Ο Προϋπολογισμός του 2020 είναι προσαρμοσμένος στην μνημονιακή κανονικότητα.
Ο προϋπολογισμός είναι ανελεύθερος, από μια κυβέρνηση που δεσμεύεται απόλυτα από κάθε προηγούμενη μνημονιακή διάταξη, αλλά και μελλοντικούς στόχους που τρέχουν ακόμη.
Η Κυβέρνηση είχε πει ότι αυτός ο προϋπολογισμός θα είναι ο πρώτος αναπτυξιακός. Αναρωτιόμαστε από πού προκύπτει αυτό.
Που είναι τα μέτρα που θα φέρνανε και θα έβαζαν τη χώρα στη ραγδαία ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση;
Δεν προκύπτει τέτοια προοπτική ούτε από τα νομοσχέδια που φέρνουν και τις φωτογραφικές διατάξεις προς συγκεκριμένες επιχειρηματικές οικογένειες ούτε από τον προϋπολογισμό που κατάρτισαν.
Ο Πρωθυπουργός, ζήτησε εντολή από τους Έλληνες πολίτες για να κυβερνήσει, με σημαία τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, όταν ξέρουμε ότι το 2022 έτσι κι αλλιώς μειώνονται οι στόχοι στο 2,2%.
Άρα, είναι ικανοποιημένος με μείωση κατά 0,2% των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2022, αν κι όταν την πάρει;
Ο νέος προϋπολογισμός, δίνει διαπιστευτήρια υπακοής.
Τελικά κύριοι κυβερνώντες πότε θα παραδεχθείτε ότι ζούμε σε μια χώρα η οποία έχει βυθιστεί στην κρίση χρέους, η οποία οδήγησε σε κρίση της κοινωνίας συνολική, ενώ ακόμα δεν ξέρουμε βασικούς δείκτες αυτού του ζητήματος του χρέους.
Το χρέος στην πράξη θα τρέχει με γρηγορότερο ρυθμό από την οικονομία και αυτό είναι πάρα πολύ κρίσιμο αφού οδηγεί σε μια σειρά από αδιέξοδα.
Η Κυβέρνηση προτιμά σε κάθε περίπτωση τα αδιέξοδα από τη διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του χρέους. Και αυτό θα μας οδηγήσει, δυστυχώς, σε έναν τοίχο αρκετά σύντομα.
Η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει με τα δωράκια στους μεγάλους επιχειρηματίες και με το κόστος στη μέση οικογένεια.
Η ταξική πολιτική φαίνεται ξεκάθαρα στο θέμα των έμμεσων φόρων. Οι έμμεσοι φόροι είναι ταξικοί φόροι, γιατί επιβαρύνουν δυσανάλογα τις φτωχότερες οικογένειες.
Ακόμα και ο ΕΝΦΙΑ αυξάνεται, παρά το πρώτο φορολογικό νομοσχέδιο. Τώρα βλέπουμε ότι προβλέπεται νέα αύξηση, ακριβώς επειδή αυξάνονται οι αντικειμενικές αξίες.
Ο ταξικός, όμως, χαρακτήρας φαίνεται πάρα πολύ έντονα και σε όλες τις ευρύτερες κοινωνικές δαπάνες.
Μειώνετε τις δαπάνες για τους ανασφάλιστους υπερήλικες, μειώνετε το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης, μειώνετε το επίδομα ενοικίου.
Μειώνετε τη συνταξιοδοτική δαπάνη και αυτό είναι πάρα πολύ κρίσιμο, καθώς έρχεται μαζί με τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την καταβολή των αναδρομικών που πιθανά θα αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας, αν και όταν εγκρίθηκε ο προϋπολογισμός από την επιτροπή και από τους ευρωπαϊκούς Θεσμούς, υπήρξε δέσμευση ότι σε περίπτωση που υπάρξει η υποχρέωση αποπληρωμής των αναδρομικών, αυτά θα προέλθουν από τον υφιστάμενο προϋπολογισμό του Υπουργείου Υγείας, άρα από περικοπές άλλων κοινωνικών παροχών.
Ο προϋπολογισμός για την παιδεία δηλώνει ένα πολύ συγκεκριμένο πράγμα, ότι δεν θα προχωρήσουν στις αναγκαίες προσλήψεις και θα κρατούν σε ομηρία τους αναπληρωτές.
Μειώνουν τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων κατά 37 εκ. ευρώ , καθώς και τη χρηματοδότηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας κατά 4.5 εκ. ευρώ.
Οι κοινωνικές δαπάνες τελικά για την κυβέρνηση, είναι περιττές.
Το Δημόσιο, η δημόσια παιδεία, η δημόσια υγεία είναι κάτι στο οποίο η κυβέρνηση δεν πιστεύει.
Το ΜέΡΑ25 σεβόμενο τις δεσμεύσεις προς τον Ελληνικό λαό, σωστά καταψηφίζει, αυτόν τον προϋπολογισμό, που δίνει διαπιστευτήρια υπακοής και δεσμεύεται απόλυτα από κάθε προηγούμενη μνημονιακή διάταξη .
Για την ΠΣΕ Δωδεκανήσου
Υπεύθυνος επικοινωνίας
Μπαράκας Αθανάσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου