Αντιπροσωπευτικό ή Προγραμματικό Προεδρείο στη ΓΣΕΕ;

                                                                                               των Δημήτρη Κατσορίδα,

μέλος Δ.Σ. σωματείου εργαζομένων ΙΝΕ/ΓΣΕΕ

Γιώργου Κολλιά,

μέλος Δ.Σ. της ΠΕΕΚΕΚ

Το 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ έχει περάσει στην ιστορία ως ένα συνέδριο όπου αποτύπωσε εν μέρει τις διεργασίες που συντελούνται ήδη στη βάση του κινήματος για ανατροπή των συσχετισμών, η οποία είναι θέμα χρόνου να πραγματοποιηθεί. Η τακτική που είναι ανάγκη να υιοθετήσουν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της Αριστεράς δεν μπορεί να περιορίζεται στο να προκηρύσσονται απλά και μόνο αγώνες. Αυτό που χρειάζεται είναι να ανασυγκροτήσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα με βάση τις ανάγκες και τις προκλήσεις του σήμερα. Είναι να σηκώσουμε το γάντι της πολιτικοποίησης των αγώνων. Είναι να ανοίξουμε ένα ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο προκειμένου οι αγώνες να βρουν πολιτική διέξοδο. Είναι να αναδείξουμε την αναγκαιότητα να φύγουν η Τρόικα και η Κυβέρνηση.

Κατά συνέπεια, μόνο με την αλλαγή προσανατολισμού θα ανοίξουν για το εργατικό κίνημα καινούργιοι δρόμοι. Βασική προϋπόθεση για αυτό είναι η αλλαγή των συσχετισμών δύναμης υπέρ των συνδικαλιστικών δυνάμεων της Αριστεράς. Αυτή η αλλαγή έχει αρχίσει ήδη να διαγράφεται με βάση και τα αποτελέσματα του 35ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ.

Στην κατεύθυνση αυτή, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΜΕ, του ΕΜΕΙΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οφείλουν να συγκροτήσουν ένα Ενιαίο Μέτωπο δράσης. Να απευθυνθούν στην βάση του συνδικαλιστικού κινήματος και στους χώρους δουλειάς με ένα ενωτικό κάλεσμα και με ένα συνεκτικό πολιτικό συνδικαλιστικό σχέδιο, με στόχο την κατάκτηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ξεκινώντας από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα. Ως πρώτο βήμα, σε μια τέτοια κατεύθυνση, είναι η από κοινού παρέμβασή τους για Προγραμματικό Προεδρείο στην ΓΣΕΕ. Και αυτό γιατί το ζήτημα της συγκρότησης προεδρείων, στα συνδικάτα, δεν είναι ζήτημα αρχής, αλλά τακτικής.

Όταν, λοιπόν, η ηγετική ομάδα που κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ έχει σοβαρές πολιτικές ευθύνες για την στάση της σχετικά με τον τρόπο που οργάνωσε την κοινωνική αντίσταση απέναντι στα Μνημόνια, αλλά και για την κατάσταση διάλυσης που επικρατεί στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, δεν μπορεί η Αριστερά να μοιράζεται θέσεις ευθύνης μαζί της, πολύ δε περισσότερο όταν οι συσχετισμοί που διαμορφώθηκαν στο τελευταίο Συνέδριο της ΓΣΕΕ είναι σε σημαντικό βαθμό πλασματικοί αφενός λόγω των αδιαφανών διαδικασιών νομιμοποίησης των αντιπροσώπων, αφετέρου λόγω του ότι πραγματοποιήθηκε με συσχετισμούς δύναμης του 2010-11.

Κατά συνέπεια, πρωτίστως, οφείλουμε να στείλουμε το πολιτικό μήνυμα της ενωτικής αριστερής και ενιαίας δράσης για την ανατροπή των συσχετισμών στο εσωτερικό των συνδικάτων, προτείνοντας προγραμματικό προεδρείο στις άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις της Αριστεράς και να αγωνιστούμε για ένα νέο έκτακτο συνέδριο, όπου θα εκφραστεί αυτή η ανατροπή. Αυτή η τακτική μπορεί να εφαρμοστεί και στις περιπτώσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων, καθώς επίσης των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων.