Η πενταμερής / πολυμερής Διάσκεψη για το Κυπριακό για την προετοιμασία της οποίας πρόκειται να επισκεφθεί την Άγκυρα ο Α. Τσίπρας δεν αποτελεί μια πραγματική Διεθνή Διάσκεψη για το Κυπριακό από την οποία θα μπορούσε ίσως να ελπίσει κανείς μια λύση με βάση το διεθνές δίκαιο. Άλλωστε, το γεγονός και μόνο πως ο Τ. Ερνογάν επέλεξε να προβεί στη σχεδιασμένη αθλιότητα της επίσημης καταγγελίας της Συνθήκης της Λοζάνης μόλις έγινε γνωστή η επίσκεψη Τσίπρα αρκεί για να αποδείξει και στους πιο δύσπιστους το τι εξυφαίνεται σε βάρος της ζώνης Κύπρος - Αιγαίο!
Η πενταμερής/πολυμερής Διάσκεψη αποτελεί μια κλειστή ιμπεριαλιστική επιδιαιτησία με επικεφαλής τις ΗΠΑ - Αγγλία και αιχμή του δόρατος την Τουρκία για να ανοίξει επίσημα από την Κύπρο η συνολική αμφισβήτηση της ζώνης Κύπρος – Αιγαίο και συνολικά της σταθερότητας στην Βαλκανική.
Πρόκειται για μια Διάσκεψη καθ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση με την τριμερή Διάσκεψη του ΄56 η οποία εισήγαγε την Τουρκία στην Κύπρο και γέννησε το Κυπριακό πρόβλημα. Καθ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση με την Διάσκεψη που δρομολόγησε τις συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου μη επιτρέποντας στην Κύπρο να ακολουθήσει έναν ομαλό δρόμο αυτοδιάθεσης μετά από την αποτίναξη του αποικιοκρατικού ζυγού.
Απόδειξη για τούτο είναι ότι στην πενταμερή/πολυμερή Διάσκεψη δεν θα συμμετέχουν και τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η μη συμμετοχή αυτών των μελών - εκτός των άλλων - αποκλείει πρακτικά και το ενδεχόμενο να τεθεί βέτο (όπως έγινε το 2004 από την Ρωσία) σε μια πολύ πιθανή εκτροπή της Διάσκεψης σε έναν δρόμο κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και πολτοποίησης - κατακερματισμού του νησιού.
Αυτός ο δρόμος, ο οποίος φαντάζει πολύ πιθανός ακριβώς λόγω της στρατηγικής της πολτοποίησης και του κατακερματισμού που ακολουθούν πιστά - με εξέχον κρατικό εκτελεστικό όργανο την Τουρκία - τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Δύσης στην περιοχή της Ν. ΑΝ. Μεσογείου (Συρία, Ιράκ, Λιβύη κ.λ.) είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα.
Γράφουμε «όσο και για την Ελλάδα» διότι είναι εμφανές ότι το γεωστρατηγικό Μέτωπο Κύπρος - Αιγαίο το οποίο συνεχώς προσβάλλει ως «ισχυρός παίκτης» στην περιοχή το αναθεωρητικό – επεκτατικό καθεστώς της Τουρκίας είναι ενιαίο.
«Ενιαίες» είναι οι εντεινόμενες παραβιάσεις των Ελληνικών και των Κυπριακών χωρικών υδάτων, της υφαλοκρηπίδας, του εθνικού εναέριου χώρου και του FIR. Ενιαία είναι και η γραμμή διάσπασης της ζώνης Κύπρος – Αιγαίο μέχρι τον 25οΜεσημβρινό που προωθεί με κάθε ευκαιρία η Άγκυρα είτε υπό τους λεγόμενους «κεμαλιστές» (Τ. Οζάλ, Τ. Τσιλέρ κ.ά.) είτε υπό τους ισλαμιστές (Ερντογάν, Ερμπακάν) με αποκορύφωμα την θέση αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης που ξεστόμισε ο Ερντογάν. Πρόκειται για την στρατηγική τηςτριχοτόμησης της ζώνης Κύπρος - Αιγαίο που ακολουθούν διαχρονικά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης για την μορφοποίηση και παγίωση μιας τρισυπόστατης κυριαρχίας αυτής της ζώνης από Ελλάδα - ΝΑΤΟ - Τουρκία. Μια στρατηγική η οποία είναι εμφανές πως μετά την ήττα των ΗΠΑ στην Συρία έχει αναβαθμισθεί.
Ο «δρόμος χωρίς επιστροφή» το τυράκι και η παγίδα
Χαρακτηρίσαμε «δρόμο χωρίς επιστροφή» την πορεία προς μια πενταμερή/πολυμερή Διάσκεψη διότι με φορέα τον πρόεδρο της Κύπρου και μοιραίο άνθρωπο για το νησί Ν. Αναστασιάδη (δες αρπαγή του Κυπριακού τραπεζικού συστήματος με την συναίνεσή του την άνοιξη του 2014) αλλά και τις τοποθετήσεις των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της (Συναγερμός, ΑΚΕΛ) δημιουργήθηκε διεθνώς κλίμα υψηλών προσδοκιών και ελπίδων για την επιτυχία της Διάσκεψης. Ελπίδων στηριγμένων στην δήθεν καλή διάθεση που επιδεικνύει τον τελευταίο χρόνο η Τουρκοκυπριακή/Τουρκική πλευρά. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από πουθενά. Η παγίδα είναι προφανής:
Η Αμερικανική πλευρά που ενορχηστρώνει την διαδικασία επιδιώκει να εμπεδωθούν υψηλές προσδοκίες στην διεθνή κοινότητα έτσι ώστε στην πενταμερή/πολυμερή η ελληνική πλευρά να μην μπορεί να αρνηθεί τίποτα φοβούμενη ότι θα χάσει και τα τελευταία διεθνή ερείσματα και θα βρεθεί μόνη μπροστά στην υπαρκτή απειλή της Τουρκίας για προσάρτηση του κατεχόμενου Βορρά (ήδη έχουν αρχίσει απ΄ την Άγκυρα κινήσεις για ενεργειακή ακόμη και Διοικητική σύνδεση).
Τότε βέβαια θα είναι αργά, οι εξελίξεις θα έχουν δρομολογηθεί, θα έχουμε φτάσει στο «χτύπημα του πέναλτι» όπως έγινε με το 2004 με το δημοψήφισμα για σχέδιο Ανάν. Τότε όμως υπήρχε μια ελληνοκυπριακή ηγεσία η οποία κόντρα στις ωμές απειλές των ΗΠΑ και της Ε. Ένωσης αντιστάθηκε και «έσωσε την παρτίδα», τώρα;
Όσον αφορά τέλος το «τυράκι» για τις καλές προθέσεις μιας απολύτως υποταγμένης και πάντα ευθυγραμμισμένης με την Τουρκία Τουρκο/κυπριακής ηγεσίας (Ακιντζί, Έρογλου, Ταλάτ, Ντεκτάς) όσο κι΄ αν ψάξει κανείς δεν θα ανακαλύψει παρά αναμασήματα των πιο επαίσχυντων σημείων που περιείχε το «σχέδιο Ανάν»:
Θεσμοθέτηση έξι βέτο για τον Τούρκο αντιπρόεδρο (όπως η συμφωνία της Ζυρίχης) για να επαναληφθούν καταστάσεις επίκλησης ξένων δυνάμεων όπως έγινε στην κρίση του 1963 - 1964 με τα βέτο Κιουτσούκ στο Μακάριο, επιπλέον «ειδικές πλειοψηφίες» των Τουρκοκυπρίων στα νομοθετικά σώματα ώστε να εκμηδενίζεται κάθε αξία της ψήφου του εκλογικού σώματος κ.ο.κ για να δημιουργηθεί τελικά στη θέση της σημερινής Κυπριακής Δημοκρατίας ένα μόρφωμα κυριολεκτικά στο «έλεος Ερντογάν».
Να δημιουργηθεί μια μόνιμα ανοιχτή πληγή για την Ελλάδα και τους λαούς της περιοχής, ένας «εγκεφαλικά νεκρός» κρατικός οργανισμός εξαναγκασμένος να επιβιώνει εσαεί στην «Εντατική» των επεμβάσεων και της Αρμοστείας του ιμπεριαλισμού. Σημειώνουμε ότι κάτω από τέτοιες συνθήκες ακυρώνεται στην πράξη και κάθε βήμα για την κατάργηση του καθεστώτος των εγγυήτριων δυνάμεων που πολύ σωστά θεωρείται το κλειδί για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού.
Συνόψιση όλων των προηγούμενων και «οδικός χάρτης» του «δρόμου χωρίς επιστροφή» αποτελεί, η απάντηση Ομπάμα σε σχετική ερώτηση του Μ. Ιγναντίου Ο πρόεδρος των ΗΠΑ ομιλεί για ένα «μεταβατικό κράτος» (κράτος γέφυρα) που θα αποφασίσει ποιος άλλος; η πενταμερής/πολυμερής ΠΡΟΣΟΧΗ! ΜΕ ΤΟΝ ΙΣΧΥΟΝΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΕ ΕΝΑ «ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ» Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ!
Να που μας οδήγησε το «ανήκουμε στην Δύση» και το «μας προστατεύει το ΝΑΤΟ».
Η γραμμή της εθνικής υποτέλειας Αθήνας – Λευκωσίας που στο Κυπριακό εκφράστηκε με τη πολιτική της διζωνικής δικοινοτικής Ομοσπονδίας η οποία μετά τη δραματική αλλαγή του παγκόσμιου συσχετισμού το 1990 μεταφραζόταν αυτόματα σε «διζωνική δικοινοτική Συνομοσπονδία» και οδηγούσε σε δύο κράτη και στην διαιώνιση της παρουσίας της Τουρκίας (το ΔΗΚΚΙ είχε πολύ έγκαιρα μιλήσει γι΄ αυτό) μόνο ένα τέτοιο αποτέλεσμα μπορούσε να παράξει.
Εκτός από την «κρίση χρέους» και τη νέα κατοχή η Ελλάδα έχει πλέον εισέλθει και σε μια βαθιά γεωπολιτική - εθνική κρίση. Το «σχέδιο Ανάν» επανέρχεται, ως προπομπός και για την καρατόμηση του Αιγαίου ! ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου