Η αυτοκτονία δεν είναι λύση, η δράση όμως είναι.

Του Σταμάτη Στεφανάκου

Αυτές τις μέρες ένας συνάνθρωπος μας, έκανε το απονενοημένο διάβημα να θέσει τέλος στην ζωή του. Ο εκλιπών ήταν από το Αιγάλεω και με πλούσια κινηματική και πολιτική δράση.

Δεν είναι απόλυτα σαφές τι τον οδήγησε να πάρει αυτή την απόφαση. Τουλάχιστον ως μη ειδικός δεν θα τολμούσα να πω ποιες διεργασίες ή σκέψεις τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση.  Θα παραμείνω στο αποτέλεσμα: στην μακριά λίστα των θυμάτων αυτής της κρίσης προστέθηκε ακόμα ένα…

Δεν άντεξα να πάω στην κηδεία του. Το μυαλό και η ψυχή μου δεν μπορούσε να αντέξει ότι ένας άνθρωπος 33 ετών έφυγε έτσι. Αντίο  φίλε και καλό ταξίδι.

Με αφορμή τα παραπάνω θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες προσωπικές μου σκέψεις.

Για μένα η αυτοκτονία δεν είναι λύση.

Σημείωση: η παραίτηση από την ζωή και τον αγώνα δεν είναι λύση.

Δεν κερδίζει κανείς τίποτα , ούτε προσωπικά ούτε συλλογικά με το να φύγεις από την ζωή με αυτοκτονία.

Με τον  καθημερινό αγώνα και την αυτοθυσία κόσμου ανώνυμου σε διάφορα μετερίζια, δημιουργείται το αύριο. Κόσμου που έχει θυσιάσει υπέρ των πιστεύω του τα πάντα. Χρόνο, χρήμα, την καλοπέραση του.

Προσωπικά για μένα το ιδανικό, είναι  είτε για γυναίκα είτε για  άντρα να  είναι μαχητής. Που δεν παραδίδεται με κανένα τρόπο.  Δρα και αλληλεπιδρά μέσα στην κοινωνία, εκτίθεται και αντιστέκεται. Κάνει λάθη και σωστά. Που έχει θέσει εαυτόν υπέρ του συνόλου και έχει βάλει στην άκρη το εγώ του.

Θα είμαι απολυτά ειλικρινής ότι δεν ξέρω πολλούς που να  έχουν κάνει στάση ζωής αυτή την επιλογή. Δεν είναι επώνυμοι. Δεν αυτοπροβάλλονται. Και τις περισσότερες φορές κινούνται στην σκιά. ¨Ήρωες χωρίς όνομα όπως θα έλεγε η Πηνελόπη Π. Δέλτα.

Δια ταύτα: Η αυτοκτονία δεν είναι λύση. Η απελπισία δεν είναι λύση.

Αν νιώθετε ότι καταρρέετε τότε σε αυτή την περίπτωση αυτό που είναι λύση είναι να μιλήσετε για ότι σας πνίγει, σε φίλο, σύντροφο  ή ακόμα και σε ειδικό.

Το να αφήνεται μαύρες σκέψεις να σας κατακλύζουν, να παραμένετε απαθείς και να καταλήγετε στο περιθώριο της ζωής δεν είναι κάτι ωφέλιμο.

Η συμμετοχή, η δραστηριοποίηση, ο αγώνας είναι λύση. Η δράση είναι λύση.

Η κρίση αυτή δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα. Δεν είναι μια κατάσταση που θα λήξει με ένα μαγικό τρόπο αύριο το πρωί. Ίσως θα περάσουν πολλά χρόνια ίσως και δεκαετίες πριν η κοινωνία μας ισορροπήσει. Ίσως να περάσει και τον δικό μας βιολογικό κύκλο.

Ως  πολίτες είναι ανάγκη, δικαίωμα και καθήκον μας,  να παραμείνουμε ζωντανοί , ενεργοί , θετικοί  και μαχητικοί.  Οι οικογένειες μας , οι φίλοι μας, οι σχέσεις , οι συνεργάτες, η κοινωνία μας χρειάζονται. Δεν είμαστε ούτε αριθμοί , ούτε ανταλλακτικά. Είμαστε άνθρωποι.

Μην παρατάτε το δώρο της ζωής.

Μείνετε ζωντανοί. Μείνετε μαχόμενοι.

http://www.environment.gr/magazine/index.php/apocisthesismenu/apomiallioptikigonia/item/1003-ayto-dras