Kεντρικά σημεία εισηγήσεων από τη δεύτερη ημέρα εργασιών της διημερίδας με θέμα "Έξοδος από την κρίση: Η Πρόκληση της Εναλλακτικής Πορείας".

ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ: H ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ»
Κεντρικά σημεία εισηγήσεων του Γιάννης Μηλιού, Καθηγητη Πολιτικής Οικονομίας και υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ:
Αναφορικά, τα κεντρικά σημεία εισήγησης του κ. Γιάννη Μηλιού,
Η Ελλάδα όπως και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν αποτελούν οικονομίες έντασης εργασίας,δεν μπορούν να στηρίξουν την ανάπτυξη και τη διεθνή τους ανταγωνιστικότητα στο χαμηλό κόστος εργασίας, αλλά στην τεχνολογική καινοτομία, στην κοινωνική συνοχή, στην αποτελεσματική διοίκηση, στην αποτελεσματική χρηματοδότηση, στις στρατηγικές δημόσιες επενδύσεις.
Επιχειρείται να «κατασκευαστεί» ένας νέος τύπος Ευρωπαίου εργαζομένου, με χαμηλό μισθό, ελαστικές συνθήκες εργασίας, μηδαμινά δικαιώματα, ελάχιστη δυνατότητα διαπραγμάτευσης απέναντι στην εργοδοσία.
Η κυβέρνηση Αριστεράς θα είναι υποχρεωμένη από τις συνθήκες να ασχοληθεί πρώτα με όλες τις βάναυσα πληττόμενες κατηγορίες του πληθυσμού, για να ανατρέψει την πορεία κοινωνικής αποσάρθρωσης και να δημιουργήσει μια διαφορετική από  την προτεινόμενη από τα μνημόνια κοινωνική συνοχή.
Οι τέσσερις πυλώνες που θα μπορούσαν να αποτελούν στοιχεία ενός ευρύτερου «προγράμματος για μια νέα κοινωνία» : άμεση αναδιανομή πλούτου,άμεση επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων,απομόχλευση του τραπεζικού συστήματος με ρύθμιση των χρεών προς τον ιδιωτικό τομέα και τα νοικοκυριά,θεσμικό πλαίσιο και οικονομικά κίνητρα για πρωτοβουλίες αυτοδιαχείρισης και αλληλέγγυων και συνεργατικών εγχειρημάτων ώστε να μπορέσουν οι νέοι και οι μακροχρόνια άνεργοι να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Κεντρικά σημεία εισήγησης του Σάββα Ρομπόλη, Καθηγητή Οικονομικής Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου , Επιστημονικός Διευθυντής ΙΝΕ-ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ, ειναι:
«Χρειάζεται εναλλακτική αναπτυξιακή πολιτική μετά την πολιτική εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα και σημείο αναφοράς αποτελεί η αύξηση της συνολικής ζήτησης.
Στην κατεύθυνση αυτή, τα ερωτήματα που απαιτείται ν’απαντηθούν είναι:
Απο ποιές πηγές από ποιες πηγές θα μπορούσε να προέλθει μια τέτοια αύξηση της ζήτησης.
Με τι ρυθμούς θα πρέπει αυτή να πραγματοποιηθεί.
Με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν οι βασικές ανισορροπίες της ελληνικής οικονομίας (δημοσιονομικό και εξωτερικό έλλειμμα) ενώ θα υπήρχε μία αύξηση της ζήτησης.
Με ποιές προϋποθέσεις και προοπτικές θα δημιουργηθούν οι συνθήκες παραγωγικής ανασυγκρότησης και διατηρήσιμης ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία.