Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους της χώρας -όπως και τον γενικό πληθυσμό της- σε καραντίνα, όχι μόνο λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, αλλά κυρίως λόγω του εξοβελισμού των όποιων ελάχιστων -από τα μνημόνια- εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει στον τόπο.
Από τον ματωμένο Μάη με τους εργάτες στο Σικάγο, μέχρι τους καπνεργάτες της Δράμας και της Θεσσαλονίκης, αλλά και την Πρωτομαγιά του 44' στην Καισαριανή, ο αγώνας των εργαζομένων όμως είναι γεμάτος αυταπάρνηση, θυσίες και αίμα. Το μέχρι πρότινος κεκτημένο του 8ώρου εργασίας φθίνει σε έναν κόσμο όπου αλλάζει και έχει μετατρέψει τους εργαζόμενους σε στρατιές ενοικιαζόμενων σε κρατικοδίαιτους ή "ομιλοδίαιτους" εργολάβους, χωρίς δικαιώματα, χωρίς άδειες, χωρίς ωράρια, χωρίς πλήρη εργασία και ασφάλιση, χωρίς κανένα αξιοπρεπή μισθό.
Κεκτημένα που με τα 10 χρόνια της βάρβαρης, νεοφιλελεύθερης επίθεσης των μνημονίων έγιναν ζητούμενα, μετά την κορωνοϊού εποχή γίνονται ακόμα πιο δύσκολα να διασφαλισθούν. Με μια νεοφιλελεύθερη, συντηρητική, μνημονιακή Κυβέρνηση που λειτουργεί ως φερέφωνο της τρόικας, του ΣΕΒ, των funds και της ολιγαρχίας, έναν συνδικαλισμό που στις πιο "επίσημες" τάξεις του έχει καταντήσει εργοδοτικός και κυβερνητικός, αλλά και μια επιθεώρηση εργασίας που παρακολουθεί σιωπηλά, ο κόσμος της εργασίας στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο έχει να δώσει μεγάλους και αδιάλειπτους αγώνες.
Οι διεκδικήσεις πρέπει να υπερκεράσουν ακόμα και τα πρώην κεκτημένα, καθώς ο αυτοματισμός που παρεισφρέει στην παραγωγή και η τεχνολογία πρέπει να υπηρετήσουν τις κοινωνίες και όχι τις ολιγαρχίες. Έτσι σύγχρονες μορφές πάλης αναδύονται παράλληλα στις ήδη υπάρχουσες για να απαιτηθούν μικρότερα ωράρια πλήρους απασχόλησης (όπως δειλά έχει αρχίσει να συμβαίνει σε κάποιες χώρες του κόσμου), ασφάλιση, πληρωμένες υπερωρίες, νόμιμες άδειες και μεγαλύτερους μισθούς. Μακριά, έξω και κόντρα στις νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές πεπατημένες τους.
Επειδή όμως η γιορτή των εργατών συμπίπτει και με την Άνοιξη, που πάντα θα μας θυμίζει την νικηφόρο έκβαση των καλών, άλλα δύσκολων αγώνων, δεν πρέπει να λησμονούμε τα λόγια του Ποιητή: "Μπορεί να κόψουν όλα τα λουλούδια, όμως δεν θα μπορέσουν να εμποδίσουν στο τέλος την Άνοιξη να ρθει" (Πάμπλο Νερούδα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου