Θα είναι το 2014 μια σημαδιακή χρονιά;

Του Γιώργου Κασσάρα

Ο Πρωθυπουργός  της  χώρας  προαναγγέλλει  «ανάκαμψη για το 2014 και έξοδο στις αγορές». Στο ίδιο τεχνητό κλίμα αισιοδοξίας και ο υπουργός Οικονομικών, διαμηνύει ότι «η οικονομία βγαίνει από την κρίση, τα πράγματα βελτιώνονται», εκτιμώντας πως η βελτίωση των εισοδημάτων θα αρχίσει από  εφέτος,  μαζί με τη διαφαινόμενη ανάκαμψη.

Το γεγονός της δημιουργίας κλίματος αισιοδοξίας, από μόνο του δεν είναι κακό και θα έλεγα επιβάλλεται, ιδιαιτέρως από αυτούς τους δύο. Το πρόβλημα και το κακό είναι ότι δεν κάνουν κάτι για να γίνουν πράξη αυτά που εύκολα λένε.

Γιατί ο λαός το μόνο που βλέπει είναι οι φόροι να ανεβαίνουν ενώ τα εισοδήματα  μειώνονται, η ανεργία να αυξάνεται, η φτώχεια να επεκτείνεται, η δημόσια παροχή υπηρεσιών  προς τους πολίτες να συρρικνώνεται, η δημόσια περιουσία να  εκποιείται και η εθνική κυριαρχία να αμφισβητείται.

Παράλληλα το «σύστημα» εξασφαλίζει την εκτόνωση της σιωπηλής λαϊκής οργής και απέχθειας, πετώντας σε τακτά χρονικά διαστήματα στον τηλεοπτικό  λάκκο των «λεόντων», περιθωριοποιημένους ή περιφερειακούς παίκτες της διαχρονικής διαπλοκής του, αφήνοντας προκλητικά ανέγγιχτους κεντρικούς πρωταγωνιστές των πολλαπλών σκανδάλων.

Με την πολιτική τους αυτή προσπαθούν, βοηθούμενοι και από τους δανειστές- εντολείς τους, να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία, προκειμένου να εξαθλιώσουν ολότελα τον λαό και να αρπάξουν μαζί με τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό  κλίμα εύλογα αναρωτιούνται οι σκεπτόμενοι πολίτες: Αντίπαλον δέος, που θα σταματήσει αυτή την καταστροφή, υπάρχει;  Οι άλλοι τι κάνουν;  Υπάρχουν; Τι αντιπροτείνουν;  Υπάρχει άλλος δρόμος;  Και αν ναι, γιατί δεν βγαίνουν μπροστά;  Γιατί δεν εξηγούν;  Γιατί δεν ξεσηκώνουν το λαό;  Και άλλα πολλά παρόμοια ερωτήματα,  που έχουν ως βάση το φλέγον ερώτημα:  Μπορεί η Αριστερά να κυβερνήσει;

Τα ερωτήματα αυτά είναι τόσο κοινότυπα,  όσο και αναπάντητα.  Η Αριστερά, δυστυχώς για τον λαό, παραμένει αμήχανη και  περιμένει  να πέσει η κυβέρνηση ως ώριμο φρούτο.  Δυσκολεύεται,  να πιάσει εγκαίρως τα μηνύματα των καιρών, κατατριβόμενη σε ατέρμονες αναζητήσεις της ιδεολογικής της καθαρότητας  και αφήνοντας τους αντιπάλους  «μόνους στο γήπεδο».

Αυτό όμως σήμερα δεν είναι  απλώς πολυτέλεια, είναι έγκλημα. Ο χειμαζόμενος λαός, που στριμώχνεται  στα καθημερινά συσσίτια της φιλανθρωπίας ή της μαύρης προπαγάνδας, ποσώς νοιάζεται ποιος και μέσω ποιου, σοσιαλιστικού,  λενινιστικού ή όποιου άλλου  τρόπου  θα εξασφαλισθεί η επιβίωσή του.

Και βέβαια κατανοώ  τα προβλήματα  συσχετισμών  που υπάρχουν σε παγκόσμια κλίμακα και κυρίως στο δικό μας ευρωπαϊκό συντηρητικό πολιτικό γίγνεσθαι, όμως περισσότερο τώρα από ποτέ είναι απαραίτητη η κυρίαρχη παρέμβαση της Αριστεράς.  Είναι χρέος της Αριστεράς, επιβαλλόμενο όχι μόνο από την ιδεολογία της αλλά και από την ίδια  την πεμπτουσία της ύπαρξής της, να σταματήσει την ολοκληρωτική καταστροφή της πατρίδας μας  και να βάλει φρένο στην εξαθλίωση του λαού.

Είναι χρέος κάθε αριστερού, κάθε δημοκράτη, κάθε προοδευτικού ανθρώπου, να ορθώσει το ανάστημα του και να ενταχθεί σε αυτόν τον πατριωτικό αγώνα.

Οι  συνθήκες οικονομικής  κατοχής, που βιώνουμε σήμερα, απαιτούν έναν στρατηγικό σχεδιασμό οικονομικής απελευθέρωσης. Αυτόν  το σχεδιασμό μπορεί να τον  κάνει μόνον η Αριστερά.

Τι απαιτείται για να προχωρήσει ένας τέτοιος σχεδιασμός;

Βασική προϋπόθεση η δουλειά, πολλή δουλειά. Οργανωμένη και σε βάθος. Σε συνθήκες ανθρωπιστικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης,  δεν χρειάζονται μακρηγορίες, αλλά μόνον λίγοι ξεκάθαροι και σαφείς στόχοι, γι’ αυτό που θέλουμε να πετύχουμε.  Ενδεικτικά αναφέρουμε ποιοι  θα μπορούσαν να ήταν αυτοί οι στόχοι:  Σταμάτημα της απάνθρωπης λιτότητας, ένα δίχτυ κρατικής προστασίας,  που θα εξασφαλίζει την πρόσβαση όλων και κυρίως των αναξιοπαθούντων κοινωνικών ομάδων στα βασικά αγαθά της περίθαλψης, του νερού και του ηλεκτρικού ρεύματος.  Άμεση διακοπή της ληστρικής  φοροεπιδρομής  στα μικρά εισοδήματα και τις μικρές ιδιοκτησίες. Αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης. Ταυτόχρονα επανεκκίνηση της οικονομίας της χώρας, μέσω των Δημοσίων Επενδύσεων, με στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Βασική προϋπόθεση επιτυχίας όλων αυτών είναι η ενημέρωση, η καθολική αποδοχή  και η ενεργή συμμετοχή του λαού. 

Σύμμαχοι, συναγωνιστές και συνοδοιπόροι σε αυτόν τον αγώνα, μπορούν να είναι όλοι όσοι ενστερνίζονται και κατανοούν την ανάγκη επανάκτησης της απολεσθείσας εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας.  Αυτός είναι ο μεγάλος εθνικός στόχος τώρα,  γιατί ο αγώνας είναι εθνικοαπελευθερωτικός.  Οτιδήποτε άλλο, αυτή τη στιγμή, διασπά τις δυνάμεις που πιστεύουν σε αυτόν το στόχο.

 Εξάλλου αυτό το έργο της διάσπασης το  έχει αναλάβει εργολαβικά με την φαιά προπαγάνδα της, η υποτελής δικομματική κυβέρνηση,   η οποία λυσσαλέα υπονομεύει κάθε προσπάθεια συσπείρωσης των λαϊκών  αντιμνημονιακών δυνάμεων.  

Το ζητούμενο βέβαια για εμάς , όπως προείπαμε, είναι τι κάνει η Αριστερά και όλες οι προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις.  Ελπίζουμε και ευχόμαστε το νέο έτος 2014, που είναι μια εκλογική χρονιά, να μπορέσουν να   ξεφύγουν επιτέλους από τον μικρόκοσμό τους, τον βερμπαλισμό και την χαλαρότητα, να βρουν αυτά που τους ενώνουν   και να δράσουν επιτέλους πρωταγωνιστικά. Οι καιροί ου μενετοί.

                                                                                                                                     Αθήνα 6.1.2014