ΔΗΚΚΙ
Κάνιγγος 12 - 106 82 ΑΘΗΝΑ
Τηλ. & Φαξ: 210 52 34 289
Ομιλία του Γιώργου Μπούτρη, γραμματέα της δ.ε. του ΔΗΚΚΙ,
στην ημερίδα «Κύπρος – Αιγαίο – Θράκη», της 22.01.2017
Είναι καιρός να απαντήσουμε!
ΕΝΟΤΗΤΕΣ:
-ΕΝΙΑΙΑ, ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΚΥΠΡΟΣ
-ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ Ν/Α ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ
-ΑΙΓΑΙΟ-ΘΡΑΚΗ-ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Αγαπητοί εισηγητές, αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Σας καλωσορίζουμε και χαιρετίζουμε την παρουσία σας σε ένα τόσο σημαντικό θέμα, όπως είναι το Κυπριακό.
Η ημερίδα γίνεται εν όψει:
-της πενταμερούς διάσκεψης που εξελίσσεται στην Ελβετία,
-του κινδύνου κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και
-της απαρχής του κατακερματισμού της ζώνης «Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη».
Η πενταμερής/πολυμερής Διάσκεψη για το Κυπριακό δεν αποτελεί μια πραγματική Διεθνή Διάσκεψη, από την οποία θα μπορούσε ίσως κανείς να ελπίσει λύση, με βάση το διεθνές δίκαιο. Άλλωστε, το γεγονός πως ο Ερντογάν επέλεξε να προβεί στην σχεδιασμένη αθλιότητα, της επίσημης καταγγελίας της Συνθήκης της Λοζάνης -αμέσως μόλις οριστικοποιήθηκε η διεξαγωγή της διάσκεψης- αρκεί για να αποδείξει και στους πλέον ανυποψίαστους, το τι εξυφαίνεται σε βάρος της ζώνης Κύπρος - Αιγαίο!
Η πενταμερής/πολυμερής διάσκεψη, αποτελεί μια κλειστή ιμπεριαλιστική επιδιαιτησία με επικεφαλής τις ΗΠΑ - Αγγλία και αιχμή του δόρατος την Τουρκία για να ανοίξει επίσημα από την Κύπρο, η συνολική αμφισβήτηση της ζώνης Κύπρος – Αιγαίο και συνολικά της σταθερότητας στην Βαλκανική.
Πρόκειται για μια διάσκεψη, κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση με την τριμερή διάσκεψη του ΄55 η οποία εισήγαγε την Τουρκία στην Κύπρο και γέννησε το Κυπριακό πρόβλημα.
Μια διάσκεψη, κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση με την διάσκεψη που δρομολόγησε τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, μη επιτρέποντας στην Κύπρο να ακολουθήσει έναν ομαλό δρόμο αυτοδιάθεσης, μετά από την αποτίναξη του αποικιοκρατικού ζυγού.
Απόδειξη για τούτο, είναι ότι στην πενταμερή/πολυμερή διάσκεψη, δεν θα συμμετέχουν και τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η μη συμμετοχή 3 μελών (Ρωσία, Κίνα, Γαλλία) εκτός των άλλων - αποκλείει πρακτικά και το ενδεχόμενο να τεθεί βέτο (όπως έγινε το 2004 από την Ρωσία), σε μια πολύ πιθανή εκτροπή της διάσκεψης σε έναν δρόμο κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και πολτοποίησης - κατακερματισμού του νησιού.
Αυτός ο δρόμος, ο οποίος φαντάζει πολύ πιθανός, ακριβώς λόγω της στρατηγικής της πολτοποίησης και του κατακερματισμού, που ακολουθούν πιστά -με εξέχον κρατικό εκτελεστικό όργανο την Τουρκία- τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Δύσης στην περιοχή της Ν-Α Μεσογείου (Συρία, Ιράκ, Λιβύη κ.λ.π.), είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα.
ΝΑΙ! «…όσο και για την Ελλάδα», διότι είναι εμφανές, ότι είναι ενιαίο το γεωστρατηγικό Μέτωπο Κύπρος – Αιγαίο, το οποίο συνεχώς προσβάλλει ως «ισχυρός παίκτης» στην περιοχή το αναθεωρητικό – επεκτατικό καθεστώς της Τουρκίας.
«Ενιαίες» είναι οι εντεινόμενες παραβιάσεις των Ελληνικών και των Κυπριακών χωρικών υδάτων, της υφαλοκρηπίδας, του εθνικού εναέριου χώρου και του FIR. Ενιαία είναι και η γραμμή διάσπασης της ζώνης Κύπρος – Αιγαίο μέχρι τον 25ο Μεσημβρινό, που προωθεί με κάθε ευκαιρία η Άγκυρα, είτε υπό τους λεγόμενους «κεμαλιστές» (Οζάλ, Τσιλέρ, κ.ά.) είτε υπό τους ισλαμιστές (Ερντογάν, Ερμπακάν), με αποκορύφωμα την θέση αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης, που ξεστόμισε ο Ερντογάν.
Πρόκειται για την στρατηγική της τριχοτόμησης της ζώνης Κύπρος - Αιγαίο που ακολουθούν διαχρονικά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης για την μορφοποίηση και παγίωση μιας τρισυπόστατης κυριαρχίας, αυτής της ζώνης από Ελλάδα - ΝΑΤΟ - Τουρκία. Μια στρατηγική, η οποία είναι εμφανές, πως μετά την ήττα των ΗΠΑ στην Συρία έχει αναβαθμισθεί.
Χαρακτηρίσαμε «δρόμο χωρίς επιστροφή» την πενταμερή διάσκεψη, διότι με φορέα τον πρόεδρο της Κύπρου και μοιραίο άνθρωπο για το νησί, τον κ. Ν. Αναστασιάδη (δες αρπαγή του Κυπριακού τραπεζικού συστήματος, με την συναίνεσή του την άνοιξη του 2014), αλλά και τις τοποθετήσεις των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της (Συναγερμός, ΑΚΕΛ), δημιουργήθηκε διεθνώς κλίμα υψηλών προσδοκιών και ελπίδων για την επιτυχία της διάσκεψης.
Ελπίδων, στηριγμένων στην δήθεν καλή διάθεση που επιδεικνύει τον τελευταίο χρόνο η Τουρκοκυπριακή/Τουρκική πλευρά. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από πουθενά.
Η παγίδα είναι προφανής:
Η Αμερικανική πλευρά, που ενορχηστρώνει την διαδικασία, επιδιώκει να εμπεδωθούν υψηλές προσδοκίες στην διεθνή κοινότητα, έτσι ώστε στην πενταμερή διάσκεψη, η ελληνική πλευρά να μην μπορεί να αρνηθεί τίποτα, φοβούμενη ότι θα χάσει και τα τελευταία διεθνή ερείσματα και θα βρεθεί μόνη μπροστά στην υπαρκτή απειλή της Τουρκίας για προσάρτηση του κατεχόμενου Βορρά (εν όσω συνεχίζονται απ΄ την Άγκυρα κινήσεις για ενεργειακή ακόμη και Διοικητική σύνδεση).
Τότε βέβαια θα είναι αργά, οι εξελίξεις θα έχουν δρομολογηθεί, θα έχουμε φτάσει στο «χτύπημα του πέναλτι», όπως έγινε με το 2004 με το δημοψήφισμα για σχέδιο Ανάν. Τότε όμως, υπήρχε μια ελληνοκυπριακή ηγεσία, η οποία κόντρα στις ωμές απειλές των ΗΠΑ και της Ε. Ένωσης, αντιστάθηκε και «έσωσε την παρτίδα». Τώρα;
Όσον αφορά τέλος το «τυράκι», για τις καλές προθέσεις της -απολύτως υποταγμένης και πάντα ευθυγραμμισμένης με την Τουρκία Τουρκο/κυπριακής ηγεσίας (Ακιντζί, Έρογλου, Ταλάτ, Ντενκτάς)- όσο κι΄ αν ψάξει κανείς τα συμφωνημένα, δεν θα ανακαλύψει παρά αναμασήματα των πιο επαίσχυντων σημείων που περιείχε το «σχέδιο Ανάν»:
-Θεσμοθέτηση έξι βέτο για τον Τούρκο αντιπρόεδρο (όπως η συμφωνία της Ζυρίχης) για να επαναληφθούν καταστάσεις επίκλησης ξένων δυνάμεων όπως έγινε στην κρίση του 1963 – 1964, με τα βέτο Κιουτσούκ στο Μακάριο,
-επιπλέον «ειδικές πλειοψηφίες» των Τουρκοκυπρίων στα νομοθετικά σώματα ώστε να εκμηδενίζεται κάθε αξία της ψήφου του εκλογικού σώματος κ.ο.κ., για να δημιουργηθεί τελικά στη θέση της σημερινής Κυπριακής Δημοκρατίας, ένα μόρφωμα κυριολεκτικά στο «έλεος Ερντογάν».
Να δημιουργηθεί μια μόνιμα ανοιχτή πληγή για την Ελλάδα και τους λαούς της περιοχής, ένας «εγκεφαλικά νεκρός» κρατικός οργανισμός, εξαναγκασμένος να επιβιώνει εσαεί στην «Εντατική» των επεμβάσεων και της Αρμοστείας του ιμπεριαλισμού. Σημειώνουμε, ότι κάτω από τέτοιες συνθήκες ακυρώνεται στην πράξη και κάθε βήμα για την κατάργηση του καθεστώτος των εγγυητριών δυνάμεων, που πολύ σωστά θεωρείται το κλειδί για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού.
Σύνοψη όλων των προηγούμενων και «οδικός χάρτης» του «δρόμου χωρίς επιστροφή» αποτέλεσε, η απάντηση Ομπάμα σε σχετική ερώτηση του Μ. Ιγναντίου. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, ομίλησε για ένα «μεταβατικό κράτος» (κράτος γέφυρα), που θα αποφασίσει ποιος άλλος; η πενταμερής/πολυμερής διάσκεψη. ΠΡΟΣΟΧΗ! ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΟ «ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ»,
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ!
Να που μας οδήγησε το «ανήκουμε στην Δύση» και το «μας προστατεύει το ΝΑΤΟ».
Η γραμμή της εθνικής υποτέλειας Αθήνας – Λευκωσίας που στο Κυπριακό εκφράστηκε με τη πολιτική της διζωνικής δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η οποία μετά τη δραματική αλλαγή του παγκόσμιου συσχετισμού το 1990, μεταφραζόταν αυτόματα σε «διζωνική δικοινοτική Συνομοσπονδία» και οδηγούσε σε δύο κράτη και στην διαιώνιση της παρουσίας της Τουρκίας, μόνο ένα τέτοιο αποτέλεσμα μπορούσε να παράξει.
Εκτός από την «κρίση χρέους» και τη νέα κατοχή η Ελλάδα έχει πλέον εισέλθει και σε μια βαθιά γεωπολιτική - εθνική κρίση. Το «σχέδιο Ανάν» επανέρχεται, ως προπομπός και για την καρατόμηση του Αιγαίου !
ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ, ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Η Κύπρος, βρίσκεται σε κίνδυνο και μαζί της η Ελλάδα.
Με λεκτικό μόνο πρόσχημα την επανένωση του νησιού, οι επεκτατιστές (ιμπεριαλιστές) επιβάλλουν νέα συνθηκολόγηση συνολικής παράδοσης της Κύπρου. Αν πετύχουν, θα συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο για το Αιγαίο και τη Θράκη. Φέρνουν ένα νέο σχέδιο Ανάν.
Το ΔΗΚΚΙ, πιστεύει πως η εθνικο-απελευθερωτική πάλη στην εποχή μας, είναι ταυτόχρονα πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Συμμεριζόμαστε επίσης την άποψη, πως:
"Ποτέ ως τώρα δεν καταργήθηκε η σκλαβιά, λόγω καλής διαγωγής των σκλάβων".
Πιστεύουμε, ότι απέναντι στο δόγμα υποταγής, στις μεθοδεύσεις του σύγχρονου ιμπεριαλισμού και της νέας τάξης πραγμάτων, πρέπει να αντιπαρατίθεται ένα πραγματικό, αντι-ιμπεριαλιστικό διεθνιστικό κίνημα, όπως είχε αναδυθεί την εποχή της άνθησης των εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων.
Ένας γνήσιος πατριωτικός διεθνισμός, και για τούτο αντι-ιμπεριαλιστικός, οφείλει να διαπερνά το σημερινό αγώνα του ελληνικού λαού για την ανάκτηση της εθνικής του κυριαρχίας, μαζί με την στήριξη και της αντίστοιχης δίκαιης αξίωσης του κυπριακού λαού, για την υπεράσπιση της δικής του κυριαρχίας, με ανάκληση όσων τετελεσμένων την έχουν βάναυσα υπονομεύσει.
Η μεθοδευμένη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο, που συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια με «οικονομικά» και νομικο-πολιτικά μέσα, φαίνεται πλέον ότι οδηγεί και σε εδαφικούς διαμελισμούς, με αφετηρία την ολοσχερή κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που μεθοδεύεται με την πενταμερή διάσκεψη, ώστε ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής της, να μεταστραφεί σε ληξιαρχική πράξη θανάτου της.
Έχουμε αμετάκλητα εισέλθει στη γεωπολιτική σφαίρα της ρευστοποίησης συνόρων, της ανατροπής κρατικών οντοτήτων, διαμελισμών, αποικιοποίησης, και το στοιχείο αυτό δεν είναι κάτι «εξωτερικό» στο κοινωνικό μας ζήτημα, όπως πολλοί θεωρούν, αλλά αποτελεί θεμελιώδη πτυχή του.
Χρειάζεται να τεθεί πρωτίστως, το κεντρικό διακύβευμα και να γειωθεί με χειροπιαστή πολιτική πρόταση εξουσίας.
Χρειάζεται επομένως, να τεθεί το πολιτικό πρόταγμα της εθνικής κυριαρχίας και να στοιχειοθετηθούν οι δυνατότητες μιας αυθύπαρκτης πορείας της χώρας στη διεθνή σκηνή, για:
-την ανάκτηση του κλεμμένου δημόσιου και εθνικού πλούτου,
-την ανάκτηση του δικαιώματος χάραξης οικονομικής πολιτικής,
-την επαναφορά των δημοκρατικών κατακτήσεων και την υπεράσπιση της απειλούμενης συνέχειας και ακεραιότητας.
Χρειάζεται, συμπερασματικά, να τεθεί το γεωπολιτικό ζήτημα μιας νέας θέσης της χώρας στο διεθνές σύστημα, να αναιρεθεί το «ανήκουμε στην Δύση» και να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες που προσφέρει ο διαμορφωμένος ολιγοπολικός κόσμος.
Ο αγώνας (και η ρητορική μας), πρέπει να έχουν σήμερα ξεκάθαρα εθνικοαπελευθερωτικό και κοινωνικό – απελευθερωτικό χαρακτήρα, να κατακτούν με αυτό τον τρόπο την πολιτική ηγεμονία και να δίνουν ορατή διέξοδο μέσα στον λαό.
Να προωθούν την αυτοοργάνωσή του, σε σύγκρουση πρωτίστως με τις πολιτικές λογικές του ιμπεριαλισμού και των δήθεν υπερεθνικών του οργάνων (Ευρ. Ένωση - ΟΝΕ -ΝΑΤΟ), καθώς και με τις αδιέξοδες λογικές της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού που τις ακολουθούν.
Ο αγώνας μας πρέπει να αποκαλύπτει ταυτόχρονα την ελληνική άρχουσα τάξη, που παίζει τον ρόλο των στρατευμάτων της νέας κατοχής, καθώς και το επαγγελματοποιημένο και υποταγμένο πολιτικό σύστημα και τις συστημικές δυνάμεις.
Χρειάζεται επανασχεδιασμός των διεθνών οικονομικών και των άλλων σχέσεων της χώρας, με βάση σχέσεις ισοτιμίας και αμοιβαίου οφέλους, σε μια κατεύθυνση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και αξιοποίησης συμμαχιών με δυνάμεις όπως η Ρωσία και οι BRICS και ο επανασχεδιασμός της αμυντικής πολιτικής, με ολική αναδιαμόρφωση του στρατεύματος, πλήρη αποδέσμευσή του από τις νατοϊκές και άλλες εξαρτήσεις, ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας για τις ανάγκες αυτές, με ανάκτηση των παραγωγικών μας δυνατοτήτων.
Η λύση αναγνώρισης του πολεμικά καταπατημένου, εποικισμένου και στρατιωτικά φρουρούμενου τμήματος της Βορειο-Ανατολικής Κύπρου,
που προωθούν τώρα τα διεθνή επεκτατικά συμφέροντα,
είναι η αρχή εκχώρησης στην Τουρκία, άλλων τμημάτων της Εθνικής κυριαρχίας και του υπόγειου πλούτου της Ελλάδος, με αλλαγή των συνόρων και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζωνης (ΑΟΖ).
Το κράτος της Κύπρου θα γίνει κοινότητα.
Γι΄ αυτό η λύση είναι: ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΙΑΙΑ, ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ ΚΥΡΙΑΡΧΗ
Γι΄ αυτό: Μέχρι να είναι η Κύπρος ενιαία, αδιαίρετη και κυρίαρχη,
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΦΗΣΥΧΑΖΟΥΜΕ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ
"ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ"
Είναι το λιγότερο που έχουμε υποχρέωση να κάνουμε.
Είναι καιρός ν΄ απαντήσουμε.
ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ,
ΣΕ «ΕΝΙΑΙΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ,
ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ»!
Συνεχίζουμε στην Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Κρήτη, κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου