλαγών αλλά καί ένα εργαλείο αναπτυξιακής καί κοινωνικής πολιτικής, αφού η νομισματική κυριαρχία εξασφάλιζε στό εθνικό κράτος μιά σχετική ευελιξία στήν παροχή ρευστότητας στήν οικονομία καί στήν αναπροσαρμογή τής ισοτιμίας τού νομίσματος γιά τήν διαφύλαξη η προαγωγή τής ανταγωνιστικότητας τής οικονομίας, τής προώθησης τών εξαγωγών καί μιάς έμμεσης προστασίας τής εθνικής παραγωγής.

Η καθήλωση επίσης τής ΕΚΤ(Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας)σέ ένα ρόλο Κέρβερου μόνο γιά τόν πληθωρισμό, χωρίς νά ασχολείται καθόλου μέ τήν ανάπτυξη, τήν απασχόληση, άρα μέ τήν μείωση τής ανεργίας καί τήν χρηματοδότηση (ρευστότητα) τών κρατών-μελών, οδηγεί τίς οικονομίες αυτές νά υφίστανται πολύ υψηλό κόστος από τό ισχυρό ευρώ, καί νά μή μπορούν νά εφαρμόσουν τίς δικές τους εθνικές πολιτικές ανάπτυξης, εφόσον στερήθηκαν πλέον τήν νομισματική τους πολιτική καί δεσμεύοντας τήν χώρα στούς κανόνες τού <<ελεύθερου>> παγκοσμιοποιημένου εμπορίου καί τής κοινής αγοράς.

Η ΕΚΤ έχει καταστεί <<κράτος εν κράτει>> αφού:

1.Υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητος θεσμός άσκησης νομισματικής πολιτικής μέ τεράστιες εξουσίες στό πλαίσιο τού Ευρωσυστήματος.

2.Εποπτεύει τίς 130 μεγαλύτερες συστημικές τράπεζες τής Ευρωζώνης.

3.Είναι σύμφωνα καί μέ τά παραπάνω καί Δανειστής τών κρατών--μελών τής ΕΕ, έχοντας αγοράσει καί μάλιστα μέ σκόντο στήν δευτερογενή αγορά κρατικά ομόλογα αξίας 212 Δίς Ευρώ.

4.Είναι μέλος τής Τρόικας(τώρα Κουαρτέτου)πού έχει φτωχοποιήσει τίς χώρες τού Μνημονίου.

Ολα τά παραπάνω έχουν οδηγήσει σέ μετάλλαξη τού θεσμού τής ΕΚΤ καί αυτό πού τήν ενδιαφέρει κυριότατα είναι νά διασφαλίσει τά κέρδη της ως Δανειστής τών κρατών--μελών. Ασκεί εκβιαστική πολιτική στούς Ευρωπαικούς Λαούς(θυμηθείτε τό κλείσιμο τών Ελληνικών Τραπεζών τόν περασμένο Ιούλιο),στό όνομα τής δήθεν διάσωσης τού Ευρώ.Αυτό έγινε απέναντι στήν Ιρλανδία, στήν Κύπρο, καί στίς αρχές Φεβρουαρίου 2015 έγινε καί έναντι τής Ελλάδας μέ τήν παράνομη απόφαση τής ΕΚΤ  νά μή δέχεται ομόλογα τού Ελληνικού Δημοσίου στίς πράξεις τού Ευρωσυστήματος από τίς 16 Φεβρουαρίου 2015,ενώ γνώριζε πολύ καλά ο Ντράγκι ότι η Ελλάδα μέχρι τίς 28 Φεβρουαρίου 2015 ήταν σέ πρόγραμμα.

Η παραπάνω δραστηριότητα τής ΕΚΤ έχει εγείρει σοβαρές αντιρρήσεις από πολλές πλευρές. Ήδη από τόν Μάρτιο τού 2013 τό Ευρωπαικό Κοινοβούλιο μέ ψήφισμά του έχει ζητήσει τήν άρση τής σύγκρουσης συμφερόντων στό πλαίσιο τής ΕΚΤ.Τό ίδιο ζήτησε τόν Ιανουάριο τού 2015 καί ο Γενικός Εισαγγελέας τού Δικαστηρίου τής ΕΕ.

Επανερχόμενοι στό θέμα τού ανταγωνισμού, χώρες όπως η Ελλάδα, έχασε σημαντικό μέρος τών Ευρωπαικών αγορών πού είχε κατακτήσει η χώρα μας μέ μεγάλο κόπο,γιατί συνάντησαν σέ αυτές τόν ανταγωνισμό τρίτων χωρών χαμηλού κόστους.

Αντιθέτως, χώρες όπως η Γερμανία, πού έχει υψηλή ανταγωνιστικότητα λόγω τής βιομηχανικής καί τεχνολογικής της παραγωγής, επωφελήθηκαν διπλά: Πρώτον, κατέκτησαν νέες αγορές γιά τίς εξαγωγές τους,καί δεύτερον αντικατέστησαν μεγάλο μέρος τών καταναλωτικών προιόντων πού εισήγαγαν μέχρι τότε από χώρες-μέλη τής ΕΕ,μέ φθηνότερα καταναλωτικά προιόντα τρίτων χωρών.

 Όπως αναφέρει ο Περικλής Νεάρχου στό πρόσφατο βιβλίο του Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ,ο εθνικός πλούτος μετατρεπόμενος σέ χρηματιστηριακή αξία, στοχοποιείται από κερδοσκοπικές αγορές καί hedge funds πού υποβιβάζουν τήν αξία στρατηγικών τομέων τής χώρας σέ κλάσμα τής πραγματικής τους αξίας.

Τά χρηματιστικά προιόντα, όπως τά παράγωγα κάθε είδους πού αντιπροσωπεύουν μιά ΕΙΚΟΝΙΚΗ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, υλοποιούνται καί εν συνεχεία μετατρέπονται σέ πραγματική οικονομία, μέ τήν αγορά τών hedge funds τού εθνικού πλούτου, δημοσιονομικά εύθραυστων καί υπερχρεωμένων χωρών.

Τό χάσμα ανάπτυξης μεταξύ τού Ευρωπαικού Βορρά καί Νότου μεγαλώνει διαρκώς, όπως καί τό Δημόσιο χρέος μέ τίς χώρες τού Νότου νά μετατρέπονται σέ οφειλέτες καί τίς Βόρρειες σέ Δανειστές. 

Η παγκοσμιοποιημένη αγορά, αντιπροσωπεύοντας τίς τεράστιες οικονομικές καί κοινωνικές ανισότητες πού υπάρχουν μεταξύ τών διαφόρων χωρών τού κόσμου, ανατρέπει, μέ τήν σειρά της, κάθε ισορροπία μεταξύ κεφαλαίου καί εργασίας, στήν Ευρώπη. Ώς αποτέλεσμα αυτών, πιεζόμενοι οι μισθοί, πρός τά κάτω,ωθούν στόν περιορισμό τού κοινωνικού κράτους καί υποκινούν τήν μετανάστευση από τρίτες χώρες εργατικού δυναμικού(ανειδίκευτου ως επί τό πλείστον),ώς αντίδοτου στήν μετεγκατάσταση τών επιχειρήσεων καί γιά τήν βελτίωση τής ανταγωνιστικότητάς τους.

Η δυνατότητα καί η ελευθερία αυτή κάθε Ευρωπαικής χώρας νά αναζητήσει χωριστά τό δικό της συμφέρον στήν παγκόσμια αγορά καί όχι, ώς μιά, υποτίθεται, ενωμένη πολιτική οντότητα, στρέφει τόν διεθνή ανταγωνισμό εναντίον τής συνοχής καί τής κοινής ανάπτυξης τής ΕΕ καί εναντίον τής ίδιας τής πολιτικής ενοποίησής της.

Οι αδύναμες οικονομικά χώρες(όπως η δική μας),υπό τήν απειλή καί πίεση τών Δημοσιονομικών τους προβλημάτων καί τού αυξανόμενου Δημόσιου Χρέους, παγιδεύονται σέ πολιτικές λιτότητας,ενώ έχουν ανάγκη από αναπτυξιακές πολιτικές. Τό ευρώ γιά τήν στήριξη τού οποίου έχει τόν κύριο λόγο τό οικονομικά ισχυρότερο κράτος (Γερμανία, Γαλλία), αναδεικνύεται τελικά σέ όχημα ηγεμονίας τού κράτους αυτού στήν Ευρωζώνη.Επί πλέον,τό Eurogroup (πού αποτελεί άτυπη μορφή Συμβουλίου, αφού δέν προβλέπεται από τίς καταστατικές διατάξεις), έχει τόν πρώτο λόγο,όπου ηγεμονεύουν οι οικονομικά ισχυρότερες χώρες(διάβαζε Σόιμπλε).

Ισχυρίζονται οι κήνσορες υπέρ τού ευρώ, ότι όλα αυτά πού γίνονται στή χώρα μας(διάλυση κοινωνικού κράτους, μείωση μισθών καί συντάξεων, εργασιακή ζούγκλα, διάλυση παιδείας καί υγείας, κλπ,), γίνονται πρός αύξηση τής Ελληνικής ανταγωνιστικότητας, γιατί έτσι, ισχυρίζονται, θά έλθουν οι ξένες επενδύσεις, καί άρα η ανάπτυξη στήν χώρα μας. Όμως ισχύουν τά αντίθετα|: 

Στήν γειτονική μας Βουλγαρία, μετά τήν κατάρρευση τού καθεστώτος Τόντορ Ζίβκωφ, εφαρμόστηκε στήν χώρα ένα πολύ σκληρό πρόγραμμα νεοφιλελεύθερων <<μεταρρυθμίσεων>> καί δημοσιονομικής εξυγίανσης. Αποτέλεσμα; Η Βουλγαρία αποτελεί σήμερα <<πρότυπο>> διεθνούς ανταγωνιστικότητας,όμως,μέ πολύ χαμηλές αμοιβές εργασίας, συντάξεις τών 150 Ευρώ, καί <<επενδύσεις>>, όπου τά φιλέτα τά αγόρασαν, κυρίως, Γερμανοί, έναντι πινακίου φακής. Επενδύσεις δέν γίνονται. Γιατί όμως; Εφόσον, η ΕΕ απέτυχε νά εξελιχθεί σέ πραγματική πολιτική ένωση μέ κοινή ανάπτυξη καί εξελίχθηκε ουσιαστικά σέ ζώνη ελευθέρου εμπορίου,χώρες όπως η Βουλγαρία πού δέν διαθέτουν παραγωγή προιόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, βρίσκονται σέ πολύ μειονεκτική θέση. Γιατί, αφ ενός δέν μπορούν νά ανταγωνιστούν τίς άλλες χώρες στίς διεθνείς αγορές, καί αφ ετέρου, νά ελέγξουν τήν εσωτερική τους αγορά καί νά ασκήσουν τή δική τους Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική, λόγω τών αυστηρών Ευρωπαικών κανονισμών πού έχουν υπογράψει. Έτσι η Βουλγαρία προσπαθεί νά προσελκύσει Ευρωπαικές επενδύσεις, οι οποίες λόγω χαμηλού κόστους, θά μπορούσαν νά ανταγωνιστούν τά προιόντα τρίτων  χωρών (Κίνας, Βιετνάμ, κλπ). Νά γίνει δηλαδή η Βουλγαρία εξέδρα μερικής παραγωγής,ώστε νά καλύπτεται τό ελάχιστο αναγκαίο ποσοστό πού επιβάλλει η Ευρωπαική νομοθεσία γιά νά χαρακτηριστεί ένα προιόν Ευρωπαικό καί περισσότερο χώρος συναρμολόγησης προιόντων τρίτων χωρών, πού προορίζονται γιά τήν Ευρωπαική Αγορά. Αυτό ,όμως, δέν είναι εύκολο νά γίνει γιατί η Ευρωπαική Επιτροπή επαγρυπνεί καί παρεμβαίνει, επικαλούμενη αθέμιτο ανταγωνισμό.

Όσο αφορά τίς πολυαναμενόμενες Ευρωπαικές καί άλλες επενδύσεις πού θά γίνουν στήν Ελλάδα επί Μνημονίων, θέλω νά επισημάνω τά εξής:

Εάν η Ευρώπη εφάρμοζε Κευνσιανές πολιτικές, όπως συνέβαινε τά πρώτα 30 μεταπολεμικά χρόνια, τότε οι λιγότερο αναπτυγμένες χώρες τής ΕΕ θά προσείλκυαν επενδύσεις από τίς περισσότερο αναπτυγμένες χώρες στό πλαίσιο τής γνωστής δυναμικής παραγωγής--κατανάλωσης. Όταν όμως μέ ανοικτά σύνορα η ενίσχυση τής κατανάλωσης καταλήγει σέ ενίσχυση τής εισαγωγής ξένων προιόντων, είναι κατανοητό,ότι τό Κευνσιανό μοντέλο δέν μπορεί νά εφαρμοστεί. Κατ αναλογίαν, λοιπόν, καί στήν Ελλάδα, οι ξένοι <<επενδυτές>> πού μάς επισκέπτονται, στρέφονται στήν φτηνή εξαγορά τών φιλέτων τής Ελληνικής οικονομίας (όπως αυτή από τήν Γερμανική  κρατική FRA-PORT  πού εξαγόρασε τά 14 ελληνικά αεροδρόμια γιά 40 χρόνια). Βέβαια κανείς δέν αναφέρει  ότι μέσω τής εξαγοράς τών ελληνικών αεροδρομίων, η Γερμανία θά ελέγχει πλήρως τό 90% τού ελληνικού τουρισμού πού διακινείται αεροπορικώς. Απλά τέτοιου είδους επενδυτές αποσκοπούν στήν υφαρπαγή τού εθνικού πλούτου τών χωρών πού περιέρχονται σέ κατάσταση πλήρους εξάρτησης καί ξένου οικονομικού ελέγχου, λόγω Δημοσιονομικής κατάρρευσης καί εξωτερικού χρέους.

Καί τό τρίτο <<αριστερό>> Μνημόνιο χειροτερεύει τήν προιούσα οικονομική καί κοινωνική κατάρρευση.Στό τέλος τού 2015 τό χρέος τής Ελλάδας θά φθάσει τά 340 Δις Ευρώ η στό 200% τού ΑΕΠ.Τό Ελληνικό χρέος είναι μή βιώσιμο.

Τέλος γιά τά περί κυριαρχίας καί Δημοκρατίας ο στρατηγός Ντέ Γκώλ είχε πεί:

<<Η  κυριαρχία  καί η Δημοκρατία είναι σάν δύο όψεις τού ιδίου νομίσματος>>.