Το παλιό καρνάγιο χωματερή προς ισοπέδωση στη Ρόδο και η έδρα της σχολής ξυλοναυπηγικής πάει… Σάμο

Ρόδος, 20 Aπριλίου 2021

MέΡΑ 25 Δωδεκανήσου: Το παλιό καρνάγιο χωματερή προς ισοπέδωση στη Ρόδο και η έδρα της σχολής ξυλοναυπηγικής πάει… Σάμο

Με κάθε τρόπο τελικά το κράτος, αποδεικνύει πως όχι μόνο δεν έχει άλλα και δεν προτίθεται να θέσει σε εφαρμογή, πολιτικές σε όφελος των νησιών και των κατοίκων, που ζουν σε αυτά και ειδικά στα Δωδεκάνησα.

Η πιο πρόσφατη απόδειξη είναι η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού Αθλητισμού, δια της οποίας μετά από σχετική σύσκεψη ανακοινώθηκε, πως ξεκινάει ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου και βιώσιμου σχεδίου, για τη διαφύλαξη της ξυλοναυπηγικής τέχνης και των παραδοσιακών σκαφών.

Με δήλωση της υπουργού κ. Λίνας Μενδώνη ανακοινώθηκε η απόφαση για τη δημιουργία οργανωμένης δομής μαθητείας, για τη διαφύλαξη και ανάδειξη της ξυλοναυπηγικής τέχνης.

Αντίθετα με όσα θα περίμεναν οι Ροδίτες και γενικά οι Δωδεκανήσιοι, η Δομή Μαθητείας και Επαγγελματικής Κατάρτισης που θα λειτουργεί με βάση το πλαίσιο που θεσπίστηκε πρόσφατα από το Υπουργείο Παιδείας, στο πρότυπο της μεταλυκειακής εκπαίδευσης σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και συγκεκριμένα τη Σχολή Θετικών Επιστημών, θα έχει έδρα τη… Σάμο.

Το εγχείρημα όπως τόνισε η υπουργός θα συμβάλει, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, εξειδικευμένου προσωπικού, στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών.

Επιπρόσθετα σε περιοχές όπου συντηρούνται ακόμη παλιά καρνάγια όπως είπε η κ. Μενδώνη, είναι δυνατή η δημιουργία θεματικών Πολιτιστικών Διαδρομών.

Για άλλη μια φορά η Ρόδος και τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου αλλά και των Κυκλάδων, αγνοήθηκαν από το σχεδιασμό του κράτους, ειδικά σε ένα τομέα που θα μπορούσε και να αναβιώσει, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να συμπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο τον τουρισμό, γιατί η ξυλοναυπηγική είναι συνδεδεμένη με την ιστορία της χώρας και των νησιών μας .

Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση, περιφρόνησε τα νησιά.

Όμως έχουν βαρύτατη ευθύνη οι Ροδίτες και όλες οι προηγούμενες δημοτικές αρχές, για το έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος της ξυλοναυπηγικής τέχνης.

Έχουν ευθύνη, όχι γιατί μόνο η τέχνη θα σβήσει, αφού συνεχιστές δεν υπάρχουν, αλλά και γιατί η Ρόδος έχασε την ευκαιρία να δημιουργήσει τον πιο όμορφο υπαίθριο χώρο- μουσείο της ξυλοναυπηγικής τέχνης σε απόσταση αναπνοής από το εμπορικό λιμάνι. Γιατί εκεί, είναι ο φυσικός και πιο κατάλληλος χώρος για μια τέτοια δομή και θα ήταν η πρώτη εικόνα που θα αντίκριζαν οι επιβάτες των πλοίων της γραμμής στην δεύτερη πύλη εισόδου της Ρόδου. Προσβάσιμος θα ήταν και για τους επιβάτες των κρουαζιεροπλοίων που καταπλέουν στη Ρόδο, με τη συνδρομή της ΔΕΣ ΡΟΔΑ για τη μεταφορά τους σε λίγα μόλις λεπτά.

Αν οι έχοντες την ευθύνη για την τύχη αυτού του τόπου, είχαν όραμα για αυτόν, πραγματικά και δεν τους ενδιέφερε μόνο η εξουσία και το αξίωμα, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν και παραρτήματα αυτού του μουσειακού χώρου κάτι σαν δίκτυο δηλαδή σε χώριά του νησιού που είναι κοντά στη θάλασσα για να συνδέεται η τέχνη με το φυσικό της στοιχείο.

Η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού που είδε χθες το φως της δημοσιότητας έχει και άλλα εξοργιστικά στοιχεία για την αδιαφορία των διοικούντων εδώ.

Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι:

«επειδή η ξυλοναυπηγική είναι παραδοσιακή τέχνη που για αιώνες ασκείται στον Ελλαδικό χώρο και με κύριο γνώμονα τη διαφύλαξη της, το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού την ενέταξε το 2013, στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.Μάλιστα τώρα, το ΥΠΠΟΑ ετοιμάζει την υποβολή φακέλου, το 2022, για την εγγραφή της Ξυλοναυπηγικής Τέχνης στους Διεθνείς Καταλόγους της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας».

Από το 2013 μέχρι σήμερα τι έγινε από τις προηγούμενες αλλά και τη σημερινή δημοτική αρχή στη Ρόδο, για να αξιοποιηθεί στο έπακρο η δυνατότητα αυτή;

Όχι μόνο δεν έγινε τίποτε, αλλά καταστράφηκαν και χώροι που είχαν τη δική τους ιστορική αξία.

Όχι μόνο δεν δημιουργήθηκε το μουσείο ξυλοναυπηγικής τέχνης, που είχε σχεδιάσει η δημοτική αρχή του κ. Φώτη Χατζηδιάκου, αλλά γκρεμίστηκε και το εργαστήριο του τελευταίου καραβομαραγκού Μιχάλη Χατζηνικολάου, στο παλιό καρνάγιο.

Και ενώ έγινε ολόκληρος αγώνας δρόμου, για να βρεθεί και να συναρμολογηθεί ξανά ο «καταρράκτης» το μηχάνημα που χρονολογούνταν από την Ιταλοκρατία για την κοπή του ξύλου καταστράφηκε και αυτό, με ευθύνη της σημερινής δημοτικής αρχής.

Αυτοί που δεν γνωρίζουν την αξία που έχουν οι παραδοσιακές τέχνες και την ενίσχυση, που μπορούν να δώσουν στον τουρισμό «είδαν» το παλιό καρνάγιο ως χωματερή προς… εκκαθάριση και ισοπέδωση.

Το παλιό καρνάγιο για να μάθουν αυτοί που διοικούν από τα κλειστά τους γραφεία χωρίς επαφή με την πραγματικότητα τον κόσμο, αλλά και την ιστορία αυτού του τόπου, είναι ένας θησαυρός προς ανάδειξη και διαφύλαξη.

Ο χώρος απλά χρειάζεται καθαρισμό και αναβάθμιση, για να γίνει υπαίθριο μουσείο ώστε να αποτελέσει στη συνέχεια κομμάτι θεματικής πολιτιστικής διαδρομής.

Εκτός από αυτό χρειάζεται και ανθρώπους με πυγμή , όραμα για τη Ρόδο και κυρίως βούληση να διεκδικήσουν να δημιουργηθεί και εδώ σχολή ή παράρτημα της σχολής της Σάμου σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Για να δοθεί πνοή ζωής ξανά στη ξυλοναυπηγική τέχνη, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους νέους, που θα θέλουν να ασχοληθούν όχι μόνο με κάτι διαφορετικό, αλλά με μια τέχνη που θα τους δένει με την ιστορία του τόπου τους.

Για αυτό όμως, χρειάζονται άνθρωποι που μπορούν να δουν μπροστά να σχεδιάσουν το μέλλον αυτού του τόπου, πέρα από τα προσωπικά τους συμφέροντα που θέλουν να δημιουργούν και όχι να καταστρέφουν σημαντικά κεφάλαια της πολιτιστικής μας κληρονομίας!