ΚΥΠΡΟΣ-ΑΙΓΑΙΟ-ΘΡΑΚΗ. Είναι η στιγμή να απαντήσουμε! (ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ - Ιανουάριος 2014)

Με τη συγκαλυμμένη επαναφορά του σχεδίου Ανάν, παρά την οριστική καταδίκη του με δημοψήφισμα το 2004, και την ενεργοποίηση του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας για «διάλογο» επί των υποτιθέμενων Ελληνοτουρκικών διαφορών - πάγιων Τουρκικών βλέψεων στο Αιγαίο, ξεκινάει μια κρίσιμη περίοδος ανάληψης πρωτοβουλιών με εμφανή στόχευση την αποσταθεροποίηση του ενιαίου εθνικά χώρου Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη.

Με αφετηρία την επαναφορά του σχεδίου Ανάν, το επόμενο διάστημα, μέσα στην ήδη αποσταθεροποιημένη απ΄ το τρίγωνο ΗΠΑ - Ισραήλ και Τουρκία περιοχή της Αν. Μεσογείου, θα κριθεί η τύχη της Κύπρου αλλά και η συνοχή των Ανατολικών μας συνόρων και η μελλοντική υπόσταση της χώρας μας και κατ΄ επέκταση της Βαλκανικής.

Η Ελλάδα μετά από μια 20-αετία διπλωματικοπολιτικών υποχωρήσεων - θυσιών στον βωμό του «Ανήκουμε εις την Δύση» και  αναγωγής των ιδεολογημάτων της παγκοσμιοποίησης και του κοσμοπολιτισμού σε «ολετήρα» αποδόμησης κάθε έννοιας εθνικού «αμυντικού δόγματος» και σε επίσημη εξωτερική πολιτική, κινδυνεύει πλέον εκτός από τη δίνη των Μνημονίων να περιέλθει και στη  δίνη μιας γεωπολιτικής - μη αντιστρεπτής - κρίσης.

Κινδυνεύει για πρώτη φορά από το ΄74, με τη χρήση τώρα νέων μέσων (πολιτικές διαλόγου και ήπιας ισχύος) αλλά με ακέραια και πάλι την ευθύνη της πολιτικής  της ελίτ να βρεθεί προ τετελεσμένων ρευστοποίησης εθνικού της χώρου. Για να υποστεί μια εθνική κρίση τη στιγμή κατά την οποία υφίσταται το βάρος ενός «οικονομικού πολέμου» εναντίον της, και να καταλήξει οριστικά σε μια νέα εθνική καταστροφή.

Η χρήση πολιτικών «διαλόγου και ήπιας ισχύος» δίπλα στις πολιτικές πυγμής τύπου «Οθωμανικών Βαλκανίων» και «τοπικής υπερδύναμης» που ακολουθεί σταθερά η Άγκυρα με τις 40.000 στρατού κατοχής στην Κύπρο, το «casus belli», τα μπαράζ των παραβιάσεων του ελληνικού κυριαρχικού χώρου και του F.I.R., τα εξοπλιστικά προγράμματα μαμούθ των 50δις δολ. έως το 2020 κ.ά. δεν μετριάζει, τουναντίον ενισχύει τον επιθετικό της προσανατολισμό.  

Η προοπτική μιας ειδικής σχέσης Τουρκίας - Ε. Ένωσης, στην οποία εμμένουν  οι ΗΠΑ και συναινεί σταδιακά η Γερμανία, θα συμπληρώσει τις επιχειρούμενες αλλαγές του στάτους κβο με τον μαζικό εποικισμό Ελληνικών περιοχών, για να επαναληφθεί το διεθνές έγκλημα του εποικισμού που εφαρμόζεται συστηματικά στην κατεχόμενη Β. Κύπρο (240.000 έποικοι). Ο κατακερματισμός της χώρας  σε Περιφέρειες - ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες) οι οποίες, εκτός των άλλων, θα έχουν και τη «δυνατότητα» (στην πραγματικότητα θα εκβιάζονται) να συνάπτουν απευθείας διακρατικές σχέσεις, θα καταστήσει ντε φάκτο την Τουρκία οικονομική ενδοχώρα ικανή να θέτει υπό την ομηρία της Ελληνικές ακριτικές περιοχές.

Οι προηγούμενες πολιτικές δεν αποτελούν σήμερα μόνο «ασκήσεις επί χάρτου», βαδίζουν ταχύτατα προς το στάδιο της εφαρμογής τους.

Το «η Κύπρος δεν υπάρχει!» και το «εδώ είναι Τουρκία!» που εκστόμισε από τη Θράκη ο Ερντογάν συνιστούν το Βατερλό της έως τώρα Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, καταρρίπτουν οριστικά ανιστόρητες  λογικές που διακατέχονται από την πλάνη πως με διαλλακτική αντιμετώπιση η Άγκυρα «εξευμενίζεται» και η προοπτική της έντασης απομακρύνεται. Οι δηλώσεις Ερντογάν και η κάλυψή  τους με την σιωπή ΗΠΑ - Γερμανίας ενισχύουν την εκτίμηση πως:

Είτε με μέτρα «διαλόγου και ήπιας ισχύος», είτε με μέτρα έντασης, είτε και με τα δύο, η συγκυρία των Μνημονίων και των κυβερνήσεων εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας δεν θα μείνει για καιρό ανεκμετάλλευτη από την Άγκυρα.

Η κατάληξη αυτή δεν προέκυψε ως «κεραυνός εν αιθρία» και δεν είναι άσχετη με το νεοφιλελεύθερο «σοκ και δέος» και την βίαιη φτωχοποίηση της χώρας μας :

Πρόκειται για την άλλη όψη των Μνημονίων η οποία προετοιμάσθηκε με επιμονή παράλληλα με την «κρίση χρέους», καθ΄  όλο το διάστημα της προηγούμενης 20-αετίας (Συμφωνίες Μαδρίτης, Ελσίνκι, Ερζερούμ κ.λ. από τους Σημίτη - Πάγκαλο - Γ. Παπανδρέου κ.ά.), για να φθάσει στην «τελική ευθεία» από το ίδιο, το εθνικά υποτελές - νεοφιλελεύθερο καθεστώς.

Ειδικότερα για την Κύπρο, η οποία προσφέρεται για το εναρκτήριο λάκτισμα της διχοτόμησης του ενιαίου χώρου Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη, των δηλώσεων Ερντογάν προηγήθηκαν οι δηλώσεις του αντιπροέδρου και ΥΠΕΞ της Κυβέρνησης Σαμαρά Ε. Βενιζέλου στο περιθώριο της Γ.Σ. του ΟΗΕ στη  Ν. Υόρκη και πρόσφατα στην εφημερίδα «Σαμπάχ» με τις οποίες:

α) Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας χαρακτηρίζεται «πρόεδρος των Ελληνοκυπρίων» (η Κύπρος δεν υπάρχει!) β) Αναγνωρίζεται έμμεσα το ψευδο - κράτος, εφόσον, σε αντίθεση με ότι έπραττε η Ελλάδα ως τώρα, ανακοινώνεται επίσημη συνάντηση μαζί του. γ) Οι αποφάσεις του ΟΗΕ που κατοχυρώνουν την Κυπριακή Δημοκρατία υποκαθίστανται με παραπομπές στην αποικιοκρατική συμφωνία του Λονδίνου! Ανακοινώνεται τέλος «τετραμερής διάσκεψη» για το Κυπριακό στη θέση των διαδικασιών του ΟΗΕ ώστε να αποσπασθεί από κάθε δυνατότητα διεθνούς δίκαιου. Να τεθεί αποκλειστικά στην βάση του «δίκαιου του ισχυρού».

Οι θέσεις αυτές της Ελληνικής κυβέρνησης εναρμονίζονται πλήρως με τις πιέσεις του Αμερικανοτουρκικού παράγοντα προς την Ελληνοκυπριακή πλευρά με στόχο να αποδεχθεί την επαναφορά του σχεδίου Ανάν. Να συναινέσει στην ίδρυση ενός νέου κράτους με συνεταιρική μορφή και δύο συνιστούντων συνεταιρικών κρατών με χωριστή κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα. Να συρθεί στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, στη νομιμοποίηση της διχοτόμησης, και επιπλέον στη συνδιαχείριση ολόκληρου του νησιού!

Στο Αιγαίο η επέκταση της διχοτόμησης και συνδιαχείρισης (συνεκμετάλλευσης) θα προωθηθεί διάμεσο του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας. Όλες οι καίριες αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου και των στρατηγικών σημείων (αγωγοί κ.ά.) θα παραπέμπονται σε αυτό, ή/και θα οδεύουν μέσω αυτού (με την σύνταξη συνυποσχετικού) στην επιδιαιτησία του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης - όπως είχε συμφωνηθεί από τον Γ. Παπανδρέου στο Ελσίνκι το 1998 και επικυρώθηκε από τον ίδιο στο Ερζερούμ το 2011!

Μαζί με το άγος των Μνημονίων και της νέας κατοχής η χώρα αντιμετωπίζει πλέον την πιο ακραία απειλή: Την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ακύρωση συμφωνίας της Λωζάννης του 1923 η οποία κατοχυρώνει την εδαφική οντότητα του ελληνικού «έθνους - κράτους».

Προς την κατεύθυνση άλλωστε της αλλαγής των συνόρων στη χώρα μας και την Βαλκανική κινούνται από καιρό οι ΗΠΑ και η Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη με την ένθερμη στήριξη της ελληνικής (μνημονιακής) οικονομικής - πολιτικής ελίτ   η οποία ήδη καλλιεργεί ευθέως την αναθεώρηση της συμφωνίας της Λωζάννης μέσω του ΕΛΙΑΜΕΠ. Γι΄ αυτό και ευθέως θα πρέπει να απαντήσουμε! Καλούμε τον Ελληνικό λαό σε εγρήγορση και σε συστράτευση υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας και της Κύπρου.