Ανέφικτη η αυτορρύθμιση του Τουρισμού στην Πανδημία

Του Νίκου Ιακ. Γερονικόλα

Η ανάγκη για κεντρικό συντονισμό στη διενέργεια των PCR test που χρειάζονται οι επισκέπτες μας κατά την αναχώρησή τους τελικά φάνηκε σε όλη της τη διάσταση αμέσως μόλις ξεκίνησε η τουριστική περίοδος. Το θέμα το είχαμε αναλύσει διεξοδικά σε προηγούμενο άρθρο όπου τονίζαμε την ανάγκη χάραξης μιας ενιαίας πολιτικής ως προς τον τρόπο, τον τόπο και το κόστος που θα είχε το PRC test για τον κάθε επισκέπτη στα νησιά μας.

Τελικώς, όπως είχαμε προβλέψει, δε λήφθηκε η σχετική πρωτοβουλία από τοπικό φορέα, με αποτέλεσμα το φλέγον αυτό θέμα να αυτορυθμιστεί από την ίδια την αγορά. Βέβαια, όπως ήταν φυσιολογικό, η αυτορρύθμιση αυτή έχει ήδη οδηγήσει σε αρκετές αυθαιρεσίες ως προς το κόστος που καλείται να επωμιστεί είτε ο ιδιοκτήτης του καταλύματος, είτε ο ίδιος επισκέπτης.

Ωστόσο, οι εξελίξεις τρέχουν και για άλλη μια φορά αντί να τις προλαμβάνουμε εμείς τρέχουμε πίσω τους.

Ένα νέο και σοβαρό θέμα έχει αναδυθεί κι έχει να κάνει με την επίσημη πληροφόρηση επιχειρηματιών, πολιτών και επισκεπτών για το ποια υγειονομικά πρωτόκολλα ισχύουν κάθε ημέρα στην κοινωνία των Νησιωτών. Αν και βέβαια, υποτίθεται ένα τέτοιο θέμα δεν θα έπρεπε να υφίσταται στο Νότιο Αιγαίο, αφού η Περιφερειακή Αρχή δαπανά μεγάλα ποσά για «διάφορες δράσεις τουρισμού» και για να έχουν, όπως ανακοινώθηκε, τα νησιά μας «μία ενιαία και επίσημη φωνή».

Κι εξηγούμαι:

Είναι προφανές ότι για να λειτουργήσει συντονισμένα η αγορά (ξενοδοχεία, καταλύματα, εστιατόρια, μπαρ, καταστήματα, μέσα μεταφοράς και λοιπές υπηρεσίες) πρέπει όλοι να έχουν επίσημη ενημέρωση για το τι ισχύει κάθε μέρα με τα υγειονομικά μέτρα, ώστε να μπορούν με τη σειρά τους να ενημερώνουν τους πελάτες τους. Η ανάγκη αφορά τα πάντα: ωράρια λειτουργίας δημόσιων και ιδιωτικών επαγγελματικών χώρων, ύπαρξη μουσικής, αριθμός τραπεζοκαθισμάτων σε εστιατόρια και καφέ, πληρότητες σε αστικά λεωφορεία, κοινόχρηστες τουαλέτες, ξαπλώστρες στις παραλίες και τόσα άλλα.

Για όλα αυτά, τα υγειονομικά πρωτόκολλα αναπροσαρμόζονται καθημερινά, γι’ αυτό και υπάρχει τεράστια ανάγκη κεντρικής, διαρκούς και επικαιροποιημένης πληροφόρησης. Μιας πληροφόρησης που θα είναι εύκολα προσβάσιμη από όλους.

Η Περιφερειακή Αρχη, από τη στιγμή που έχει αναλάβει με δική της πρωτοβουλία το θεσμικό ρόλο της επίσημης επικοινωνίας σχετικά με τον τουρισμό, θα έπρεπε να είχε προβλέψει το έλλειμμα αυτό και ήδη να είχε δρομολογήσει τη λειτουργία μιας πηγής πληροφόρησης.

Σημειώνω ότι ειδικά στη Ρόδο υπάρχει πλειάδα σπουδαίων στελεχών στον τουρισμό τα οποία είναι έτοιμα να πλαισιώσουν συμβουλευτικά μια «Επιτροπή Τουρισμού» και να δουλέψουν ανιδιοτελώς για την έγκαιρη επεξεργασία των εκατοντάδων καθημερινών θεμάτων και τη δρομολόγηση της θεσμικής τους λύσης. Μια τέτοια επιτροπή, που θα λειτουργεί ως πρότυπο για όλους, είναι σίγουρο ότι θα έδινε ουσιαστικά αποτελέσματα.

Αντί αυτού, σήμερα ο επισκέπτης μας, αλλά και ένας μεγάλος αριθμός επαγγελματιών βασίζεται στο Google, τις πολυάριθμες ΚΥΑ και στις αναρτήσεις που γίνονται στις ηλεκτρονικές σελίδες των αρμοδίων υπουργείων. Οι επισκέπτες ρωτάνε τα στελέχη των ξενοδοχείων για τα όσα ισχύουν και με τη σειρά τους τα στελέχη ψάχνουν διαρκώς να βρουν το τι καθημερινά έχει αλλάξει με τα πρωτόκολλα ώστε να μη δώσουν κάποια λάθος πληροφορία.

Είναι τραγικό κι όμως τόσο πραγματικό, καθημερινά να καταλήγουν ορισμένοι να μπαίνουν ακόμα μέχρι και στο «travel advice» της Αγγλίας για να διαβάζουν τι ισχύει στην Ελλάδα! Εφόσον οι Άγγλοι μπορούν από μακριά και το συνοψίζουν συλλέγοντας όλες τις πληροφορίες από τα διάφορα υπουργεία, γιατί να μην μπορεί και η δική μας Περιφέρεια να προσφέρει ένα χρήσιμο εργαλείο για τους πολίτες της και τους επισκέπτες της; Τόσα χρήματα δαπανά για άλλες, μη μετρήσιμες, δράσεις. Ενώ θα έπρεπε να είχε ήδη δημιουργηθεί μια εξειδικευμένη και απλοποιούμενη ενημερωτική πύλη για τους τουρίστες επαγγελματίες και πολίτες. Τουλάχιστον κάτι τέτοιο είναι σίγουρο ότι θα δώσει προστιθέμενη αξία σε όλους τους προορισμούς του Νοτίου Αιγαίου.

Μα επιτέλους, έχει περάσει περισσότερος από ένας χρόνος από την πρώτη μέρα της πανδημίας κι ακόμα να καταφέρουμε να δούμε τις ανάγκες μας;