Νικητιάδης: Η παρούσα χρονική στιγμή αποτελεί μια νέα ευκαιρία για τα επιπλωμένα διαμερίσματα και δωμάτια…

Η πλήρης αναβάθμιση των επιπλωμένων διαμερισμάτων και δωματίων της χώρας, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μια νέα στρατηγική για τον τουρισμό, τόνισε σε ομιλία του μεταξύ άλλων,  ως κύριος ομιλητής σε συνέδριο, που έγινε στη Πάτμο, με θέματα τα επιπλωμένα διαμερίσματα – δωμάτια, το Σάββατο ο τ. Υφυπουργός Τουρισμού Γιώργος Νικητιάδης.

Ο τ. Βουλευτής Δωδεκανήσου ισχυρίστηκε στην ομιλία του ότι η παρούσα χρονική στιγμή αποτελεί μια νέα ευκαιρία για τα επιπλωμένα διαμερίσματα και δωμάτια προκειμένου να καλύψουν το μεγάλο κενό της παροχής τουριστικών υπηρεσιών υψηλών προδιαγραφών και να εξελιχθούν σε οικογενειακά καταλύματα.

Η ομιλία του κ. Νικητιάδη έχει ως εξής:

 « Όταν ζεις σε μια χώρα που ουδέποτε σχεδίασε με επαγγελματισμό και υπευθυνότητα την ανάπτυξή της, όταν σε αυτή τη χώρα της οποίας το εργατικό δυναμικό κατά ένα πέμπτο απασχολείται στον τουρισμό, δεν έχει μέχρι σήμερα υιοθετήσει ένα χωροταξικό σχέδιο για τον τουρισμό, όταν ταυτοχρόνως την ώρα που ο τουρισμός συμβάλει εμμέσως κατά 19% στο ΑΕΠ της, η ίδια αυτή χώρα ποτέ δεν σχεδίασε μια στοιχειώδη στρατηγική που να σχετίζεται με αυτή την μεγάλη αναπτυξιακή ενότητα, ενδεχομένως φαντάζει ως πολυτέλεια να επιθυμείς να διατυπώσεις μια συγκροτημένη επιστημονική και επαγγελματική άποψη για τα χιλιάδες ενοικιαζόμενα επιπλωμένα διαμερίσματα και δωμάτια.         

Συγχωρέστε με, που αναφέρομαι σε «χιλιάδες», έτσι γενικώς και αορίστως , αλλά δυστυχώς καμία υπηρεσία της φοβερής μας χώρας δεν στάθηκε  ικανή να μου απαντήσει στο ερώτημα « πόσα επιπλωμένα διαμερίσματα – δωμάτια ενοικιαζόμενα έχουμε;» . Λες και δεν υπήρξε μέριμνα. Στην ίδια αυτή χώρα όμως,  το 2006 διατέθηκαν 9.270.000 ευρώ (ΚΠΣ και ταμεία διάφορα) προκειμένου να γίνει «Αποτύπωση των χαρακτηριστικών καθώς και των λειτουργικών και λοιπών ποιοτικών στοιχείων των κυρίων και συμπληρωματικών τουριστικών καταλυμάτων της χώρας», στο πλαίσιο του Μέτρου 1.2 «Εθνικό Σύστημα Ποιότητας» του Ε.Π.«Ανταγωνιστικότητα». 

Πουθενά δεν μπορεί κάποιος να βρει και να μελετήσει τα αποτελέσματα αυτής της μεγάλης μελέτης που ξεκίνησε το 2006 και δεν γνωρίζουμε πότε, που και πως ολοκληρώθηκε. Αποτελέσματα που αν τα είχαμε σήμερα, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σημαντική βάση και ένα εξαιρετικό δεδομένο που θα βοηθούσε αν αποφασίζαμε να σχεδιάσουμε μια στοιχειώδη πολιτική για τον συγκεκριμένο κλάδο των καταλυμάτων.  

            Και προσέξτε εδώ την μεγάλη ειρωνεία, «κύρια και συμπληρωματικά τουριστικά καταλύματα». Όσα δηλαδή καταλύματα θεμελίωσαν και στήριξαν σε πολύ μεγάλο βαθμό τον τουρισμό της χώρας στις δεκαετίες που δεν υπήρχαν ξενοδοχεία, δεν είναι κύρια καταλύματα αλλά προφανώς «παρακατιανά».

Θα πρέπει κυρίες και κύριοι εδώ, ενώπιος ενωπίω να δηλώσω εξ αρχής ότι τα πράγματα, σήμερα πια. δεν είναι καθόλου εύκολα. Και δεν είναι εύκολα όχι απλώς επειδή η χώρα μας περνάει τη γνωστή οικονομική κρίση,   αλλά  διότι παραλλήλως ο μεγάλος αδελφός των δωματίων των ενοικιαζομένων διαμερισμάτων και δωματίων, τα ξενοδοχεία της χώρας, περνάνε μια πολύ βαθιά διαρθρωτική οικονομική κρίση. Φίλες και φίλοι, πρέπει να γνωρίζετε ότι για το μεγαλύτερο ποσοστό των ξενοδοχείων της χώρας μας η οικονομική κατάσταση δεν είναι καθόλου μα καθόλου υγιής . Δεν είναι στις προθέσεις μου με την παρούσα ομιλία να αναζητήσω τα αίτια. Αίτια τόσο υποκειμενικά, δηλαδή αναγόμενα στους ίδιους τους ξενοδόχους, αλλά κυρίως αντικειμενικά που σχετίζονται τόσο με την επί χρόνια στρεβλή ανάπτυξη, όσο και με το αδύναμο τα τελευταία χρόνια τραπεζικό σύστημα της χώρας μας.

            Αντικείμενο της παρούσας λοιπόν δεν είναι το πρόβλημα των ξενοδοχείων, αλλά η επιβίωση και αναβάθμιση των ενοικιαζομένων διαμερισμάτων και δωματίων.

            Θεωρώ ότι η οποιαδήποτε αποσπασματική προσέγγιση στο θέμα μπορεί μεν να βελτιώσει σε κάποιες περιπτώσεις τα πράγματα , αλλά δεν θα παύει να είναι εμβαλωματική . Το ζήτημα που έχουμε μπροστά μας πρέπει να το εντάξουμε στο συνολικότερο πρόβλημα της Ελληνικής Ξενοδοχίας έτσι ώστε η λύση να είναι συνολική.

Θα προσπαθήσω να γίνω πιο συγκεκριμένος , θέτοντας ενώπιον σας ορισμένες σκέψεις :

            Πρώτον. Πρέπει ή δεν πρέπει όλα τα καταλύματα να είναι ισότιμα και όχι κάποια να χαρακτηρίζονται κύρια και κάποια συμπληρωματικά;. Η απάντηση είναι προφανής. Είναι όλα τουριστικά καταλύματα  και έτσι πρέπει να τα δούμε.

            Δεύτερον. Πρέπει ή δεν πρέπει κάθε κατάλυμα να διέπεται από τις ίδιες είτε ευμενείς ή ακόμη και δυσμενείς διατάξεις του νόμου; . Πώς μπορεί τα ξενοδοχεία να εντάσσονται πάντοτε στους αναπτυξιακούς νόμους για την δημιουργία τους, ενώ τα επιπλωμένα διαμερίσματα τυγχάνουν την ενίσχυση του κράτους για βελτίωση ή εκσυγχρονισμό;

 Τρίτον. Πρέπει ή δεν πρέπει η κατηγοριοποίηση να είναι ίδια για όλους ; Τι πάει να πει, άλλος αστέρια, άλλος κλειδιά, άλλος κατηγορίες ; Η αξιολόγηση σε κλειδιά δεν είναι μήπως από μόνη της απαξιωτική αφού θα ακούσεις πολλούς να λένε  με κομπασμό έμεινα σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο, αλλά ουδέποτε ακούσαμε κάποιον να λέει ότι έμεινα σε ένα πεντάκλειδο ξενοδοχείο ;

            Tέταρτον.  Η μεγάλη νησιωτικότητα και τα πολλά μικρά νησιά δεν απαιτούν μια στρατηγική δημιουργίας μικρών, υψηλών διαγραφών καταλυμάτων ; Δεν θα έπρεπε η πολιτεία να ενισχύσει ένα μικρό συγκρότημα με πέντε ή έξι ή επτά δωμάτια ή διαμερίσματα που θα είχαν χώρο καθημερινής παραδοσιακής εστίασης , που θα είχαν σάουνα , που θα είχαν χαμάμ, και οτιδήποτε άλλο καθιστά μια μονάδα υψηλών προδιαγραφών ;

            Πέμπτον Δεν πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε συγκροτήματα μικρά, επιπλωμένων διαμερισμάτων και δωματίων να ανεβάσουν την ποιότητα τους να διαφοροποιηθούν για να προσελκύσουν τον τουρίστα που ή έχει μεγάλες απαιτήσεις, ή δεν γουστάρει βρε αδελφέ να στηθεί στην ουρά στον μπουφέ των γνωστών all inclusive  για να φάει ;

            Αντιλαμβάνομαι ότι οι παραπάνω σκέψεις και προβληματισμοί ίσως δεν έχουν αποτελέσει μέρος του διεκδικητικού πεδίου της Συνομοσπονδία σας. Εγώ όμως λέω, ότι  εκείνο που αποτελεί το μέγιστο πρόβλημα  και χρίζει άμεσων διαρθρωτικών παρεμβάσεων είναι ο ίδιος ο Ελληνικός τουρισμός. Και στην κατεύθυνση αυτή, τα μικρά καταλύματα μπορούν και οφείλουν να παίξουν καθοριστικό ρόλο. Δεν θα αναφερθώ στα παραδείγματα της Γαλλίας ή Αυστρίας ή Γερμανίας με τα χιλιάδες μικρά οικογενειακά καταλύματα. Δεν μπορεί όμως αυτοί , αφού οι επιχειρήσεις τους όχι μόνο επιβιώνουν αλλά είναι και κερδοφόρες να μην έχουν καταλάβει κάτι που εμείς, ή δεν μπορούμε, ή δεν θέλουμε να καταλάβουμε.

Δεν πρέπει για παράδειγμα να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ελληνική κουζίνα μπορεί να αποτελέσει εκπληκτικό διαβατήριο για προσέλκυση απαιτητικών τουριστών; Δεν πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη γη μας που παράγει μοναδικά προϊόντα όπως το Ελληνικό λάδι και η ελιά ή το μέλι που δεν μπορούνε να ανταγωνιστούν οι άλλες τουριστικές ανταγωνιστικές χώρες ;  Δεν πρέπει κάποτε να αντιληφτούμε ότι το Ελληνικό τραπέζι για φαγητό δεν είναι απλώς μια διαδικασία πρώτου , δεύτερου και τρίτου πιάτου, αλλά μια καθημερινή ιεροτελεστία που μπορεί να διαρκέσει ώρες με φαγητό ελληνικό, κρασί ή ούζο ή τσικουδιά και με ατέλειωτες συζητήσεις για όλα τα προβλήματα του κόσμου ; Τραπέζι που πολλές φορές καταλήγει σε τραγούδι και μουσική.

            Φίλοι και φίλες τα πλεονεκτήματά μας είναι πολλά , σημασία έχει το πώς ξεφεύγουμε από την μιζέρια μας. Σημασία έχει πως επιτέλους θα μάθουμε να σχεδιάζουμε σωστά τις στρατηγικές μας και να τις εφαρμόζουμε κατά γράμμα.

            Στη χώρα μας συμφώνως με τα στοιχεία του ΣΕΤΕ , επισήμως και νομίμως το 2012 είχαμε 9.670 ξενοδοχειακές μονάδες που διέθεταν 400.433 δωμάτια με 771.271 κλίνες. Από το παραπάνω σύνολο 352 μονάδες με 113.679 κρεβάτια ήταν πέντε αστέρων και 1252 μονάδες με 193.629 κρεβάτια ήταν τεσσάρων αστέρων. Αν κάποιος μελετήσει τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας θα δει ότι τα πεντάστερα ξενοδοχεία αυξήθηκαν κατά 324,10%, την ώρα που τα διάστερα αυξήθηκαν κατά 5,15% τα δε ξενοδοχεία με ένα αστέρι μειώθηκαν κατά 10% περίπου. Τι δείχνει αυτό ; προφανώς η τάση της αγοράς και η ζήτηση, κατευθύνεται στα καταλύματα υψηλών προδιαγραφών. Γι’ αυτό , και ισχυρίστηκα παραπάνω ότι ο στόχος εδώ  πρέπει να είναι πως όλοι εσείς θα καταφέρετε να εξελιχτείτε ώστε στα χρόνια που έρχονται να καλύψετε ξανά το κενό του Ελληνικού τουρισμού. Να γίνετε αυτό που διεθνώς είναι γνωστό ως Boutique Ηotels. Θέλω να ξεκαθαρίσω ξανά ότι ούτε αιθεροβάμων είμαι ,ούτε εθελοτυφλώ. Ισχυρίζομαι απλώς ότι και το πρόβλημα λίγο πολύ όλοι το βλέπουμε και οι λύσεις λίγο πολύ δεν είναι πολλές.

            Κλείνοντας και συνοψίζοντας, σε μια πολιτεία με μια πανσπερμία νόμων  με κυρίαρχη πολλές φορές αντίληψη το «πώς θα τα αρπάξουμε» οι προϋποθέσεις για να γίνουμε αυτό που μας αξίζει , οι προοπτικές για να γίνουμε αυτό που μας πρέπει δεν είναι στρωμένες με λουλούδια σε πλατιές λεωφόρους. Χρειάζεται προσπάθεια , επιστημονική και επαγγελματική προσέγγιση και αγώνα. Αγώνα για τον Ελληνικό τουρισμό όμως που εκ των πραγμάτων θα οδηγήσει στην αναβάθμιση των μικρών καταλυμάτων. Που με αποφασιστικότητα θα καταργήσει διακρίσεις μεταξύ κυρίων και συμπληρωματικών ή «παρακατιανών» όπως είχα πει στην αρχή καταλυμάτων.