Σημαία: Διεκδικούμε ή απεμπολούμε τα σύμβολα;

(Ανακοίνωση του ΔΗΚΚΙ 24-11-2016)

Ο σύγχρονος κοσμοπολιτισμός πήρε την πιο ακραία μορφή του στην κυβερνητική εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ:

Α. Πετρόπουλος (δημοσιογράφος της Αυγής): Το κάψιμο της Σημαίας δεν σημαίνει τίποτα! Είναι ένα κομμάτι πανί! (Στην εκπομπή του Σπύρου Ευαγγελάτου - 18.11.2016)

Κατανοεί κανείς την οργή των «αντιεξουσιαστών» κ.ά. απέναντι στις εξουσίες του ελληνικού κράτους και στην πατριδοκαπηλία στο όνομα της οποίας έχουν καταπατηθεί τα δημοκρατικά δικαιώματα, έχουν διαπραχθεί και διαπράττονται εγκλήματα κατά του λαού.

Κατά του λαού όμως στρέφεται και το κάψιμο των συμβόλων του. Γιατί ο λαός δεν χαρίζει στο αστικό κράτος, στους οικονομικούς και πολιτικούς δωσίλογους της νέας κατοχής την ελληνική σημαία, όπως δεν την χάρισε στο έπος της Εθνικής Αντίστασης και στον αντιδικτατορικό αγώνα. 

Μια τέτοια πράξη δεν αποτελεί πολιτική πράξη. Αποτελεί μια ανιστόρητη, αποϊδεολογικοποιημένη και - αν σκεφθεί κανείς ότι η σημαία ταυτοποιήθηκε στην συνείδηση του λαού με τη μεγάλη ελληνική επανάσταση του ΄21 και όλο τον Αγώνα του 41-΄49 - μηδενιστική - απαράδεκτη πράξη.

Η σημαία άραγε συμβολίζει το «αστικό κράτος» και τους μηχανισμούς του, την ίδια την πολιτική εξουσία των καπιταλιστών; ή κάτι ευρύτερο; Είναι μια σημαία όπως εκείνη των ηγεμόνων της φεουδαρχίας; Εκτός αν, ελέω Παγκοσμιοποίησης, υποχρεωθούμε να αποδεχθούμε ότι στην Ελλάδα και αλλού τα έθνη δεν προϋπήρχαν και δεν δημιούργησαν τα κράτη αλλά αντίθετα τα καπιταλιστικά κράτη δημιούργησαν τα έθνη, όπως έγινε στην Β. Ευρώπη και διδάσκει η μεταμοντέρνα αντίληψη για το έθνος.

Πολύ περισσότερο, αν αποδεχθούμε τον ζυγό της νέας κατοχής και ψάχνουμε, ως άλλοθι, να φέρουμε σε αντίθεση τον ταξικό με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Δεν έρχονται όμως καθόλου σε αντίθεση. Η παγκόσμια προοδευτική σκέψη διαθέτει γερά θεμέλια επ΄ αυτού και δεν έχει φυσικά καμία απολύτως σχέση με την μεταμοντέρνα συλλογιστική του δημοσιογράφου της Αυγής:

«Η διαρκής επανάσταση δεν είναι ένα απομονωμένο άλμα του προλεταριάτου, αλλά αντίθετα, η ανοικοδόμηση ολόκληρου του έθνους κάτω από την ηγεσία του προλεταριάτου. Με αυτόν τον τρόπο συνέλαβα και διερμήνευσα την προοπτική της διαρκούς επανάστασης»

Λ. Τρότσκι. Διαρκής επανάσταση. Κεφάλαιο 2,σελίδα 68

Θα πρέπει να ξεφύγει κανείς απ΄ τη «μοναδική σκέψη» της Παγκοσμιοποίησης, την οποία μάλιστα ίσως συγχέει με τον… Διεθνισμό και η οποία ωρύεται σήμερα κατά του «έθνους». Θα πρέπει να ανατρέξει στην ιστορία, στις πολλές ιστορίες της γέννησης των διαφόρων εθνικών κρατών, στην προϊστορία, στις συστατικές πράξεις και τα σύμβολά τους, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσας.

Ας ανατρέξουμε σε πιο πρόσφατα γεγονότα για να καταδείξουμε το μηδενιστικό και απαράδεκτο της πράξης αυτής. 

Στο Πολυτεχνείο το 1973 οι φοιτητές είχαν αναρτήσει την ελληνική σημαία.

Και η στρατιωτική δικτατορία, μιλούσε για την πατρίδα και την διεκδικούσε όπως και τα σύμβολά της, αυτό όμως δεν σήμαινε ότι όσοι στάθηκαν απέναντί της έπρεπε να τα απεμπολήσουν. Και έπραξαν ορθά να τα επαναδιεκδικήσουν, προσδίδοντας ένα άλλο νόημα, το γνήσιο, θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος, νόημά τους.

Ας ανατρέξουμε και σε κάτι άλλο. Στην κατάρρευση των καθεστώτων του λεγόμενου «υπαρκτού» σοσιαλισμού τα οποία είχαν διατηρήσει ως σύμβολο την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. Όταν αυτά τα καθεστώτα κατέρρευσαν, μεγάλες μάζες που τα ταύτισαν με ό,τι δήλωναν πως εκπροσωπούσαν, έκαψαν την κόκκινη σημαία. Το γεγονός ότι αυτό αποτέλεσε μια πράξη όχι εναντίον των καθεστώτων (αυτά δεν ήταν ήδη σοσιαλιστικά) αλλά υπέρ του ιμπεριαλισμού, αποδείχθηκε στην συνέχεια με τον εξανδραποδισμό και τη γενοκτονία που επακολούθησε.

Ο κοσμοπολιτισμός χρησιμοποιείται σήμερα πιο επιθετικά από την άρχουσα τάξη στη θέση της πατριδοκαπηλείας (να γίνουμε Ευρώπη-έστω και Λιθουανία, να πέσουν τα σύνορα κ.ό.κ.) η οποία υποβαθμίζεται σε δευτερεύοντα ρόλο και αφήνεται στη χώρα μας και διεθνώς στη δημαγωγία της συνοδού και ομοούσιας της Παγκοσμιοποίησης ακροδεξιάς..

Ο κοσμοπολιτισμός και η Παγκοσμιοποίηση διεκδικούν το κάψιμο των ιστορικών συμβόλων, την κατάλυση των «εθνικών κρατών», όχι βέβαια όλων, αλλά των αδύναμων χωρών της Περιφέρειας, τα οποία καθίστανται βορά των μητροπολιτικών κέντρων της Δύσης και του Γερμανικού επεκτατισμού. (Ο τελευταίος όπως γνωρίζουμε από την ιστορία του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ έχει πολλά προηγούμενα με την ελληνική σημαία και επομένως έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος από το κάψιμό της). 

Το ίδιο ικανοποιημένος από αυτή την πράξη, λογικά, θα πρέπει να έμεινε και ο μακελλάρης των λαών και των εθνικών κρατών κ. Ομπάμα ο οποίος θυσίασε τις τελευταίες μέρες του στο οβάλ γραφείο για να μας επισκεφθεί και να προωθήσει τι άλλο; το νέο σχέδιο Ανάν για την καρατόμηση της Κύπρου και κατ΄ επέκταση των Ανατολικών συνόρων της χώρας μας. Αλήθεια, τι μπορεί να συμβολίζει η ενέργεια αυτή όχι στα μάτια όσων την έκαναν, αλλά στα δικά του;