ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΦΩΛΙΑ ΦΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΣΑΛΑΛΙΩΝ Η Ε.Ε.
Από την σύνταξη 7Απριλίου 2020
7 Απριλίου, 2020
Γίνεται όλο και δυσκολότερο να ξεχωρίσεις ποιο είναι το χειρότερο, η ραγδαία εξάπλωση του ιού ή το ηφαίστειο της ανεργίας. Η θνησιμότητα παραμένει χαμηλή αλλά η διάδοση της ασθένειας είναι πρωτοφανής, προκαλεί πανικό, με τη συμβολή και των ΜΜΕ. Η ελπίδα να βρεθεί σύντομα εμβόλιο ή θεραπεία παραμένει αμφίβολη. Προβάλλει στον ορίζοντα η πιθανότητα να κλονιστεί συθέμελα η Ε.Ε., ακόμα και να διαλυθεί, με ευθύνη της Γερμανίας.
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ διαφαίνονται καλές πιθανότητες συμμαχίας ομάδας κρατών εναντίον του Βερολίνου και των όποιων συμμάχων του. Την ένταση της διαμάχης αποκάλυψε ο Σαλβίνι, πρώην υπουργός, ηγέτης της Λέγκας και πιθανότερος νικητής των προσεχών εκλογών. «Η Ε.Ε. είναι φωλιά φιδιών και τσακαλιών» δήλωσε ο Σαλβίνι εν ονόματι μιας Ιταλίας που Βρυξέλλες /Βερολίνο εγκατέλειψαν στο έλεος του κορωνοϊού.
Η οργή του κόσμου στην Ιταλία υποχρέωσε την κυβέρνηση, όπως και στην Αθήνα, να εγκαταλείψει νεοφιλελεύθερες αγκυλώσεις και να αγνοήσει απειλές για συνεργασία με τον «εχθρό». Αντιθέτως, μόλις η Ρώμη ζήτησε βοήθεια από Κίνα, Ρωσία και Κούβα έσπευσε και ο Τραμπ να τείνει χείρα βοηθείας. Η Κίνα, λένε στη Δύση, κρύβει τους νεκρούς από τον κορωνοϊό. Ίσως. Αλλά, δυστυχώς, ο δυτικός κόσμος έχει πει πολλά και αποδεδειγμένα ψέματα.
Ο Τραμπ στέλνει βοήθεια στην Ιταλία, μαχαιρώνοντας τη Γερμανία που εγκατέλειψε τη Ρώμη επειδή ο Σαλβίνι κλίνει προς τις ΗΠΑ. Η εξέλιξη της Λέγκας είναι αποκαλυπτική και διδακτική για την επιρροή του κόσμου, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην Ελλάδα με τη Ν.Δ.. Η Λέγκα ήταν αρχικά η φωνή των πλούσιων αστών του Μιλάνου, κέντρο της ανδρικής μόδας, υποστηρικτών της απόσχισης του υπεροπτικού «ευρωπαϊκού» βορρά από τον καθυστερημένο ιταλικό νότο. Η Λέγκα ήταν μια σκληροτράχηλη τοπικιστική Δεξιά με αρχηγό τον Φίνι όπου, όμως, οι Ιταλοί, ακόμα και το τότε υπαρκτό Κ.Κ., δεν την χαρακτήριζαν φασιστική, όπως την αποκαλούσαν συλλήβδην και επιπόλαια στην Ελλάδα. Η Λέγκα, από «επαρχιακό» κόμμα της απόσχισης μετεξελίχθηκε σταδιακά σε υποστηρικτή της εθνικής κυριαρχίας, στον ίδιο δρόμο με τη Λεπέν. Η Λέγκα προσαρμόστηκε στην αλλαγή στάσης των πλούσιων παραγόντων αλλά και του κόσμου στο Μιλάνο όταν διαπίστωσαν ότι οι ιθύνοντες στο Βερολίνο και κυρίαρχοι των Βρυξελλών τους έβλεπαν, στην καλή περίπτωση, ως υπηρέτες με λιβρέες και λευκές περούκες ενώ προορίζουν τους παρακατιανούς Έλληνες για γκαρσόνια με λερωμένες ποδιές, όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ο κορωνοϊός, οι Πρέσπες, η εισβολή στον Έβρο, η συνεχής τουρκική απειλή, το φάσμα της ανεργίας και της ανέχειας συγκλίνουν, δεν τα χωρίζουν σινικά τείχη, είναι ένα πρόβλημα με διάφορες μορφές
ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ότι όλα αυτά είναι περιττές φλυαρίες την εποχή του κορωνοϊού. Δεν χρειάζεται καν να θυμηθούμε ότι «για σε χτυπάει η καμπάνα», όπως έλεγε ο Μαρξ. Αρκεί ότι Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία αλλά και η Ελλάδα, ζητούν από τη Γερμανία να αλλάξει πολιτική. Ειδικά για μας, η καμπάνα δεν χτύπησε πρώτη φορά ούτε στα νησιά, ούτε στον Έβρο, ούτε με τον κορωνοϊό, αλλά ήχησε πιο πριν βαριά και εκκωφαντικά στις Πρέσπες, με υπογραφή Τσίπρα. Ο κορωνοϊός, οι Πρέσπες, η εισβολή στον Έβρο, η συνεχής τουρκική απειλή, το φάσμα της ανεργίας και της ανέχειας συγκλίνουν, δεν τα χωρίζουν σινικά τείχη, είναι ένα πρόβλημα με διάφορες μορφές. Συνοπτικά, είτε η αλληλεγγύη θα εφαρμοστεί τώρα, στα δύσκολα, είτε η Ε.Ε. θα πάει για διάλυση υπό την πίεση του κόσμου στις κυβερνήσεις. Είμαστε μια-δυο στάσεις πριν από το τέρμα. Έτσι δεν γίνεται πια να ζήσουμε.
Η ελληνική ελίτ «τυφλή τα τ’ ώτα τον τε νου τα τ’ όμματι» δεν καταλαβαίνει ότι το μέλλον της καθρεφτίζεται στα παθήματα δικών της ανθρώπων, όπως οι πρώην μεγαλόσχημοι διοικητές και πρόεδροι Τραπεζών τύπου Κωστόπουλου και Σάλα, αν τους θυμάστε. Ζητούσαν όλο και πιο πολλά και βαθιές αλλαγές. Οι αλλαγές έγιναν αλλά τους πήραν σβάρνα αφήνοντάς τους άναυδους. Κάποιοι, οι πραγματικά ισχυροί, τους έδιωξαν και έφεραν φρέσκους για να κάνουν κουμάντο, να έχει νέο πρόσωπο η αλλαγή για να φανεί σε όλο της το μεγαλείο.
Η ελίτ του πολιτικού κόσμου σκάβει τον λάκκο της όταν αφήνει διαρροές για απολύσεις, κόψιμο μισθών, μειωμένα εργασιακά δικαιώματα ακόμα και αν διαψεύδονται. Δεν είναι πρωτοφανής η δημόσια αλλά ανεπίγνωτη εξαγγελία αυτοκτονίας, έτσι έχουν χαθεί ένα σωρό εκλογές. Η αντιπολίτευση δεν τα πάει καλύτερα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι υπόδειγμα αυτοκτονικού κόμματος. Υποσκάπτει καθημερινά τη χρησιμότητά του ως στήριγμα του συστήματος με ασυναρτησίες, διγλωσσία και τον εθνομηδενισμό του. Καλλιεργώντας με αισιοδοξία την αυταπάτη ότι η «μετριοπάθεια» του αρχηγού σε δήθεν αντίθεση με την αμετροέπεια των υποκάτω, («και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι») είναι ο ασφαλής δρόμος επανόδου στην εξουσία.
ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ θα γίνουν, όταν είναι η ώρα τους. Αλλά τι θα απογίνουν όσοι πάρουν τις αποφάσεις; Θα είναι άκρως επιπόλαιη κάθε απάντηση του είδους «και τι με νοιάζει εμένα» λες και η κατασκευή του μέλλοντος είναι υπόθεση κάποιων άλλων.
Κατά τα άλλα, θυμίζω, ο πολύς Ντράγκι, πρώην μεγάλο αφεντικό της ευρωτράπεζας, επανέλαβε τις θέσεις του R. D. Steel, πρώην μεγαλοπράκτορα της CIA, φίλου του Τραμπ, ότι πρέπει να διαγραφούν τα χρέη κρατών και ιδιωτών. Ο Ντράγκι είπε, όμως, να διαγραφούν μόνο τα ιδιωτικά χρέη, δηλαδή να αφεθεί η Γερμανία ελεύθερη να συνεχίζει να στραγγίζει την Ελλάδα και άλλους ανήμπορους ευρωπαίους. Το κουδούνι του τέλους ξεκουφαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου