Πραξικόπημα στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά στην εκλογή προεδρείου
Posted: 15 Mar 2016 01:05 PM PDT
Πηγη: Παντιέρα
Η ανίερη συμμαχία ΠΑΜΕ-ΜΕΤΑ-ΠΑΣΚΕ με άθλιες μεθοδεύσεις απέκλεισαν από την συγκρότηση του προεδρείου την «Ταξική Εργατική Συσπείρωση»
Ρόλο πρωταγωνιστή στην βρώμικη δουλειά η παράταξη του ΜΕΤΑ και το στέλεχός του, Θάνος Βασιλόπουλος
Στις 11/3/2016 συγκλήθηκε στην πρώτη συνεδρίασή του το νεοεκλεγέν Δ.Σ του Ε.Κ.Π με μοναδικό θέμα την συγκρότηση του Προεδρείου του, μετά την ολοκλήρωση των εκλογικών διαδικασιών από το πρόσφατο 34ο Συνέδριο.
Υπενθυμίζουμε ότι στο εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο τα αποτελέσματα ήταν τα ακόλουθα για το 19μελές Δ.Σ του Ε.Κ.Π: ΠΑΜΕ (ΔΕΣΚ) 86 ψήφοι – 9 έδρες στο Δ.Σ, «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» 30 ψήφοι – 3 έδρες στο Δ.Σ, ΜΕΤΑ («Ενωτική Ριζοσπαστική Συνεργασία») 30 ψήφοι – 3 έδρες στο Δ.Σ, ΠΑΣΚΕ (ΕΠΑΚ) 27 ψήφοι – 3 έδρες στο Δ.Σ και ΔΑΚΕ (ΕΔΑΣ) 13 ψήφοι – 1 έδρα στο Δ.Σ.
Στην συνεδρίαση του Δ.Σ οι εκπρόσωποι της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης» στην τοποθέτησή τους πρότειναν η συγκρότηση του Προεδρείου να γίνει στην βάση της αντιπροσωπευτικότητας και της αναλογικότητας των δυνάμεων όπως αυτές καταγράφηκαν στο Συνέδριο.
Εξάλλου στελέχη του Συνδυασμού μας αυτό έπραξαν με συνέπεια την τελευταία 25ετία στο Ε.Κ.Π.
Ταυτόχρονα πρότειναν για την επίλυση της ισοψηφίας μεταξύ των δύο Συνδυασμών αυτό να γίνει μέσω κλήρωσης για την τυπική καταγραφή της δεύτερης δύναμης όπως εξάλλου προβλέπεται από το πνεύμα και το γράμμα του καταστατικού του Ε.Κ.Π. Σημειώνουμε ότι αυτό πρότεινε και ο δικαστικός αντιπρόσωπος μετά την ολοκλήρωση της διαλογής καταμέτρησης και ανακήρυξης του νέου Δ.Σ.
Η πρόταση αυτή απευθυνόταν στην παράταξη του ΜΕΤΑ και με αυτόν τον δημοκρατικό τρόπο το αποτέλεσμα της κλήρωσης να γινόταν απολύτως σεβαστό και από τις δύο παρατάξεις.
Εναλλακτικά ο Συνδυασμός μας διατύπωσε την πρόταση πάλι προς το ΜΕΤΑ, εάν δεν επιθυμούν την κλήρωση να μοιρασθεί η διάρκεια της 3ετούς θητείας του Γενικού Γραμματέα που αντιστοιχεί στην δεύτερη δύναμη 1,5 χρόνο στον ένα και 1,5 χρόνο στον άλλο Συνδυασμό και το ίδιο ακριβώς να γίνει για την θέση του Α΄ Αντιπροέδρου που αντιστοιχεί στην Τρίτη δύναμη.
Άφησαν δε στην διακριτική ευχέρεια του ΜΕΤΑ να ασκήσει πρώτο την θητεία του Γενικού Γραμματέα.
Τόσο η πρώτη πρόταση όσο και η δεύτερη διασφάλιζαν πλήρως την αντιπροσωπευτικότητα αλλά και την αναλογικότητα στο Προεδρείο του Ε.Κ.Π όπως ακριβώς εκφράστηκε και καταγράφηκε στα αποτελέσματα των εκλογών του Ε.Κ.Π.
Οι προτάσεις αυτές με τρόπο γνήσιο και αυθεντικό κατοχύρωναν απόλυτα την θέληση και την βούληση των αντιπροσώπων αλλά και ευρύτερα των εργαζομένων και παράλληλα διατηρούσαν και συνέχιζαν την δημοκρατική παράδοση κυρίως των δυνάμεων της Αριστεράς και του αγωνιστικού κινήματος η συγκρότηση των οργάνων να γίνεται δημοκρατικά – αντιπροσωπευτικά και αναλογικά, χωρίς αποκλεισμούς, μηχανορραφίες και εξαιρέσεις απ’ όλες τις υπαρκτές δυνάμεις που εκφράζονται στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Αυτή την αρχή τήρησαν και υπηρέτησαν τα στελέχη μας στα πλαίσια της «Αυτόνομης Παρέμβασης» επί μια 25ετία στο Ε.Κ.Π. Αυτήν την θέση τίμησαν τα στελέχη του νέου Συνδυασμού μας «Ταξική Εργατική Συσπείρωση»ψηφίζοντας στην θέση του νέου Προέδρου του Ε.Κ.Π τον υποψήφιο που πρότεινε ως πρώτη δύναμη το ΠΑΜΕ (ΔΕΣΚ).
Την δημοκρατική αυτήν πρόταση του Συνδυασμού μας οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ την αρνήθηκαν πεισματικά χωρίς το παραμικρό επιχείρημα και αιτιολόγηση και επέμειναν για όλες τις υπόλοιπες θέσεις να γίνει ψηφοφορία….
Ενώ στα λόγια ψέλλισαν τα περί αντιπροσωπευτικότητας και αναλογικότητας, εκπρόσωπός τους πρόσθεσε με κυνικό ομολογουμένως τρόπο την θέση για την ανάγκη λειτουργικού Προεδρείου…. αφήνοντας με ξεκάθαρο τρόπο να φανεί ότι οι δυνάμεις της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης» δεν συνιστούν δύναμη που εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία του οργάνου του Προεδρείου……
Η θέση αυτή του ΜΕΤΑ αποκάλυψε τις παρασκηνιακές συμφωνίες με τις συστημικές δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, με την αποδοχή του ΠΑΜΕ, να προχωρήσουν στον αποκλεισμό του Συνδυασμού «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» από την εκπροσώπηση στο Προεδρείο του Ε.Κ.Π.!!!
Οι άλλες παρατάξεις και κυρίως το ΠΑΜΕ επέλεξε την σιωπή στην θέση του ΜΕΤΑ περί λειτουργικού Προεδρείου. Τυχαίο άραγε;…..
Οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ που στην διάρκεια της τελευταίας θητείας πετροβολούσαν τα στελέχη της «Αυτόνομης Παρέμβασης» ως υπαίτιους για την εκλογή του ΠΑΜΕ στο Προεδρείο του Ε.Κ.Π., αυτήν την φορά εισήγαγαν την πρόταση για προγραμματικό Προεδρείο στο οποίο κατά την «δημοκρατική» τους άποψη….. χωρούσαν όλες οι δυνάμεις από το ΠΑΜΕ έως την ΔΑΚΕ αλλά ΟΧΙ η «Ταξική Εργατική Συσπείρωση». Διεκδίκησε και ψηφίστηκε για την τρίτη θέση (τέταρτη δύναμη) στο Προεδρείο που δεν της ανήκε με τις ψήφους των ΠΑΜΕ – ΜΕΤΑ – ΔΑΚΕ. Στην θέση αυτή οι δυνάμεις αυτές εξέλεξαν τον Βασίλη Καρακίτσο στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και μέλος της Ν.Ε ΠΑΣΟΚ Πειραιά!!!
Δεν μας προκαλεί εντύπωση η στάση των στελεχών της ΠΑΣΚΕ αφού ο ρόλος της στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι γνωστός για τα συμφέροντα που υπηρετεί και το μόνο ενδιαφέρον των στελεχών της ήταν, είναι και θα παραμείνει ως μια δύναμη που η φιλοδοξία τους ήταν και είναι οι καρέκλες, τα οφίτσια και τα αξιώματα και προφανώς γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τα περί αντιπροσωπευτικότητας και αναλογικότητας.
Ο εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ προτίμησε να μην τοποθετηθεί στο κεντρικό ζήτημα για αντιπροσωπευτικότητα και αναλογικότητα αλλά το εξέφρασε με απόλυτη σαφήνεια στην ψηφοφορία όπου και αυτός συνέπλευσε με τις άλλες παρατάξεις στον εξοστρακισμό της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης» και ο ίδιος εξελέγη στην θέση του Β΄ Αντιπροέδρου (πέμπτη δύναμη), η οποία επίσης δεν του ανήκε, με τις ψήφους των ΠΑΜΕ – ΜΕΤΑ και της ΠΑΣΚΕ.
Στην συνέχεια και αφού στις θέσεις Α΄ Αντιπροέδρου και Β΄ Αντιπροέδρου είχε κατάφορα παραβιασθεί η αρχή της αντιπροσωπευτικότητας και αναλογικότητας, το ΜΕΤΑ κατέθεσε πρόταση για υποψηφιότητα στην θέση του Γενικού Γραμματέα σε αντιπαράθεση με την υποψηφιότητα της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης»!!!
Στην φάση αυτή της συνεδρίασης του Δ.Σ του Ε.Κ.Π το ΠΑΜΕ (αφού είχε ψηφισθεί από τον Συνδυασμό της Τ.Ε.Σ στην βάση της αναλογικότητας για την θέση του Προέδρου) δηλώνει ότι θα απέχει από την ψηφοφορία για την εκλογή του νέου Γ.Γ του Ε.Κ.Π διατυπώνοντας την απίστευτη και προκλητική άποψη ότι το θέμα είναι ενδοπαραταξιακό….!!!! και επιφυλάσσοντας για τον εαυτό του τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου απέχει της ψηφοφορίας…..
Ήδη όμως όπως καταγγέλλουμε είχε βάλει φαρδιά – πλατιά με την ψήφο του την υπογραφή του στην κατακρεούργηση της αναλογικότητας ψηφίζοντας στην θέση του Α΄ και Β΄ Αντιπροέδρου τους εκπροσώπους της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ!!!
Το αποτέλεσμα μετά από αυτήν την εξέλιξη είναι πλέον προδιαγεγραμμένο και τίποτα δεν μπορεί να το ανατρέψει!!
Στην σχετική ψηφοφορία που ακολουθεί για την εκλογή του Γ.Γ του Ε.Κ.Π η υποψηφιότητα του ΜΕΤΑ έλαβε τις 3 δικές του ψήφους, τις 3 της ΠΑΣΚΕ και την 1 της ΔΑΚΕ και τελικά με ψήφους 7 έναντι 3 της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης» εκλέγεται Γραμματέας εκπρόσωπος του ΜΕΤΑ.
Μετά από αυτήν την εξέλιξη οι εκπρόσωποι της «Ταξικής Εργατικής Συσπείρωσης» και μέλη του Δ.Σ του Ε.Κ.Π Αντώνης Νταλακογεώργος, Λευτέρης Τράκκας και Νίκος Κροκίδης καταγγέλλουν με δριμύτητα τις αντιδημοκρατικές και πραξικοπηματικές ενέργειες των παρατάξεων ΠΑΜΕ – ΜΕΤΑ – ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ και αποχωρούν από το Δ.Σ.
Ορισμένα συμπεράσματα για την εκλογή του προεδρείου του Ε.Κ.Π. και τις προοπτικές της ανάπτυξης των αγώνων.
Μέσα σε ένα όργιο συναλλαγών – ίντριγκας – μηχανορραφιών και παρασκηνιακών συμφωνιών σχεδιάζεται, οργανώνεται και μεθοδεύεται μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση για τον πραξικοπηματικό αποκλεισμό μιας μεγάλης και ισχυρής ταξικής παράταξης η οποία για διαφορετικούς ίσως λόγους είναι ανεπιθύμητη από τις δυνάμεις του ενιαίου μπλοκ του εργοδοτικού – κυβερνητικού και κομματικού συνδικαλισμού ΠΑΜΕ –ΜΕΤΑ- ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ.
Με αυτήν την κατάπτυστη και άθλια συναλλαγή και συμφωνία επικυρώνεται ο αποκλεισμός μας από το Προεδρείο και επιβραβεύονται μέθοδες και διαδικασίες που θυμίζουν τις πιο σκοτεινές περιόδους του «Μακρηθεοδωρισμού» στα εσωτερικά του συνδικαλιστικού κινήματος.
Καταπατείται η βούληση και η θέληση των εργαζομένων και ακυρώνεται ντε φάκτο και ντε γιούρε κάθε δημοκρατική αρχή και διαδικασία.
Πρόκειται για μαύρη σελίδα στην Ιστορία του Ε.Κ.Π που έχει την σφραγίδα των δυνάμεων ΠΑΜΕ – ΜΕΤΑ – ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ.
Το τραγικό σε αυτή την θλιβερή ιστορία είναι ότι την βρώμικη δουλειά ανέλαβαν οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ που υποτίθεται είναι φορείς και πρόσωπα αριστερών απόψεων και πεποιθήσεων!!!
Οι αθλιότητες αυτές που διέπραξαν είναι πολύ γελασμένοι εάν πιστεύουν ότι θα μείνουν στα πλαίσια των τειχών του Ε.Κ.Π. Οι συμπεριφορές αυτές είναι δείγμα πολιτικής κατάπτωσης, ιδιοτέλειας, εχθρικές προς τις αρχές και τις αξίες της αριστεράς στο συνδικαλιστικό κίνημα, συνιστούν απροκάλυπτη υπονόμευση του αγωνιστικού κινήματος και οι εργαζόμενοι δεν θα την αποδώσουν μόνο ή κυρίως στα φυσικά πρόσωπα που συνετέλεσαν σε αυτές τις πρωτοφανείς αθλιότητες που διέπραξαν αλλά και στους πολιτικούς χώρους που αυτοί φέρονται ότι ανήκουν και εκπροσωπούν.
Πρόκειται για μέθοδες που αγγίζουν και ξεπερνούν τα όρια της συνδικαλιστικής αλητείας. Μένει να απαντηθεί εάν αυτές οι πρωτόγνωρες και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις έχουν την στήριξη και αποδοχή των πολιτικών δυνάμεων που ανήκουν τα πρόσωπα αυτά, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ.
Οι πιθανότητες για το αντίθετο είναι απειροελάχιστες εάν λάβουμε υπόψη ότι ο γνωστός για τον ρόλο του στο συνδικαλιστικό κίνημα Θάνος Βασιλόπουλος φέρεται ως επικεφαλής του ΜΕΤΑ στον ιδιωτικό χώρο, υπεύθυνος της ομάδας του ΜΕΤΑ στην ΓΣΕΕ και στέλεχος της ΛΑΕ.
Υπογραμμίζουμε ότι η εκλογή του Προεδρείου του Ε.Κ.Π συνιστά αναβίωση μιας άλλης εποχής την οποία η εργατική τάξη έχει αμετάκλητα απορρίψει και καταδικάσει.
Εάν οι θλιβεροί παραγοντίσκοι και ηγετίσκοι του ΜΕΤΑ τύπου Βασιλόπουλου θεωρούν ότι με αυτές τις πραξικοπηματικές ενέργειες παίρνουν την ρεβάνς για το αποτυχημένο εκλογικό αποτέλεσμα που κατέγραψαν οι δυνάμεις τους στο Συνέδριο του Ε.Κ.Π πλανώνται πλάνη οικτρά!!!
Μπορεί αυτό το ίδιο τμήμα του ΜΕΤΑ με επικεφαλής τον Βασιλόπουλο να διαπρέπει και να διακρίνεται στην κατασκευή και υπερπαραγωγή αντιπροσώπων και ψηφισάντων μελών και αυτό να αποτελεί το μέσον για την επιβίωση και την εδραίωσή του, διότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να διαμορφώνει συσχετισμούς, όμως υπάρχει και άλλη πλευρά η οποία έχει να κάνει με την δράση, τους αγώνες, τον ταξικό προσανατολισμό, με την συσπείρωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων, την συμμετοχή στην πάλη για τα οξύτατα προβλήματα και εδώ η ομάδα είναι παντελώς ανύπαρκτη και ο απολογισμός της είναι τραγικός τόσο σε επίπεδο Σωματείων όσο και Ομοσπονδίας και κυρίως της ΓΣΕΕ….
Αυτό μπορεί να ήταν κοινό μυστικό, διότι υπήρχαν πρόσωπα και δυνάμεις που συγκάλυπταν στα πλαίσια της «Αυτόνομης Παρέμβασης» αυτή την πραγματικότητα (όχι εμείς πάντως που συμμετέχουμε στον Συνδυασμό «Ταξική Εργατική Συσπείρωση») τώρα μένει να διαπιστωθούν και να αποκαλυφθούν πολλά γύρω από το μοντέλο ενός ιδιόρρυθμου εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που εκφράζει και εκπροσωπεί αυτή η ομάδα.
Πρόκειται για ένα μοντέλο ξένο προς τις αξίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που υπονομεύει τις αρχές του, που συνιστά συμπόρευση με τις πρακτικές του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού και οδηγεί στην απαξίωση κάθε οργανωμένης προσπάθειας για να ορθοποδήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, να αποκτήσει οργάνωση – συσπείρωση και αγωνιστικό προσανατολισμό.
Επισημαίνουμε ότι η υπόθεση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος και κυρίως του ταξικού τμήματός τουείναι τραγωδία να αφεθεί στα χέρια του κάθε Βασιλόπουλου και όλων εκείνων που συμπορεύονται πίσω ή πάνω από αυτόν για να καλύπτουν τα φαινόμενα εξαχρείωσης, κατάπτωσης και εκφυλισμού του κινήματος στο όνομα της αριστεράς!!!!
Ο Συνδυασμός μας «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» θα συνεχίσει σταθερά στην ίδια αταλάντευτη ταξική πορεία του με συνέπεια, ήθος, αποφασιστικότητα, θα εντείνει τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση και τον αγωνιστικό προσανατολισμό των συνδικάτων, για την αλλαγή των συσχετισμών έχοντας σταθερό μέτωπο ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο, τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους, στοχεύοντας με την πάλη των εργαζομένων να βρεθούν στο επίκεντρο τα προβλήματα και η θετική αντιμετώπιση σε αυτά.
Για μια άλλη κατεύθυνση για την χώρα, τον λαό και τους εργαζομένους που θα υπηρετεί και θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα και τα δικαιώματά τους.
Στην κατεύθυνση αυτή θα ενισχύσουμε και θα εντείνουμε τον αγώνα μας αλλά και τις πρωτοβουλίες μας μέσα στα πλαίσια του Ε.Κ.Π ώστε αυτό να αποτελέσει δύναμη πάλης – αντίστασης και αλληλεγγύης, να συσπειρώσει τα εργατικά σωματεία, να διευρύνει τις συμμαχίες του με πλατιά λαϊκά στρώματα, με κοινωνικές συλλογικότητες έτσι ώστε να συγκροτηθεί ένα πλατύ λαϊκό, μαζικό, κοινωνικό μέτωπο ικανό να αμφισβητήσει τις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές και να βάλει τις βάσεις για την ανατροπή τους.
Για ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις και θα βάλει την σφραγίδα του για μια νέα πορεία της χώρας μακριά και έξω από τα δεσμά της εξάρτησης, της κηδεμονίας αλλά και της ασύδοτης δράσης του ξένου και εγχώριου μεγάλου κεφαλαίου στην χώρα μας.
Πειραιάς 15/3/2016
Η «Ταξική Εργατική Συσπείρωση» του Ε.Κ.Π
Ο “νόμος των μνημονίων” και οι αριστερές αυταπάτες
Posted: 15 Mar 2016 12:58 PM PDT
του Γιώργου Παυλόπουλου/ Πηγή: Πριν
Στις εκλογές στην Ιρλανδία ο κυβερνητικός συνασπισμός έχασε περίπου το 30% της δύναμής του, με αδύνατο κρίκο τους Εργατικούς που εξαϋλώθηκαν. Μικρή σχετικά η άνοδος του Σιν Φέιν, που έφτασε το 13,8%. Πολιτική καταδίκη των κυβερνήσεων σε όλες τις χώρες που υλοποίησαν ευρωμνημόνια.
Τι έδειξαν οι εκλογές στην Ιρλανδία και οι εξελίξεις σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα
Ο νόμος των μνημονίων επιβεβαιώθηκε και στην Ιρλανδία. Στις εκλογές που έγιναν στην τελευταία (της Κύπρου εξαιρουμένης, για ευνόητους λόγους…) από τις χώρες οι οποίες βρέθηκαν κάτω από τη «μπότα» της ΕΕ και του ΔΝΤ – μετά την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία, έστω κι αν στην τελευταία δεν επιβλήθηκε ποτέ επισήμως μνημόνιο – ο κυβερνητικός συνασπισμός έχασε περίπου το 30% της δύναμής του. Πρόκειται για απώλειες ανάλογες με εκείνες που υπέστησαν οι δεξιοί πορτογάλοι Σοσιαλδημοκράτες και το ισπανικό Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις κι αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο μπορεί να θεωρηθεί.
Με τον τρόπο αυτό, η κοινωνική πλειοψηφία απέδειξε και στην Ιρλανδία ότι δεν τρώει το κουτόχορτο που επιχείρησαν να της πουλήσουν, παρουσιάζοντας τον πάλαι ποτέ «κέλτικο τίγρη» ως το πρότυπο του «καλού παιδιού», που εφάρμοσε πιστά τη λιτότητα και ανταμείφθηκε με μια εξαιρετική ανάπτυξη της οικονομίας της. Την ίδια στιγμή, όμως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα των εκλογών αποτύπωσαν το έλλειμμα πειστικής και ισχυρής εναλλακτικής πρότασης με αριστερό ριζοσπαστικό πρόσημο, καθώς και τα πολιτικά αδιέξοδα που υπάρχουν – κάτι, ασφαλώς, που έχει άμεση σχέση με τις εξελίξεις στις υπόλοιπες προαναφερθείσες χώρες.
Πιο συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο από τα δύο ιρλανδικά κόμματα, το χριστιανοδημοκρατικό Φίνε Γκάελ, έπεσε από το 36% στο 25,5% και από τις 66 στις 49 έδρες, ενώ οι συγκυβερνώντες Εργατικοί είχαν τη μοίρα όλων εκείνων που επιλέγουν να γίνουν «τσόντα» σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις και υπέστησαν κυριολεκτικά συντριβή, με το ποσοστό τους να υποχωρεί από το 19,4% στο 6,6% και τις έδρες τους να μειώνονται από 33 σε μόλις 6.
Οι κερδισμένοι των εκλογών ήταν αναμφίβολα το Φιόνα Φάιλ, το Σιν Φέιν και τα μικρότερα κόμματα. Το πρώτο – που είδε το ποσοστό του να αυξάνεται από το 17,4% στο 24,3% και τις έδρες του από 21 σε 44 – ήταν το κόμμα το οποίο ως κυβέρνηση (μαζί με τους Πράσινους) έφερε το μνημόνιο και την τρόικα στην Ιρλανδία το 2010, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει στις εκλογές που έγιναν ένα χρόνο αργότερα και να βρεθεί για πρώτη φορά πίσω και από τους Εργατικούς. Όμως τώρα, φάνηκε να ανακτά ένα τμήμα της δύναμής του, κάτι ανάλογο δηλαδή με ό,τι συνέβη πέρυσι με τους Σοσιαλιστές της Πορτογαλίας, οι οποίοι επίσης είχαν φέρει το μνημόνιο, αλλά στη συνέχεια είδαν τον τότε πρωθυπουργό τους να μπαίνει στη φυλακή και σήμερα είναι ξανά κυβέρνηση με τη στήριξη μάλιστα των δύο αριστερών συμμαχικών σχηματισμών της χώρας.
Όσο για το Σιν Φέιν, αν και είναι αλήθεια ότι κατέθεσε προεκλογικά ένα ριζοσπαστικό πολιτικό πρόγραμμα, ωστόσο διέψευσε αρνητικά τις δημοσκοπήσεις, ορισμένες από τις οποίες το έφερναν να διεκδικεί ακόμη και την πρωτιά. Το 13,8% και οι 23 έδρες που διασφάλισε συνιστούν μια σαφώς καλύτερη εικόνα σε σύγκριση με το 9,9% και τις 14 έδρες του 2011, αναμφίβολα όμως είναι ένα αποτέλεσμα που απέχει πολύ από το να δικαιολογήσει την εκτίμηση ότι υπήρξε «αριστερή στροφή» των Ιρλανδών. Μάλιστα, πρόκειται για ένα αποτέλεσμα αναλογικά χειρότερο σε σύγκριση με τα αντίστοιχα των συγγενών κομμάτων στην Πορτογαλία (Αριστερό Μπλοκ και Ενωτική Δημοκρατική Συμμαχία), την Ισπανία (Podemos) και, φυσικά, την Ελλάδα.
Θα ήταν προφανώς αφελές να ισχυριστεί κανείς ότι τα όσα έχουν προηγηθεί στις άλλες χώρες οι οποίες ανήκουν στο «γκρουπ των μνημονίων», κυρίως από τη σκοπιά της Αριστεράς, δεν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και στην Ιρλανδία. Το ακριβώς αντίθετο έχει συμβεί και μάλιστα σωρευτικά, καθώς όσο περνά ο καιρός, τα πολιτικά συμπεράσματα είναι πιο σαφή και ο εγκλωβισμός στα διλήμματα του “κυβερνητισμού” ξεκάθαρος.
Η αρχή έγινε με την ταχεία και άνευ όρων συνθηκολόγηση της “πρώτη φορά Αριστερά” κυβέρνησης στην Ελλάδα απέναντι στις πιέσεις και τους εκβιασμούς των δανειστών, με αποκορύφωμα το κραυγαλέο ξεπούλημα του μεγαλειώδους “όχι” στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου. Οι εξελίξεις αυτές πέτυχαν αυτό ακριβώς που είχε θέσει στόχο ο Σόιμπλε, δηλαδή να στείλει ένα μήνυμα παραδειγματισμού σε όλη την Ευρώπη. Έτσι, αφού πρώτα “πάγωσαν” το κύμα αγωνιστικής συμπαράστασης υπέρ της Αθήνας τις πρώτες ημέρες της νέας διακυβέρνησης, στη συνέχεια έκαναν πολλούς δυνάμει ψηφοφόρους των “όμορων” κομμάτων στις υπόλοιπες χώρες να ξανασκεφτούν τη σκοπιμότητα και την αξία της ψήφου τους.
Το επόμενο “επεισόδιο” σημειώθηκε στην Πορτογαλία, στέλνοντας επίσης αρνητικά μηνύματα προς το αριστερό ακροατήριο σε όλη την Ευρώπη. Παρά την πολύ καλή τους εκλογική επίδοση τον Οκτώβριο, οι δύο εκδοχές της Αριστεράς έσπευσαν να βάλουν στον “πάγο” το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματός τους, προκειμένου να φύγει η “επάρατος Δεξιά” και να καταστεί εφικτός ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης υπό τους Σοσιαλιστές του Κόστα, που δήθεν είχαν αλλάξει ριζικά χαρακτήρα και είχαν γίνει φιλολαϊκοί μέσα σε μία πενταετία.
Όσο για την Ισπανία, δεν είναι τυχαίο που οι Podemos είδαν τα δημοσκοπικά τους ποσοστά να πέφτουν απότομα μετά τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Όταν έφτασε η ώρα της κάλπης, βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι με το 20,7% που συγκέντρωσαν και μάλιστα ως “πρωτάρηδες”, τα πήγαν άσχημα. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, ωστόσο, κατέβασαν πολύ των πήχη των απαιτήσεών τους για μια συνεργασία με τους (επίσης ανανήψαντες…) Σοσιαλιστές. Παρά τις υποχωρήσεις, όμως, αυτοί τελικώς επέλεξαν να συνεργαστούν με το ισπανικό αντίστοιχο του Ποταμιού, τους Πολίτες, με αποτέλεσμα το πιθανότερο σενάριο να είναι πλέον οι νέες εκλογές, τον Ιούνιο.
Μετά από όλα αυτά, δεν μπορεί να συνιστά έκπληξη η μέτρια επίδοση του Σιν Φέιν στην Ιρλανδία. Η πρόταση της “αριστερής κυβέρνησης”, που θα αποδέχεται τα θέσφατα της ΕΕ και του ευρώ και δεν θα “σχίζει” τα μνημόνια, έχει ήδη αρχίσει να ξεφτίζει, από τον πρώτο κιόλας χρόνο…
Όλες και όλοι στα συλλαλητήρια στις 19 ΜΑΡΤΗ- ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ
Posted: 15 Mar 2016 12:53 PM PDT
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ KAI ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΦΥΛΑΚΗ – ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ Η ΦΡΟΝΤΕΞ - ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΕ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ
Το Σάββατο 19 Μάρτη ενώνουμε τις φωνές μας σε όλη τη χώρα, τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και ακόμα παραπέρα, για να επιβάλουμε το αίτημα των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων : OPEN THE BORDERS- ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ! Το εργατικό κίνημα, η νεολαία που συγκλονίζουν με την αλληλεγγύη με την οποία υποδέχονται τους πρόσφυγες είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τις πολιτικές των κυβερνήσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Την ίδια ώρα που χιλιάδες πρόσφυγες παραμένουν εγκλωβισμένοι κατά μήκος του κλειστού «Βαλκανικού Διαδρόμου», το κοινό ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ με τον Αχμέτ Νταβούτογλου στις 7 Μάρτη δείχνει με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο ότι οι ηγέτες της «πολιτισμένης Ευρώπης» προσπαθούν να ορθώσουν περισσότερα τείχη, να κλείσουν ακόμα πιο ερμητικά τα περάσματα, να κάνουν τον φόρο αίματος για την αναζήτηση ενός ασφαλούς καταφύγιου, ακόμα πιο βαρύ για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Η αθλιότητα, στην οποία κατέληξαν σαν ενδιάμεσο στάδιο συμφωνίας (μένει να ολοκληρωθεί στις 17 Μάρτη) επιδεινώνει ποιοτικά την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου μεταπολεμικά προσφυγικού κύματος, σε βάρος ακόμα και της διεθνούς νομιμότητας (προκάλεσε την αντίδραση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ), εμπεδώνοντας αποφασιστικά το καθεστώς Ευρώπη – Φρούριο.
Επικυρώνεται το κλείσιμο της διαδρομής μέσω των Δυτικών Βαλκανίων και το μαρτύριο της σταγόνας με «τερματισμό της προσέγγισης της διέλευσης χωρίς διατυπώσεις (wave-through)», ενώ προβλέπεται «άμεση λήψη κάθε αναγκαίου μέτρου έναντι κάθε διάνοιξης νέας οδού διέλευσης».
Δεσμευτικό σχέδιο μετεγκατάστασης στις χώρες της ΕΕ δεν υπάρχει, ούτε σχέδιο ενδοενωσιακής οικονομικής συνδρομής. Αντ’ αυτού σκληραίνουν τα κριτήρια και επιτείνονται οι αυθαίρετοι διαχωρισμοί ανάμεσα σε πρόσφυγες, σε «πρόσφυγες που δεν χρήζουν ανάγκης διεθνούς προστασίας» και «παράτυπους μετανάστες», ακόμα και μεταξύ των Σύριων προσφύγων, ανάλογα με την περιοχή προέλευσής τους.
Προβλέπεται από δω και πέρα άμεση επαναπροώθηση στην Τουρκία, με την οικονομική συνδρομή της ΕΕ, όλων όσων φθάνουν στα Ελληνικά νησιά και κρίνονται «παράτυποι», ή «μη χρήζοντες ανάγκης διεθνούς προστασίας». Ειδικά «για κάθε Σύριο που θα γίνεται εκ νέου δεκτός στην Τουρκία από τα ελληνικά νησιά, ένας άλλος Σύριος θα επανεγκαθίσταται από την Τουρκία στα κράτη μέλη της ΕΕ, στο πλαίσιο των υφισταμένων δεσμεύσεων». Οι υφιστάμενες δεσμεύσεις (που έτσι κι αλλιώς δεν τηρούνται) μιλούν για 160.000 πρόσφυγες, όταν το 2015 πάνω από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι αιτήθηκαν άσυλο σε χώρες της ΕΕ.
ΝΑΤΟ και FRONTEX αναλαμβάνουν αναβαθμισμένο ρόλο αποτροπής των προσφυγικών ροών, όχι μόνο στα νησιά, αλλά και στα βόρεια σύνορα της χώρας, ώστε να «υπονομεύσουμε την ιδέα ότι η επιβίβαση στις βάρκες ισοδυναμεί με εγκατάσταση στην Ευρώπη».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιχαίρει για τη συμφωνία και είναι συνένοχη στο ευρωπαϊκό έγκλημα κατά των προσφύγων. Μετά τη σύνοδο των πολιτικών αρχηγών, ανακοίνωσε την επαναλειτουργία της Αμυγδαλέζας. Ο φράχτης στον Έβρο παραμένει. Η Frontex δεν αρκεί και ενισχύεται από τη παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Οι εθελοντές στη Λέσβο καταδιώκονται.
Σε απλά ελληνικά: Τους «αποτρέπουμε» στο Αιγαίο. Όσους τα καταφέρουν τους εγκλωβίζουμε στην Ελλάδα. Τους «παράτυπους μετανάστες» και τους «μη χρήζοντες ανάγκης διεθνούς προστασίας» σε κλειστά στρατόπεδα (φυλακές) τύπου Αμυγδαλέζας και Κορίνθου για να απελαθούν είτε στις χώρες προέλευσης είτε και πάλι στην Τουρκία. Όσους κριθούν, μέσα από χίλια κόσκινα, πρόσφυγες σε στρατόπεδα μετεγκατάστασης (συγκέντρωσης) τύπου Σχιστού ή Διαβατών, για πάντα, ή μέχρι κάποια ευρωπαϊκή χώρα να δεχθεί τη μετεγκατάστασή τους. Τους πνίγουμε, τους βασανίζουμε, τους φυλακίζουμε ώστε να πεισθούν ότι η κόλαση που έχουν μπροστά τους είναι χειρότερη απ’ αυτήν που άφησαν πίσω τους.
Το αποκρουστικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δολοφόνου των λαών σ’ όλο του το μεγαλείο. Η ΕΕ, που με τις ιμπεριαλιστικές της επεμβάσεις γεννά τον πόλεμο, την οικονομική κατάρρευση, την οικολογική καταστροφή και την προσφυγιά, ξέρει ότι για να σταματήσει τους πρόσφυγες, που έχουν αψηφήσει τόσα εμπόδια, θα χρειαστεί ένα λουτρό αίματος. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αυτές τις μέρες υπογράφει το προσφυγικό «μνημόνιο», δέχεται να παίξει το ρόλο του θύτη και δεσμοφύλακα που της ζητούν με αντάλλαγμα, ακριβώς όπως μας έλεγε και τον Ιούλη, διευκολύνσεις για το χρέος, ενώ η Τουρκία του Ερντογάν παζαρεύει στα φανερά τη σχέση της με την ΕΕ και κάτω απ’ το τραπέζι τη μοίρα του Κούρδικου λαού.
Όμως αυτό το αποτρόπαιο σχέδιο δεν είναι καθόλου εύκολο. Όσα τείχη και αν κτίσουν δεν μπορούν να ανακόψουν το τσουνάμι των κατατρεγμένων. Όσους εχθρούς και αν προσπαθούν να κατασκευάσουν με την ξενοφοβία, την ισλαμοφοβία και το ρατσισμό, δεν μπορούν να σβήσουν την αλληλεγγύη, που τόσο απλόχερα εκφράστηκε στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Οι εργαζόμενοι και οι λαοί της Ευρώπης, που παλεύουν την ίδια στιγμή ενάντια στη λιτότητα, τον αυταρχισμό, τα μνημόνια και την καταστροφή και την εξαθλίωση που έφεραν στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, καταλαβαίνουν ότι είναι κοινή η ρίζα της δυστυχίας, το καννιβαλικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα, και κοινός ο αγώνας για να σπάσουν τα δεσμά.
Η μάχη για τα ανοιχτά σύνορα, για το γκρέμισμα του φράχτη, για την κατεδάφιση της Ευρώπης Φρούριο δεν είναι «μόνο» μια μάχη συμπαράστασης στους πρόσφυγες, στα θύματα του ιμπεριαλισμού από τις φτωχές και εμπόλεμες χώρες του πλανήτη, αλλά μια μάχη ενάντια στον ταξικό μας εχθρό, τις άρχουσες τάξεις της Ευρώπης.
Δεν θα τους αφήσουμε! Στις 19 Μάρτη θα πάρουν την απάντηση μας και στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.
Να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες!
Posted: 15 Mar 2016 12:51 PM PDT
Τα κλειστά σύνορα σκοτώνουν ανθρώπους από την Γευγελή μέχρι την Λαμπεντούζα.
ToPeriodiko admin team
Οι τρεις πρόσφυγες που πνίγηκαν χθες στα νερά του ορμητικού χειμάρρου στο χωριό Μόνι, έξω από την Γευγελή, στην απελπισμένη, και απέλπιδα όπως προέκυψε, προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα προς την ΠΓΔΜ. Τα γυναικόπαιδα που μετά τον βούρκο της Ειδομένης προσπαθούν να διασχίσουν τα άγρια, παγωμένα νερά των ποταμιών. Ο εξαναγκασμός τους, από τον κρατικό, κατασταλτικό μηχανισμό των Σκοπίων, να επιστρέψουν στον λασπωμένο καταυλισμό της ελληνικής πλευράς των συνόρων, είναι πολυεπίπεδα και κατά συρροή εγκλήματα.
Είναι εγκλήματα με θύτες την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της, συνεπώς και την ελληνική κυβέρνηση που συνυπογράφει τις απάνθρωπες, αντιπροσφυγικές – αντιμεταναστευτικές αποφάσεις και διατηρεί το τείχος του αίσχους στον Έβρο. Εξίσου θύτης και το τουρκικό καθεστώς που χρησιμοποιεί, όπως και η ΕΕ, τον πόνο και την απελπισία σαν διαπραγματευτικό «χαρτί» και μέσο επίτευξης γεωπολιτικών στόχων. Είναι ο καπιταλισμός που ματοκυλά, κάτω από διάφορες «μάσκες» και ιδιότητες, την Συρία και συνολικά την Μέση Ανατολή.
Το χθεσινό ρίσκο εκατοντάδων ανθρώπων να διαβούν τους χειμάρρους ήταν η εύλογη συνέπεια τωνκλειστών συνόρων, των αποκλεισμένων ψυχών, των «στρατοπέδων» αντί των ανοιχτών χώρων φιλοξενίας, των πυρπολημένων κτηρίων από την Γερμανία μέχρι τα Γιαννιτσά, του ρατσισμού και του φασισμού.
Σήμαινε, όμως, και κάτι παραπάνω από αυτό. Ήταν η «υπενθύμιση» ότι οι άνθρωποι δεν υπομένουν για πάντα την καταπίεση. Ότι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, αποφασισμένοι να γκρεμίσουν σύνορα και φράχτες. Ακόμα και αν τους υποσχέθηκαν ότι θα βρουν «τρύπες» να περάσουν, ήταν η απόφασή τους να μην υπομείνουν άλλο τον εμπαιγμό, αυτό που τους κίνησε για άλλη μια απόπειρα εφόδου προς τον προορισμό τους. Το ήξεραν ότι δεν θα περάσουν με ευκολία. Ό,τι και να τους υπόσχονταν, το γνώριζαν ότι θα καταδιωχθούν, θα κρυώσουν, θα διακινδυνεύσουν άλλη μία φορά τη ζωή τους για να φτάσουν σε έναν προορισμό. Ό,τι και να λέμε εμείς για τον προορισμό αυτό, είναι η δική τους ανάγκη που τους κινεί και όχι οι δικές μας αναλύσεις. Τους ανθρώπους αυτούς οφείλουμε να τους δούμε ως υποκείμενα που ορίζουν τη ζωή τους, μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες που μπορεί να ζήσει άνθρωπος. Δεν είναι απλά ένας περιφερόμενος θίασος, άβουλοι άνθρωποι που περιμένουν απλά κάποιοι άλλοι να ορίσουν τη μοίρα τους. Ζητούν προστασία, προσφεύγουν σε κράτη για να βοηθηθούν, αλλά την ίδια στιγμή δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι τους επιβάλλεται.
Η απελπισία είναι δυνατότερη από τους φράχτες και τα σκυλιά που ξαμολιούνται πάνω στους πρόσφυγες και τους μετανάστες από την αστυνομία και τον στρατό στα σύνορα. Είναι δυνατότερη από το κρύο και τα δακρυγόνα. Σε κάνει να υπομένεις τις βρεγμένες σκηνές, αλλά και να βρίσκεις το θάρρος να τις αψηφάς και να συνεχίζεις.
Το χθεσινό πέρασμα των προσφύγων ήταν ένας ακόμη «συναγερμός» για την, κάτι παραπάνω από επείγουσα, ανάγκη να δυναμώσει το κύμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, να μεγαλώσει η κινηματική και πολιτική πίεση για άνοιγμα των συνόρων, για ανθρώπινους χώρους φιλοξενίας, για τσάκισμα του φασισμού και του ρατσισμού.
Υπάρχουν αρκετά ερωτήματα να απαντηθούν γενικά και ειδικά, όπως το ποιος άρχισε να μιλάει για ασφαλή περάσματα και τρύπες στους φράχτες. Ωστόσο, ο μόνος τρόπος για περιφρουρηθούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες από την κρατική καταστολή, την εκμετάλλευση ή ακόμη και την προβοκάτσια, είναι ένα δυνατό αντιπολεμικό κίνημα, συνδεδεμένο με ένα ακόμα δυνατότερο κίνημα αλληλεγγύης και πίεσης για ανοιχτά σύνορα. Είναι ο μόνος τρόπος για να μην θρηνήσουμε άλλα αδέρφια μας πνιγμένα στο Αιγαίο, την Λαμπεντούζα, τους χειμάρρους της Γευγελής…
Οι στρατοί τους στα σύνορα, η δύναμη των λαών στο διεθνισμό.
Posted: 15 Mar 2016 03:31 AM PDT
Ιταλικές αστυνομικές δυνάμεις αναπτύσσονται στα ελληνοαλβανικά σύνορα, η Βουλγαρία κάνει στρατιωτικές ασκήσεις περιμένοντας «εισβολή προσφύγων», η «Ευρώπη –φρούριο» είναι έτοιμη ξανά να θυσιάσει ανθρώπινες ζωές.
Άμεσα υπεύθυνες είναι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι δυνάμεις των «μενουμευρώπηδων» εντός και εκτός Ελλάδας, η Ε.Ε. των πολέμων και των στρατιωτικών επεμβάσεων, του ιμπεριαλισμού και της απάνθρωπης στάσης απέναντι στα ίδια τα θύματα των πράξεών της.
Για να στηριχτεί το μοντέλο της «Ευρώπης-φρούριο» χρειάζονται φυλακές για τους λαούς, εντός και εκτός των τειχών. Στρατόπεδα συγκέντρωσης με άθλιες συνθήκες διαβίωσης , επιβλαβείς για την υγεία, όπως στην Ειδομένη, κλειστά σύνορα με στρατιωτική επίβλεψη, γιατί η κρίση τους είναι έτοιμη να περάσει στο επόμενο στάδιο, το ανοιχτά πολεμικό.
Ο «ανθρωπισμός» τους και η ελεημοσύνη είναι ψευδεπίγραφα και προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Περιορίζεται σε κλειστά σύνορα, βάζει μπροστά στην κάννη των όπλων, τις ανθρώπινες ζωές. Αντιστοιχεί σε «περισσότερες απολαβές» για τα κράτη υποδοχής και φιλοξενίας, παρότι αυτά τα κράτη (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) μόνο φιλικά δεν είναι προς τους πρόσφυγες. Το δε τουρκικό κράτος , «ασφαλές» κατά την Ε.Ε., δολοφονεί καθημερινά αγωνιστές, με την επίφαση της «τρομοκρατίας».
Οι στρατιωτικές κινήσεις και προετοιμασίες στα σύνορα, η εμπλοκή του ΝΑΤΟ που τόσο αποθεώνει πια η ελληνική κυβέρνηση, κλιμακώνουν την ιμπεριαλιστική επέμβαση. Είναι μια κήρυξη πολέμου, ρητή και καθαρή πλέον, απέναντι στους λαούς των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής και της ευρύτερης περιοχής.
Έλληνες και μετανάστες, εργάτες ενωμένοι, να ρίξουν τα τείχη της σύγχρονης Βαστίλης που υψώνονται.
Να αποσυρθούν οι στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις από τα σύνορα. Να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.
Ελεύθερη πρόσβαση και διάβαση για τους πρόσφυγες, περίθαλψη και φιλοξενία, υγειονομική κάλυψη, άμεσα.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου