Ομιλία στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ 7/11/2012

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Χαιρετίζουμε τους εργάτες και τις εργάτριες, που σπάζοντας το φόβο, απορρίπτοντας την τρομοκρατία και το συμβιβασμό, σηκώνουν το κεφάλι και συμμετέχουν στη 48ωρη πανεργατική, πανελλαδική απεργία.

Τα νέα μέτρα που θέλει η συγκυβέρνησης να περάσει, οδηγούν στη σφαγή τα λαϊκά εισοδήματα και τα δικαιώματα των εργαζομένων:

·  Νέες μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, κατάργηση αυτών που απέμειναν από τα δώρα. Μείωση ακόμη και των κατώτερων συντάξεων καθώς και των συντάξεων του ΟΓΑ.

·  Κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.

·  Νέες δραστικές περικοπές στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην Yγεία και το Φάρμακο που κυριολεκτικά βάζουν σε κίνδυνο ακόμη και τις ανθρώπινες ζωές.

·  Καινούρια φοροεπιδρομή και νέα αβάσταχτα χαράτσια για το λαό μας για να στηριχθούν οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου.

Λένε ψέματα ότι δήθεν οι θυσίες αυτές θα είναι οι τελευταίες. Η κρίση ακόμη δεν έχει πιάσει πάτο. Έρχονται νέα πακέτα όπως δείχνει και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθερότητας. Ούτε τα μέτρα είναι προσωρινά. Θα είναι μόνιμα. Είναι προαπαιτούμενο για να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου μέσα από τη δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Οι πολιτικές και τα μέτρα που προβλέπουν τα μνημόνια έχουν έναν και μόνο στόχο. Την ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων με την κατακόρυφη αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Κρύβουν ότι είναι οι στρατηγικές της ΕΕ για να βγει από την κρίση το κεφάλαιο σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαών. Είναι αναγκαία για τα μονοπώλια και θανατηφόρα για το λαό. Είναι μέτρα ταξικά. Παίρνονται σε όλες τις χώρες. Δεν έχουν καμία σχέση με τα χρέη και τα ελλείμματα.

Αυτή είναι η ανάπτυξη που διακηρύσσουν: η ανάπτυξη του κεφαλαίου. Όποιο μείγμα της διαχείρισης και να προκριθεί, όποια κυβέρνηση και αν υπάρξει, θέλει εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, το λαό μας εξαθλιωμένο. Ακόμη και νέο κούρεμα να γίνει, θα συνοδευθεί με νέα μνημόνια και νέα δυσβάστακτα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα. Γι' αυτό ο λαός πρέπει να διεκδικήσει τη μονομερή διαγραφή όλου του χρέους.

Ταυτίζονται εδώ με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και της ΕΕ όταν ισχυρίζονται ότι πρέπει να στηριχθεί η πραγματική οικονομία με μια καλύτερη διαχείριση για να βγούμε από την κρίση. Σήμερα, που τα μονοπώλια κυριαρχούν παντού και καθορίζουν τα πάντα δεν είναι δυνατόν να γίνουν επενδύσεις, να φέρουν κέρδη και ταυτόχρονα να μειωθεί η ανεργία, να επανέλθουμε στις εργασιακές σχέσεις του '80 και του '90. Δε συμβαδίζουν καπιταλιστική κερδοφορία και λαϊκή ευημερία. Είναι πράγματα αντίθετα.

Δεν υπάρχει πολιτική που να συνδυάσει και τη διατήρηση των μονοπωλίων και την υπεράσπιση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Είτε θα είναι υπέρ των μονοπωλίων είτε υπέρ του λαού.

Υπάρχουν δύο δρόμοι διεξόδου απ' την κρίση:

Από τη μια είναι ο δρόμος που γνωρίζουμε σήμερα, που σημαίνει θυσίες από την εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες και ΕΒΕ, τις γυναίκες, τη νεολαία, για να δυναμώνουν τα ντόπια και ξένα μονοπώλια.

Από την άλλη είναι η διέξοδος απ' την κρίση υπέρ του λαού. Αυτό σημαίνει όμως σύγκρουση με την πολιτική του ευρωμονόδρομου, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους. Για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του.

Οι μέρες που περνάμε περικλείουν γεγονότα κρίσιμης σημασίας, που μπορεί να οδηγήσουν σε μία μικρή ή μεγαλύτερη νίκη του λαού, όσον αφορά τη στάση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας απέναντι στα νέα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση. Ο λαός πρέπει να αξιοποιήσει αυτές τις μέρες για να επιβάλει ρωγμές στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία με ελπίδα την καταψήφιση των νέων μέτρων. Το θέμα, βέβαια, κρίνεται πριν απ' όλα έξω απ' τη Βουλή.

Ξεκαθαρίζουμε, όμως, το εξής: Η καταψήφιση των μέτρων, ακόμα η μαζική καταδίκη των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης δίνει προοπτική στο λαό και ελπίδα στο βαθμό που ο λαός αποβάλλει κάθε φόβο, κάθε μοιρολατρία και κάθε αυταπάτη όσον αφορά την ένταξη, την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση γενικά και όχι μόνο στην Ευρωζώνη.

Ακριβώς η νίκη που μπορεί να έχει η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να χάσει τη δυναμική της κάτω απ' τους αλλεπάλληλους εκβιασμούς της κυβέρνησης, των κομμάτων και της ΕΕ όσον αφορά τη χρεοκοπία της Ελλάδας, την έξοδο απ' την Ευρωζώνη ή την εκταμίευση της μιας, της άλλης και της επόμενης δόσης.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η κλιμάκωση των αγώνων που απαιτείται, για να αποκρούσουν οι εργάτες την άγρια αντεργατική θύελλα, θέτουν επιτακτικά το ζήτημα της αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στο εργατικό κίνημα. Απαιτούν το ξεσκέπασμα και την απομόνωση όλων των «παλιών» και «νέων» συνδικαλιστικών δυνάμεων που ζεσταίνουν την πλάτη της μεγαλοεργοδοσίας και στηρίζουν την «ανταγωνιστικότητα», καλώντας τους εργάτες σε «αλλαγές» στη ΓΣΕΕ και τα συνδικάτα, εννοώντας όμως, μόνο και μόνο αλλαγή σκυτάλης στην ίδια καταστροφική για τους εργάτες κατεύθυνση της «κοινωνικής ειρήνης». Γι' αυτό και, πίσω από τα αιτήματά τους, δεν έχουν τίποτε άλλο, από την υπεράσπιση των μονοπωλιακών συμφερόντων.

Να δυναμώσει η ενότητα της εργατικής τάξης. Όχι όμως ενότητα που θα μας φέρνει στην αγκαλιά της εργοδοσίας, που θα διαλαλεί την ανταγωνιστικότητα, την καπιταλιστική ανάπτυξη, που θα οδηγεί την εργατική τάξη στον "κοινωνικό διάλογο, που όλοι μαζί θα κοροϊδεύουμε τους εργαζόμενους ότι μπορούν να συνυπάρχουν τα κέρδη των μεγάλων συμφερόντων μαζί με τα δικαιώματά μας, που θα μας οδηγεί στη λογική του εφικτού, του ρεαλιστικού, της αποδοχής ότι η αλλαγή του διαχειριστή της κρίσης μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο.

Άλλη είναι η ενότητα που έχει σήμερα ανάγκη ο λαός: Ενότητα που θα συσπειρώνει την εργατική τάξη απέναντι στην καπιταλιστική εργοδοσία, στους νόμους, στο κράτος της, που θα βοηθάει οι εργαζόμενοι να πετάξουν από πάνω τους τους εγκάθετους της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων, που θα προσανατολίζει στη συμμαχία με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, που θα έχει στόχο όχι μόνο την πάλη για επιμέρους βελτιώσεις, αλλά για το σύνολο των αναγκών της εργατικής οικογένειας, για την ανατροπή και την κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων, που δε θα αποδέχεται ότι πρέπει να πληρώσει ο εργατόκοσμος την κρίση των καπιταλιστών.

Αυτή την ενότητα φοβούνται οι παλιοί και νέοι «εργατοπατέρες» θέλουν να υποτάξουν το εργατικό κίνημα και τους αγώνες του στην εναλλαγή κυβερνήσεων και όχι στην ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Φοβούνται τη δυναμική της ταξικής πάλης.

Αποτελεσματικοί αγώνες σημαίνει πριν απ' όλα σύγκρουση με την καπιταλιστική εργοδοσία στους βασικούς κλάδους. Αυτό δε θέλουν. Αυτό φοβούνται.

Αποτελεσματικοί αγώνες σημαίνει σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ. Αυτό δε θέλουν γιατί αυτό δε συμφέρει τα μονοπωλιακά συμφέροντα. Όταν οι κύριοι αυτοί ισχυρίζονται ότι τα μνημόνια είναι αναποτελεσματική πολιτική, υποκρίνονται και λένε ψέματα.

Αποτελεσματικοί αγώνες σημαίνει καταδίκη των ρατσιστικών - ναζιστικών αντιλήψεων της «Χρυσής Αυγής». Να τους απορρίψει μαζικά, αποφασιστικά το εργατικό κίνημα. Να μη βρίσκουν εργοστάσιο να πάνε, συγκέντρωση να μιλήσουν για να σπείρουν το δηλητήριο του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, των δήθεν καλών πατριωτών καπιταλιστών.

Γι' αυτό πρέπει να ανοίξουμε πλατιά συζητήσεις στους τόπους δουλειάς για τη δική μας προοπτική. Προοπτική που συνδέεται με τον αγώνα για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Για να σχεδιάζουμε την παραγωγή με βάση αυτό που θα έχουμε ανάγκη και όχι με κριτήριο το κέρδος. Γιατί μόνο έτσι θα βρούμε δουλειά εμείς, θα εξασφαλιστούν θέσεις εργασίας για όλους. Μόνο σε αυτή την κατεύθυνση υπάρχει διέξοδος από την κρίση.

Θέλουμε τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, τα ξενοδοχεία στα δικά μας χέρια, σε μια δική μας εξουσία, γιατί μόνο έτσι από την παραγωγή τους, από τον πλούτο που θα παράγουν, θα δημιουργήσουμε και θα χρηματοδοτούμε ένα δίκτυο υπηρεσιών στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, στον Αθλητισμό, στον Πολιτισμό. Τώρα, με την καπιταλιστική ιδιοκτησία, ο πλούτος, τα κέρδη γίνονται καταθέσεις στην Ελβετία, πολυτελείς βίλες και κότερα, πολυτελής ζωή για τους λίγους και δεν πάει για την κάλυψη αυτών των αναγκών.

Σε αυτή την προοπτική δεν υπάρχουν χαμένες θυσίες. Το μέλλον που όλοι ποθούμε και ονειρευόμαστε είναι στα χέρια μας.

Να είναι όμως καθαρό: Λύση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κίνημα μαζικό, καλά οργανωμένο, χειραφετημένο από την κυρίαρχη πολιτική και τις συνταγές της ΕΕ.

Με αυτήν την απόφαση προχωράμε. Εδώ βρίσκεται η ουσία του καθημερινού αγώνα. Είναι αγώνας διαρκείας, αποφασιστικών και ανυποχώρητων αναμετρήσεων για να απαλλαγούμε από το βραχνά της πτώχευσης, το ζυγό της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, να απαλλαγούμε από τις δεσμεύσεις της ΕΕ.

Αυτό το μήνυμα από αύριο μεταφέρουμε στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στις γειτονιές, ο αγώνας εδώ δεν έχει διαλείμματα. Είμαστε σε ετοιμότητα για νέα κλιμάκωση. Δεν μπορούμε να σταυρώσουμε τα χέρια μπροστά στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, στην κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου.