Ανεπίσημη μετάφραση την παρέμβαση (μέσω skype) του π. Υπουργού της Δημόσιας Διοίκησης της Ισπανίας Jordi Sevilla.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ: H ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ»
Παρέμβαση σε (ανεπίσημη μετάφραση) του Ισπανού
π. Υπουργού Δημόσιας Διοίκησης JordiSevilla
Αθήνα 10/03/2013
Ποια είναι η κατάσταση στην Ισπανία και πως προβλέπεται να εξελιχθεί; Ποιες είναι οι προοπτικές των προγραμμάτων λιτότητας, υπάρχει άλλη επιλογή ή αυτός είναι ο μόνος δρόμος;
Η κατάσταση στην Ισπανία είναι πολύ περίπλοκη.
Αυτό φάνηκε στη Βουλή κατά τη συζήτηση για την κατάσταση του έθνους.
Είμαστε σε χειρότερη κατάσταση από πέρuσι.
Η κυβέρνηση ακολουθεί ένα δρόμο πιστεύοντας πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα δει φως.
Αλλά αυτό που βλέπει ο πολίτης είναι ότι βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση από πέρυσι.
Πιστεύω ότι οι προοπτικές δεν είναι καλές.
Παρ’ όλο που διεθνείς οργανισμοί προβλέπουν για του χρόνου ανάπτυξη βασισμένη στις εξαγωγές.
Αυτό γινόταν πριν, είναι αλήθεια, η ισπανική οικονομία στηριζόταν στις εξαγωγές.
Αλλά οι ευρωπαϊκές προοπτικές δεν είναι καθόλου θετικές.
Η επιλογή ενδυνάμωσης του ευρώ για να ξεπεραστεί η ύφεση και να μπούμε από την ύφεση που έχουμε φέτος στη φάση της ανάπτυξης, χάρη στις εξαγωγές, δεν είναι πολύ πειστική πρόβλεψη.
Σίγουρα υπάρχουν εναλλακτικές. Πάντα υπάρχουν εναλλακτικές.
Αν δεν υπάρχουν εναλλακτικές δεν έχουμε δημοκρατία.
Πιστεύω ότι μερικά από τα προβλήματα που έχουμε τώρα συνδέονται με λανθασμένες αποφάσεις που λαμβάνονται τον τελευταίο καιρό.
Αποδείχτηκε ότι τα προβλήματα από την κρίση δεν λύνονται με προγράμματα περικοπών και βίαιης λιτότητας. Για ποιο λόγο συνεχίζονται να επιλέγονται αυτές οι μέθοδοι. Ποιος είναι ο ρόλος των χρηματοπιστωτικών συμφερόντων, του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και της γερμανικής πολιτικής στην κρίση.
Πιστεύω ότι είναι εμφανές πως βρισκόμαστε σε μια κρίση υπερχρέωσης.
Στην περίπτωση της Ισπανίας, κατά βάση, ιδιωτικού υπερδανεισμού.
Υπάρχει πολύ περισσότερο ιδιωτικόχρέος, νοικοκυριών και επιχειρήσεων,παρά δημόσιο χρέος.
Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο σημείο όπου δανειστές και οφειλέτες δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα.
Υπάρχουν αυτοί που υπεραμύνονται των συμφερόντων των δανειστών, στην προκειμένη περίπτωση η Γερμανία και, πάνω απ’ όλους, η καγκελάριος κα Μέρκελ.
Από την άλλη,είμαστε όσοι υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα των οφειλετών.
Και είναι εμφανέστατο πια ότι μόνο με λιτότητα, μόνο με σφίξιμο ζωναριού και μόνο με βάση στις περικοπές δαπανών, δεν θα μπορέσουμενα αντιμετωπίσουμε την κρίση χρέους.
Δεν θα μπορέσουμε να εξοικονομήσουμε αρκετά ώστε να αποπληρώσουμε αυτό το χρέος.
Και στο μεταξύ γινόμαστε μάρτυρες της εξαθλίωσης σημαντικών κοινωνικών στρωμάτων.
Πιστεύω ότι πρόκειται για μια στρατηγική κοντόφθαλμης και βραχύβιας υπεράσπισης των συμφερόντων των δανειστών.
Πιστεύω ότι η ανάπτυξη είναι αναγκαία. Διότι όσο δεν επανεργοποιείται η ανάπτυξη, όσο δεν επανενεργοποιούνται τα έσοδα, δεν θα μπορέσουμε να εξοφλήσουμε το χρέος, όσο και αν περικόψουμε τις δαπάνες.
Ποιες είναι οι συνέπειες για το ευρωπαϊκό μοντέλο και για την ακεραιότητα του κοινωνικού ιστού στην Ευρώπη ένεκα της επικράτησης ενός μοντέλου που βασίζεται σε προγράμματα δημοσιονομικών περικοπών και στην εσωτερική υποτίμηση.
Είναι πασιφανές ότιαμφισβητούνται όλα όσα, τη δεκαετία του ’60 στην Ευρώπη αποτέλεσαν την έννοια του λεγόμενου κράτους-ευημερίας.
Νομίζω ότι τίθεται υπό αμφισβήτηση η ίδια η ταυτότητα της Ε. Ε.
Ακόμα και στη συνθήκη του Mastricht, που αποσκοπεί στην νομισματική ένωση,
υπάρχει βάση για την πρόοδο της ευρωπαϊκής κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατικής προόδου των πολιτών.
Πιστεύω ότι κατεδαφίζουμε θεμελιώδεις αξίες που έχουν λειτουργήσει κι έχουν πετύχει.
Που επέτρεψαν υψηλά επίπεδα προόδου και ευημερίας στην Ευρώπη τωρα αμφισβητούνται.
Oι κοινωνικές ανισότητες θα μεγαλώνουν συνεχώς και αμφιβάλλω αν καταφέρουμε να τις αναστρέψουμε.
Πρέπει να προσέξουμε τον συσχετισμό δυνάμεων στην κοινωνία.Οι ισχυροί γίνονται ισχυρότεροι και οι αδύνατοι ολοένα πιο αδύνατοι.
Και αυτό σπάει την ταυτότητα του ευρωπαϊκού μοντέλου.
Είναι ασύλληπτο οι κοινωνίες και ο δημοκρατικός σχεδιασμός της Ευρώπης να βασίζονται στην σύγκρουση μεταξύ πλουσίων που γίνονται όλο και πιο πλούσιοι και φτωχών που γίνονται όλο και πιο φτωχοί.
Στην πράξη επισημαίνετε προβλήματα της δημοκρατίας στην Ευρώπη που έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται στον ορίζοντα...
Ναι, πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε προάγγελος, κατά κάποιον τρόπο, αυτού που αργότερα αποκαλέσαμε οικονομική παγκοσμιοποίηση.
Η εμπειρία της υπερεθνικότητας ως προϋπόθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει δώσει μια πολιτική απάντηση σε ένα υπερεθνικό περιβάλλον, για αντιμετώπιση των οικονομικών δυνάμεων που κινούνται στον κόσμο ανεμπόδιστα.
Πιστεύω πως αυτό που συμβαίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι επανεθνικοποίηση.
Οπισθοχωρούμε από το σημείο προόδου όπου είχαμε φτάσει στο τέλος του περασμένου αιώνα.
Και αυτό δεν συμβαδίζει με τον κόσμο της οικονομίας και των αγορών που λειτουργούν χωρίς περιορισμούς.
Από εκεί αρχίζει αυτή η σύγκρουση μεταξύ των οικονομικών δυνάμεων που κινούνται χωρίς φραγμούς σ΄όλο τον κόσμο, με πολίτες, με εργαζόμενους και με πολιτικές δυνάμεις διασφαλισμένες από την έννοια του εθνικού χώρου-κράτους.
Αυτό προκαλεί συγκρούσεις, παράγει σπίθες, δημιουργεί πολλές συγκρούσεις μεταξύ αυτών που αγωνίζονται για την δημοκρατία και αυτών που τη χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος.
Ποιες, λοιπόν, θα πρέπει να είναι οι βασικές προτεραιότητες σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη συγκρότηση μετώπων και συμμαχιών για μια διέξοδο για μια εναλλακτική λύση του προβλήματος;
Θα πρέπει να είμαστε ικανοί να το κάνουμε. Ο άξονας όπου θα κινηθούμε θα πρέπει να είναι η επάνοδος στην ανάπτυξη.
Η ανάπτυξη είναι αυτό που θα μας επιτρέψει να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής των πολιτών και, αφετέρου, να δημιουργήσουμε έσοδα ώστε οι χώρες που αναγκαστήκαμε να προσφύγουμε στην υπερχρέωση τα τελευταία χρόνια να επιστρέψουμε τα δάνεια.
Επιμένω ότι υπάρχει μια διαμάχη, μια μεγάλη σύγκρουση στην Ευρώπη μεταξύ των δανειστών και των οφειλετών.
Τώρα ζούμε το δεύτερο της στάδιο. Σύντομα θα δούμε και το τρίτο στάδιο.
Εκείνο όπου οι χώρες που χρωστούμε θα βγούμε στο ξεπούλημα. Θα φτηνύνουμε.
Θα γίνουμε αντικείμενο αγοράς από επενδυτικά κεφάλαια ή από επιχειρήσεις των χωρών δανειστών.
Αυτό δεν πρέπει να το χάσουμε από τα μάτια μας. Διότι τώρα περνάμε από ένα νέο συσχετισμό οικονομικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Και αν δεν αντιδράσουμε οι χρεωμένες χώρες, απαιτώντας νέους κανόνες του παιχνιδιού, απαιτώντας άλλο μοίρασμα της τράπουλας, απαιτώντας νέες δεσμεύσεις και, πάνω απ’όλα, απαιτώντας νέα πολιτική στρατηγική, η Ευρώπη όχι μόνο θα καταλήξει να ηγεμονεύεται από τη Γερμανία, αλλά ένα μεγάλο μέρος της, εκατομμύρια ευρωπαίων, δεν θα καταφέρουν να βρουν το νόημα μιας τέτοιας Ευρώπης.
Ευχαριστούμε πολύ κ. JordiSevilla. Ευχαριστούμε που ήσασταν μαζί μας.
Κι εγώ ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου