Επιστολή στον Γιάνη Βαρουφάκη

Αγαπητέ Γιάνη,

Αυτές οι γραμμές γράφονται ξημερώματα από το Μανχάτταν όπου βρίσκομαι για λίγες μέρες. Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει τα κατά καιρούς  e-mails που σου έχω στείλει. Μη έχοντας το κινητό σου έχεις γλυτώσει από τα sms  με τα οποία βομβαρδίζω το μισό Υπουργικό Συμβούλιο λόγω της μεγάλης ανησυχίας που μου προκαλεί η διαπραγματευτική σας στρατηγική. Ήδη από την πρώτη εβδομάδα της κυβέρνησης έγραψα άρθρο για την ΕΦ.ΣΥΝ. με τίτλο “Δύο Δρόμοι για την Ελλάδα και την Ευρώπη” όπου, ενώ επαινούσα ορισμένες πρώτες κινήσεις σας, επέκρινα τις προκαταβολικές παραχωρήσεις σχετικά με το κούρεμα και τα πρωτογενή πλεονάσματα και επεσήμανα ότι η Κυβέρνηση δείχνει να πατάει σε δύο βάρκες.* Ήδη από τον Ιούλιο του 2013 σε άρθρο μου στην ΕΦ.ΣΥΝ. με τίτλο “Τρία στρατηγικά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ” στηλίτευα την απουσία Plan B και από καιρό με ανησυχεί το γεγονός ότι σχετικό υπόμνημα με τίτλο “παράλληλο νόμισμα” του φίλου και συμφοιτητού οικονομολόγου του U.C. Berkeley Γιάννη Δερπανόπουλου που επέδωσε τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά στον Αλέξη δεν έτυχε της παραμικρής προσοχής. Υπό αυτές τις συνθήκες έβλεπα πως συρόμαστε μοιραία σε άνιση διαπραγμάτευση με την τρόϊκα (ή τους θεσμικούς δανειστές) με προεξάρχουσα βέβαια τη Γερμανία η οποία, λόγω αδυναμίας, ιδεοληψίας, πλεονεξίας και -βεβαίως- υποκρισίας (τόσο προς τα έξω όσο και προς τα μέσα), είναι αναγκασμένη ν’ακολουθεί σκληρή και αδιάλλακτη στάση. Σου έστειλα και ένα άρθρο του Βασίλη Βιλιάρδου, ο οποίος έχει σπουδάσει, ζήσει και εργαστεί πολλά χρόνια στη Γερμανία, που παρέθετε, κάτω από τον τίτλο "Διαπραγμάτευση τώρα”, το απόσπασμα του Keynes σχετικά με τη διαπραγμάτευση με τους Γερμανούς που ακολουθεί.**:

«Ο Γερμανός δεν καταλαβαίνει και δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα, παρά μόνο τον εκφοβισμό – δεν δείχνει καμία απολύτως γενναιοδωρία ή ενδοιασμό στις διαπραγματεύσεις, δεν υπάρχει πλεονέκτημα που δεν θα προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί, κανένα σημείο στο οποίο δεν θα ξέπεφτε χάριν του κέρδους, ενώ είναι άνευ τιμής, υπερηφάνειας ή οίκτου. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει ποτέ να διαπραγματεύεσαι με έναν Γερμανό ή να συμφιλιώνεσαι μαζί του – πρέπει να του υπαγορεύεις αυτά που θέλεις. Υπό οποιουσδήποτε άλλους όρους, δεν θα σε σέβεται ή δεν θα τον εμποδίσεις από το να σε εξαπατήσει» 

Απουσία λοιπόν Plan B (όχι στα λόγια αλλά σε προπαρασκευαστικές πράξεις GREXIT) θεωρώ αναπόφευκτο οι όποιες "κόκκινες γραμμές” μας να επαναχαράσσονται διαρκώς επί το δυσμενέστερο όπως έδειξε να συμβαίνει μέχρι τις 20/2. Άκουσα τότε τη συνέντευξή σου και χάρηκα αναγνωρίζοντας πως η Ελλάδα επιτέλους διαπραγματεύεται μέσω εσού αλλά ββαίως όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά και δεν έχουμε άλλα περιθώρια υποχωρήσεων. Διάβασα και τα άρθρα/αναλύσεις των Norbert Haring, Mike Whitney και Ismael Hussein Zadeh και διασκέδασα τη στεναχώρια που μου προξένησαν οι δηλώσεις Γλέζου κλπ καθώς και τα άρθρα Δελαστίκ και η προπαγάνδα μνημονιακών και ΚΚΕδων. Αλλά όσο καλή και να είναι η διαπραγματευτική σας τακτική πολύ φοβάμαι ότι δεν αναπληρώνει το πρόβλημα στρατηγικής που έχουμε και το οποίο εν τέλει απορρέει από το σύνδρομο του “καλού παιδιού”, την πάλαι ποτέ “άψογη στάση”, την υποτακτικότητα τελικά της Ελλάδας που εκφράστηκε ιδεολογικοπολιτικά με το “ανήκομεν στην Δύση” και σήμερα εκφράζεται με την “ευρωπαϊκή υπευθυνότητα". Και αν αυτό είναι εξηγήσιμο αναφορικά με τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις για λόγους που γνωρίζουμε, είναι δύσκολα ερμηνεύσιμο σε ότι αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, πόσω μάλλον στις σημερινές συνθήκες και μάλιστα τη στιγμή που υποτίθεται ότι θέτει (;) θέμα γερμανικών οφειλών, τη στιγμή που υπάρχει ευνοϊκό διεθνές κλίμα τόσο στους λαούς όσο και σε κυβερνήσεις ισχυρών χωρών όπως ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα. Εκτός όμως από το αμφίβολο αποτέλεσμα στο εξωτερικό μέτωπο το πρόβλημα είναι ότι η διαπραγματευτική στρατηγική που ακολουθείται διασπά το εσωτερικό μέτωπο, δημιουργεί σύγχιση και στεναχώρια τη στιγμή που χρειαζόμαστε τον Ελληνικό Λαό σύσσωμο στο πλευρό μιας κυβέρνησης που υπερασπίζεται τα δίκαιά του, όπως και συνέβη ως εκ θαύματος και μπορεί και πρέπει να ξανασυμβεί, εφόσον το αξιολογήσουμε ανάλογα και το επιδιώξουμε αποφασιστικά.

Καλή δύναμη και καλή επιτυχία

Γιάννης Μαύρος   

*τελικά λογοκρίθηκε (!!) και δημοσιεύτηκε καθυστερημένα στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ…

**Δεν θυμάμαι να είναι από το Economic Consequences of Peace. Ίσως από τα Essays in Persuasion ή την αρθρογραφία ή αλληλογραφία του.